Niestety los mi nie sprzyja. Po prawie 5 latach razem zdecydowaliśmy się na rozstanie. Mamy 2 letniego synka. Nie jesteśmy małżeństwem Od grudnia ubiegłego roku zamieszkaliśmy w JEGO domu. Przedtem mieszkaliśmy w moim mieszkaniu. Było różnie raz gorzej raz lepiej. Niestety od czasu przeprowadzki negatywne cechy Wojtka (pedantyczność, itp) nasiliły się. Bez przerwy zwraca mi na wszsytko uwagę a to że nie domknęłam drzwi, a to że żle włożyłam naczynia do zmywarki a to że klamka w oknie nie jest do końca przekręcona (bo okna antywłamaniowe, itp) ciągle mówi mi że nic nie rozumiem, jestem idiotką, wariatką…. suma sumarum postanowiliśmy się rozstać. I tu wkroczył JEGO ojciec. Mówi że to nieodpowiedzialna decyzja, że robimy z dziecka sierotę że powinniśmy być razem dla jego dobra. Bartek od chwili przeprowadzki stał się bardzo nerwowy i krnąbrny. Chyba wyczuwa atmosferę i udziela mu się. Czuję się rozdarta. Czy lepsza sfiksowana rodzina w komplecie, czy mieszkania z mamą (która z pewnością stanie się spokojniejsza) i odwiedziny taty?
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: Dla dobra dziecka – razem czy osobno?
Re: Dla dobra dziecka – razem czy osobno?
U nas było podobnie z tym, że to ja ciagle mu zwracałam uwagę, że to, że tamto itd. Razem jestesmy 6,5 roku i mamy 21 miesięczną córeczkę. Mieliśmy się juz rozstać ale każde z nas przemyślało co jest naprawdę ważne (nie chciałam aby Laura miała rozbitą rodzinę, nie zniosłabym tego) i doszliśmy do wniosku, że się postaramy. Każde z nas pójdzie gdzieś na komprosmis itd. i teraz jest dobrze. Jest tak jak dawniej. Może warto spróbować i trochę odpuścić. Jeżeli jeszcze nie jest aż tak źle. Taki jest mój punkt widzenia choć nie wyobrażam sobie również tego aby dziecko było ofiarą ciągle kłócocych się rodziców.
Znasz odpowiedź na pytanie: Dla dobra dziecka – razem czy osobno?