I jakoś mnie ostatnio przerasta. Mamy trochę kłopotów z Zu w przedszkolu. Wygląda, że jest z boku grupy: nie mówi, nie jest tak dobrze rozwinięta ruchowo itp. Już podsłuchałam:” ja tej Zuzi nie lubię”, czy “My się z nią nie bawimy” (to ostatnie podsłuchała teściowa). W środę mamy rozmowę z psychologiem. Paradoksalnie Zu do przedszkola chodzi bardzo chętnie, wstaje rano z uśmiechem. Nie zauważa chyba jeszcze nic…
A ja chodzę z permanentnym skurczem żołądka.
Wczoraj aż mnie naszło pytanie, czy jest sens posiadać dzieci skoro później przez resztę życia się o kogoś tak strasznie martwi i niepokoi…
Kas
i…
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: Bycie mamą to czasem zbyt wiele…
Re: Bycie mamą to czasem zbyt wiele…
:(( smutne to co napisalas- to dzieciaki, ale faktycznie wyobrazam sobie jakie to przykre dla Ciebie. Ale moze nie jest tak zle, moze po prostu tylko tak uslyszalas i to wiem ze zapada w pamieci, bo bardzo boli- ale pomysl, jakby bylo tak zle to Zu przeciez by nie chodzila tak chetnie do przedszkola? Na pewno dobrze sie tam czuje a to byl jakis glupi incydent. pozdrawiam cieplo!
Ni 27.04.2003
Re: Bycie mamą to czasem zbyt wiele…
Bardzo długo myślałam nad tym co napisałaś. I tak sobie myślę że rzeczywiście bycie mamą to czasem na prawdę zbyt wiele.
Opiszę Ci jak to wygląda u nas. Pozornie nie powinnam mieć powodów do zmartwienia. Ale mam.
Ignaś jest dzieckiem bardzo żywiołowym ale wrażliwym i czułym. Zauważyłam że to, że on znakomicie umie opisać swoje emocje nie jest taką oczywisą sprawą w jego grupie rówieśniczej.
Od października chodzi do przedszkola. Jest tam Pani Asia która wprost uwielbia, biegnie do niej i rzuca jej się na szyję krzycząc MOJA ASIA. Jest też siostra.
Siostra go nie lubi. Generalnie faworyzuje dziewczynki a za chłopcami nie przepada. Ignaś jako chłopaczek który nie usiedzi w miejscu i energia go wciąz rozpiera jest dla tej siostry najbardziej “trudnym” dzieckiem.
Kiedyś gdy wracalismy z przedszkola Ignaś zapytał mnie dlaczego siostra go nie lubi? Opowiadał mi też że dziewczynki nie chca się z nim bawić ani stać w parze i jemu jest smutno. Gdy jedziemy do przedszkola, pyta czy na pewno będzie Pani, wtedy z radością biegnie na salę. Gdy jest siostra idzie niechętnie.
Kilka dni temu siostra powiedziała że Ignaś stanął i nasikał do łóżka. On się przyznał że zrobił to specjalnie, powiedził że siostra co chwila kazała mu iśc do kąta i że na niego krzyczała i dzieci się śmiały z niego.
Mówił mi też, że jak siostra wciąż mu zwraca uwagę to dzieci się z niego śmieją i nie chcą się z nim bawić.
Wczoraj siostra powiedział mi że z Ignasiem były kłopoty. Serce podeszło mi do gardła. A tu okazało się że on rozkręcił 3 spłuczki WC na częsci pierwsze i trzeba wezwać hydraulika aby to poskęcał. Siostra niby była miła ale aż od niej parowało złością na niego.
Rozmawiałam z Panią Asia, która mówi ze Ignaś się jej słucha, ze owsze biega non stop ale bawi się i zachowuje zupełnie normalnie. Nikogo nie potrąca ani nie wyrywa zabawek co się zdarzało w 1 miesiącu, kedy dzieci ogólnie sobie wszystko zabierały. Że jest zawsze wesoły i kontaktowy.
A ja widze ze im bardziej siostra okazuje mu swoją niechęć to w nim budzi się upór i złość. I ja te jego odczucia rozumiem.
Nie wiem co zrobić.
WIem że mój mały dziki szkaradnicze nigdy nie będzie siedział przez 3h z lalką w ręku na dywanie, że będzie rozpędzął autko i wyskakiwał z niego w biegu, że będzie biegał dookoła stolików, że nie usiedzi dłużej niż kilka minut na dywanie i w zwiazku z tym siostra nigdy go nie polubi….
Poza tym co piszę przedszkole jest znakomite i jestem BARDZO zadowolona.
Starałam się rozmawiac z siostrą ale ona tylko na niego narzeka i to w jego obecności a ja stoję i czuje jak on mi zaciska małą piąstkę w mojej dłoni.
Nie chcę aby poprzez takie sytuacje wyzwalały się w nim takie uczucia jak złośliwość czy upór.
Ale wiem też że go nie uchronię od wszystkiego. WIem ze nie wszyscy muszą lubić moje dziecko, ale kiedy idziemy do domu i on się pyta : czy dzieci mnie nie lubią bo jestem niegrzeczny, mamusiu? to mi sie serce ściska
sorki Kas że tak piszę o sobie
o swoich uczuciach
chciałam CI po prostu powiedzeić że takie odczucia jakie Ty masz – nie są obce większości mam
rozumiem co czujesz i przekazuje CI serdeczne uściski i pozdrawiam i CIebie i Twoją córeczkę
Ignaś 3l + ktoś
Znasz odpowiedź na pytanie: Bycie mamą to czasem zbyt wiele…