W szpitalu powiedziano mi że musze dokarmiać maluszka bo nie mam tyle mleka ile on potrzebuje. Bardzo sie tym zmartwiłam, ale faktycznie pierwsze duże krople pojawiły sie dopiero teraz tzn. po 5 dniach od porodu. Dokarmiam,ale nie tak czesto jak powiedzieli (powiedzilei co godzinę najpierw pierś do pół godzinki a zaraz po tym dokarmiać).
CZY SPOTKAŁYŚCIE SIĘ Z TAKĄ METODĄ? Czy istnieje szansa na dopasowania się do potrzeb maluszka i po jakim czasie?
Pozdrawiam
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: Dokarmianie
Dobrze, więc dodam, że DLA MNIE dokarmianie to byłby pierwszy krok do zaprzestania karmienia piersią. Jak miałam problemy przy pierwszej córce, mama sugerowała, żeby dawać małej sztuczne mleko, na początku uległam i pokarmu miałam coraz mniej do czasu, aż położyłam się na cały dzień do łóżka z dzieckiem, często karmiłam i nie stresowałam się.
Ja mam takie doświadczenia i obstaję przy swoim:).
Nie doczytałam z początku o tym laktatorze – pewnie on przyczynił się do Twego sukcesu:), ja w owym okresie nie miałam (nabyłam dopiero później) i nie pobudzałam dodatkowo produkcji pokarmu.
🙂 To ja może jeszcze dodam do tego laktataora litry płynów, w tym herbatka na laktację. Bo rzeczywiście, jak się o pobudzaniu laktacji nie pamięta, to skąd niby ma być więcej mleka. Pozbycie się stresu to jedno, ale aby karmić dziecko piersią – w moim przypadku – to była ciężka praca. I bardzo się cieszę, że się udało, bo chwil takich, jak karmienie, nigdy się nie zapomni 🙂 Pomijając sprawy zdrowotne itp – to jest po prostu MEGA CUDOWNE!
Troche pod brodka popukac 🙂
A jak to nie pomoze to pozwolic sie zdrzemnac i za jakis czas znow przystawic. Moja Amaia tez taki spioszek, budzila sie zawsze przy przewijaniu, wiec przewijalam (nawet jak tam nic nie bylo) i przystawialam tak co dwie godziny, bo tez mi z wagi spadala na poczatku.
O, to to wlasnie – jakbym o moich dziewczynach czytala 🙂 W takiej oto kolejnosci: Malgosia (24 na dobe), Amaia ( po pol godziny), Martinka – ekspresik 10 min i odlot na 4 h – ta to byla najlatwiejsza w obsludze 😀
I tak siedziałaś przez 2 godziny z dzieciem przy cycu zanim łaskawie się obudziło? Dla mnie to było zbyt męczące, nie mówiąc o tym, że w domu też trzeba coś zrobić. A odłożenie dziecka do łóżeczka = pobudka, płacz i szukanie piersi.
Czyli Twoje dzieci jednak się najadały i zasypiały spokojnie. Szczęściara!
z marta tak mialam, ale wtedy wiecej czasu bylo, wiec moglam sobie na to pozwolic
nie przez, a co 2 godziny, czasem 3, wybudzalam przewijaniem, bo sama nie chciala sie budzic, przystawialam, co zjadla to jej, a jak zasnela, odkladalam i po 2, 3 godzinach powtarzalam rytual. Moja sie nie budzila w lozeczku, problem byl taki, ze za duzo spala, za rzadko jadla i w rezultacie za malo przybierala.
Tylko Amaia i Martinka. Z Malgosia mialam krzyz panski, spala mi tylko na spacerach i tylko jak wozek jechal (jedyna korzysc z tego to utracone kilogramy ), natomiast w domu to tylko przy cycku. I tez zaczelam dokarmiac pod presja mamy i meza glownie, a potem ze zmeczenia, bo ile mozna czasu dziecko karmic? Jak napisalas, w domu tez trzeba cos zrobic, trzeba jesc (cale szczescie, ze na poczatku dosc dlugo te mame mialam), trzeba sie wykapac (do tej pory pamietam ten ekspres pod prysznicem). Teraz mysle, ze moze cos zle z nia robilam, ale to pierwsze dziecko, brak doswiadczenia i w ogole…
Jak urodzilam Martinke to dopiero w czeskim szpitalu pielegniarki otworzyly mi oczy na prawidlowe karmienie piersia. Powiedzialy 15 min max. Wazylismy dzieci przed i po karmieniu i mialam naoczny dowod, ze dzieciak sie najada po tych 15 min.
Kacper też mój pierwszy i mam nadzieję, że jesli będą następne, to lepiej będzie z jedzeniem i spaniem. W każdym razie nadal mamy wagę – u nas niestety po jedzeniu na wadze nie przybywało 🙁 Ka i by 24 godz przy piersi siedział – a waga szła w dół, zamiast w górę 🙁
To w takim przypadku skonsultowalabym to z pediatra i dokarmiala lub calkiem na butle przeszla. Moja szwagierka tak miala. Karmila dzieciaka, a on zamiast przybierac to tracil. Przeszla na butle, problem sie skonczyl. Szkoda… szkoda dla kogos, kto bardzo chce karmic ( jak ja, na przyklad – zwyczajnie to lubie i ciesze sie, ze w kuchni nie siedze :))
A moje zdanie możesz przeczytać wyżej 😉
Mam pytanko jak długo mozna w zamrażarce trzymać mleczko?
