Dziewczyny, ponieważ nie pamiętam czy kiedykolwiek poruszano tu ten temat – czy są tutaj mamy dzieci niepełnosprawnych (ruchowo i/lub umysłowo), albo osoby pracujące z takimi dziećmi?
Chciałabym spytać o kilka rzeczy, może być na privie jeśli tak wolicie.
Nigdy nie sądziłam, że będzie taka kwestia w moim najbliższym życiu – spadło to na mnie niespodzianie, ale od momentu, kiedy całkiem niedawno byłam „kibicem” na olimpiadzie specjalnej towarzysząc mężowi w pracy (robił fotoreportaż do gazety) nie mogę przestać o tym myśleć, nie mogę się pozbierać, ciągle gdzieś tam w środku to we mnie siedzi.
Byłam zaskoczona sobą samą, bo zawsze myślałam że moje podejście do tematu niepełnosprawności jest zupełnie cywilizowane (choć nasze pokolenie było do tego kiepsko przygotowane) …a kiedy znalazłam się na tej sali wśród tych (wielu) dzieci i na dodatek z Anią na ręku, to po prostu się poryczałam, nie umiałam nad tym zapanować – wiem że nie powinnam ale to było wbrew jakiejkolwiek mojej woli i poza kontrolą … uśmiechałam się i ryczałam równocześnie.
Chciałabym COŚ zrobić, ale zupełnie nie wiem jak wśród tych osób się „poruszać” aby ich przede wszystkim nie zranić. Chciałabym jakoś pomóc, a równocześnie nie być intruzem w tym środowisku … właśnie mąż mi czyta przez ramię co piszę i ma identyczne odczucia, dziś robił zdjęcia na kolejnej imprezie z tymi dziećmi, niektóre znamy już po imieniu, są wspaniałe.
Proszę odezwijcie się.
Agata i Ania (7.09.2004)
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: Dzieci niepełnosprawne (ruchowo i/lub umysłowo)
Dzieci niepełnosprawne (ruchowo i/lub umysłowo)
Witam. Jestem mamą niepełnosprawnego Piotrusia – ma wadę genetyczną. Myślę, że dzieciom oczywiście należy się pomoc (uśmiech, pomóc we wstaniu itp.). Bardzo pomocna jest również pomoc rodzicom. Nie mówię o finansach, ale o szczere zrozumienie i rozmowę, nie o litość. Dla nas sukcesy naszych dzieci np. pierwsze słowo w wieku 5 lat są wielką radością i oczekujemy docenienia.
Poza tym nawiążę do rozmowy tu znalezionej – przydałby się wątek dla dzieci niepełnospranych i ich rodziców. Liczę na wsparcie Smoki. :-)))
Pozdrawiam!
Dzięki za taki wątek bo czuję sie na tym forum trochę jak czarna owca.
Ola
Re: autyzm
Objawy mogą być już zauważalne od ok. 2-3 miesięcy. W tym wieku dziecko już powinno reagować na znajome osoby, łapać z nimi kontakt wzrokowy. Jeżeli Mati ma z Wami taki kontakt, to naprawdę możesz spać spokojnie! A uśmiecha się do Was? Reaguje na Wasz głos, Wasze słowa? Bo tak jak wcześniej pisałam, w autyźmie przede wszystkim bardzo ograniczona jest komunikatywność. A to że maluszek czasami się zamyśli, to przecież normalna sprawa. To przecież mały człowieczek, który też ma swoje myśli, na coś się zapatrzy. Grunt, żeby miał z Wami kontakt.
I Kochana, proszę, nie bierz za bardzo do siebie opisywanych symptomów na stronach o autyźmie. Bo nawet ja zaczęłam wszystko dopasowywać. Zresztą jeśli czytałaś mój wątek wcześniej, to w odpowiedziach innych mam również znajdziesz to, że i one zaobserowały u swoich pociech takie objawy. I to wcale nie świadczy, że mają chore dzieci! Bo gdyby każdy z opisywanych symptomów gwarantował autyzm, to by na świecie było 90% autystów 😉
Tak więc głowa do góry!!! Masz kochanego i wspaniałego synka! I przede wszystkim zdrowego!!!
Agnieszka i Aleksander (17.04.2003)
Re: autyzm
W większości przypadków jest tak jak piszesz, ale niektóre dzieci autystyczne nawiązują kontakt wzrokowy, uśmiechają się, mówią i przytulaja. Niestety autyzm lub cechy autystyczne mogą sobie drzemać w człowieczku i ujawnią się w późniejszym czasie np. po infekcji leczonej antybiotykami lub innych przeżyciach.
Jeżeli chodzi o mowę to myślę, że Twój syn nie jest autystyczny :). Nie spotkałam w swoim życiu małego autysty (do10 lat) który pozbawiany byłby stereotypi ruchowych (ale nie takich o jakich pisałaś w swoim poście) np. zatykają sobie uszy, zgryzają kredki, klepią się w czoło, poruszają szybko przedmiotami przed oczami, wydają dość nieprzyjemne dla uszu dźwięki (coś jak pisk z jękiem), podskakują trzepocząc rękami. Nie wiem co jeszcze, ale napewno nie da się zapobiec tym ruchom fundując dziecku inną aktywność (lub da się na krótko).
<img src=”https://lilypie.com/baby1/060112/0/16/1/+10/.png/images/obrazek.gif”>
Re: Dzieci niepełnosprawne (ruchowo i/lub umysłowo
Hej! Ja pracuję w pradni psychologiczno-pedagogicznej a więc kontakt z dziećmi niepełnosprawnymi umysłowo bądź ruchowo mam prawie codziennie. Dodatkowo jestem surdopedagogiem a więc specjalizuję się w diagnozie i terapii dzieci niesłyszących. Jeśli masz jakieś pytania chętnie odpowiem 🙂
Pozdrawiam wszystkich bardzio serdecznie
i życzę szczęśliwego Nowego Roku 🙂
Magda i Zuzia [3.08.2004]
Re: autyzm
Witaj:)
Mati usmiecha sie do Nas, reaguje na swoje imie!! Ciesze sie!! Na razie nie wchodzilam na strony www poswiecone autyzmie- poprostu boje sie!
Dziekuje za slowa wsparcia! Buziaczki dla cudnego Olka:))
Ola i Mati 19.04.2005 “M&M”
Re: autyzm
Ja też cały czas boję się na te strony zaglądać, bo potem głupie myśli kotłują mi sie w głowie – “że może jednak… kto wie…”
Póki co cieszę się zdrowym synkiem i niecierpliwie czekam, aż zacznie mówić! Bo to od tej niemowy zaczęły się podejrzenia o autyzm.
!!! Uściski dla Matiego 🙂
Agnieszka i Aleksander (17.04.2003)
Re: autyzm
Witaj:)
Moj chrzesniak zaczal mowic tez dosc pozno!! Mowil tylko Mama, Tata, nie, daj a pozniej od razu pelnymi zdaniami!! Na pewno bedzie dobrze!!
Pozdrawiam serdecznie:)
Ola i Mati 19.04.2005 “M&M”
Re: autyzm
Dziecko autystyczne nie nawiązuje kontaktu z rodzicami, wzrokowego ani gestowego, ma duże problemy z mową (pojawia się późno lub wcale), charakterystyczne jest to, że dziecko jest dokładne i lubi porządkować i układać wszystko – np. buty w szeregu, zabawki.
Polecam książkę “Problemy dzieci ze złożonymi zespołami” wydaną przez stowarzyszenie GEN z Poznania
ola
Znasz odpowiedź na pytanie: Dzieci niepełnosprawne (ruchowo i/lub umysłowo)