Co ja mam zrobić?

Hej dziewczyny.
Zaledwie wczoraj się z Wami przywitałam a już dzisiaj chciałabym porozmawiać. Wiem, że same macie swoje problemy, pragnienia. Ale może mogę się z wami podzielić moimi smutkami. Jak już wczoraj pisałam mam 29 lat i od 8 lat jestem mężatką. Zaraz po ślubie mąż namawiał mnie na dziecko (jest 7 lat starszy). Ponieważ jednak mieszkaliśmy u rodziców w pokoju 2×3 m to ja nie chciałam się zgodzić. Po prostu nie było warunków. I tak minęło 6 lat. Były to lata wyrzeczeń ale opłacało się. Kupiliśmy własne mieszkanie.!!!
No i w zasadzie można by było pomyśleć o dzidziusiu.
Jednak ze mną porobiło się coś dziwnego! Ciągle się źle czułam, mdlałam, miałam zawroty głowy, kilka razy wylądowałam w szpitalu. Przyczyny złego samopoczucia nie ustalono!!!! Dalej się tak czuję. Każdy mówił “zróbcie sobie dzidzię” i zobaczysz, że zaczniesz się lepiej czuć. I już byliśmy zdecydowani, gdy dosięgła nas tragedia. U mojego męża zdiagnozowano….. CZERNIAKA ZŁŚLIWEGO!!!!!!
Co prawda był w I stopniu rozwoju czyli zdiagnozowany bardzo wcześnie ale to był SZOK!!!!! Wszystko to było w zeszłym roku we wrześniu. Mąż przeszedł operację. Na razie wszystko jest O.K. Coraz częściej jednak wspomina o dziecku. Ja jednak chyba się nie odważę!!!! Mąż, jak mi się wydaje wrócił chyba do równowagi psychicznej. Ja natomiast nie. Boję się zajść w ciążę bo co to za dziecko się urodzi, kiedy matka jest totalnie znerwicowana. Nie potrafię myśleć o niczym innym jak tylko o chorobie męża. Nie wiem
jaka czeka nas przyszłość. Czy nie będzie nawrotu choroby!!!
A przecież nie mogę tego wszystkiego powiedzieć mężowi, bo przecież ktoś musi go podnosić na duchu. Z jednej strony cała aż krzyczę z tęsknoty za dzidziusiem a z drugiej wydaje mi się, że nigdy tego nie doświadczę. Tak bardzo się boję.
Zdaję sobie sprawę, że mój zegar biologiczny jest nieubłagany. 29 lat to już trochę co? Mąż ma 36!!!!.
Wiecie co, pierwszy raz od roku wylałam swoje żale i smutek. Trochę mi ulżyło.
Ewa