Trochę mam zamrożonego
dopiero teraz zobaczyłam temat…
ja dokarmiałam w szpitalu w drugiej dobie,bo tak mi poleciła robić położna twierdząc że córcia głodna jest i nie żałuję a właściwie to jestem jej wdzięczna…
potem mleczka miałam coraz więcej, i tylko w okresie kryzysów laktacyjnych (ok 6 tygodnia, 3 miesiąca i jeszcze raz ale nie pamiętam teraz) mała jadła częściej niż zwykle a ja miałam poczucie że brakuje mi mleka.
I karmiłam córcię do prawie 9 miesiąca, bo sama się odstawiła 😉
a wyłącznie piersią do końca 6 miesiąca a mleczko sztuczne dostawała tylko i wyłącznie w szpitalu i już nigdy więcej w okresie karmienia piersią.
Więc mam nadzieję że u Ciebie już się to wyregulowało.
Ale z drugiej strony..
wiem że są mamy które mleczka po prostu nie mają, więc jeśli nic nie daje np 2-3 dniowa akcja, że kładziemy się z dzieckiem na całe dnie żeby ciągnęło non stop itp.. i w dalszym ciągu dzieciątko głodne a mleczka nie przybywa, to warto skonsultować z pediatrą, bo frustracja wynikająca z faktu że dziecko jest głodne i nic nie możemy zrobić jest gorsza.. i czasem warto dla zdrowia psychicznego całej rodziny, dokarmiać czy przejść na butlę.
O! Widzę, że ktoś myśli tak samo, jak ja 🙂 Z tą frustracją masz rację – przez niedostatki pokarmu i niedożywienie dziecka miałam małą depresję… nigdy nie zapomnę telefonu do mamy – ryczałam i mówiłam, że zostawie małego, bo nie wiem co robić 🙁 Dobrze, że szybko wsiadła w taksówkę i do mnie przyjechała. Potems zybka wizyta u pediatry i… wszystko się unormowało 🙂 Karmiłam – jak pisalam – przez rok, a pokarm miałam długo dłużej 🙂
ja jeszcze coś dodam.. najgorsza jest nagonka na karmienie piersią…
ja naprawdę jestem jego gorącą zwolenniczką ale mamy które z jakichś względów nie mogą karmić i karmią butlą, są tak samo fantastyczne jak cycowe mamy.
I mnie denerwuje szufladkowanie.. bo ina nie karmi bo jest wygodna… albo.. bo nie chce spróbować… albo za krótko wytrzymała…
aczkolwiek wiem, że są dziewczyny które rezygnują z karmienia bo się boją że im się biust zepsuje.. albo przy pierwszym problemie rezygnują.. ale w sumie też mają do tego prawo więc wystrzegajmy się krytyki, bo ona może ranić..
Więc kochane róbmy wszystko żeby karmić nasze trzpioty naszym mleczkiem, ale w razie kłopotów szukajmy pomocy!!!
Bo szczęśliwa mama to szczęśliwe i spokojne dziecko! 🙂
ale się rozpisałam….
już uciekam 😀
przepraszam jeśli zdubluję czyjąś radę, ale nie mam czasu czytać całego (długiego) wątku.
miałam trudne początki – od pierwszych chwil przystawiałam Antka do piersi bardzo często, bez efektu, w końcu zamiast mleka wyssał ze mnie krew, więc musiałam go poić sztucznym mlekiem (m.in. żeby zagoić brodawki). dostawał gotowe bebiko (tylko to mieli w szpitalu) pipetą (taką do podawania antybiotyku), a ja w międzyczasie “pobudzałam się” laktatorem. mleko ruszyło dopiero piątego dnia po porodzie, ale młode zassało natychmiast bez problemu i nigdy więcej nie dostał bebiko 🙂 tak poprostu.
reasumując:
jeśli nie masz mleka wcale – dokarmiaj. chyba nie masz wyjścia.
ale jeśli tylko ruszy laktacja – przystawiaj jak najczęściej i szybko zgrasz się ze ssakiem.
jeśli musisz leczyć poranione brodawki – używaj laktatora żeby laktacja nie zanikała.
moim zdaniem pojęcia “za słabe mleko” czy “za mało mleka” NIE ISTNIEJĄ – produkcja mleka będzie taka jak zapotrzebowanie malucha. dostosowanie jednego do drugiego zajmuje 1-2 dni.
powodzenia!!!
edytuję, bo zapomniałam o jednym: sprawdzaj czy młode przybiera na wadze. nie codziennie, bo wahania są normalne – raczej raz na tydzień. zdarzają się (rzadko, ale jednak) niemowlętom różne dziwne problemy z trawieniem, przyswajaniem, refluksem, itp., że mimo najszczerszych chęci nie da się karmić piersią i trzeba przejść na butlę. ale nie daj sobie zbyt szybko wmówić, że coś takiego ma miejsce i nie rezygnuj z karmienia piersią przy pierwszych problemach – jeśli oczywiście naprawdę zależy ci na cyckowaniu 🙂
pozdrawiam!
adacho
antonio
Dziękuję
Robię co mogę ale łatwo nie jest, Już wierzyłam że mogę karmić tylko piersią i właśnie teraz przezywam ponownie kryzys laktacji. I ponownie chodzę z laktatorem.
świetną miałaś pomoc w szpitalu – pozazdrościć. Gdzie rodziłaś?
Znasz odpowiedź na pytanie: Dokarmianie