Czy kogoś jeszcze denerwuje narastająca z roku na rok moda na Halloween w Polsce?
Osobiście mi się nie podoba cały ten szał, przebieranki i cała oprawa, nie uważam tego “święta” za nasze polskie i mimo, że moje dzieci miałyby – że tak się wyrażę – moralne prawo świętowania, bo w Kolumbii (zapewne też przejęli od gringos) się to robi ale ja twardo trwam w postanowieniu by nie przyczyniać się w żaden sposób do “wpuszczenia” Halloween do domu i do świadomości; nie uznaję żadnych dyń, żadnych strojów, zabaw i wszelkich pretekstów, to samo tyczy się Walentynek
A Wy co myślicie, świętujecie, jesteście obojętne, też Was to wkurza?
Strona 6 odpowiedzi na pytanie: Halloween – nie mój zwyczaj
Ale przynajmniej z pozytywką był? 😉
Mnie w tym roku zagięły znicze ledowe 😀
właściwie to córka zwrócila tacie uwagę zaraz przy pierwszym grobie takich wielkości kieliszka to teraz juz nie robią
nie przszkadza nam Hallowen
bawimy sie ale bez szału
dzieciaki sie przebierają, w przedszkolu bal czarodziejów i wróżek, dynie
w tym roku trochę inaczej- bylismy nad morzem
hotel miał pakiet dla dzieci pt. “Hallowen”
bal dla dzieci, makijaż, ognisko itp
tak moze nie do konca pod tym postem, ale w generalnej konkluzji z tego, co przeczytalam w towich postach: tzn myslisz, ze halloween jest zagrozeniem dla swieta zmarlych?
bo moim zdaniem zupelnie nie
zobacz, co tak naprawde w polsce bierzemy z tego nieszczesnego halloween – okazje do zabawy w wampirzych ciuchach,a dla dzieciakow raj biegania z workiem na cukierki
nie wiem, co w tym zlego
bo i tak 1.listopada wiekszosc karnie stoi w korkach, zeby zapalic swieczke na grobach bliskich (o ktorych zreszta wyjatkowo czesto pamietamy tylko i wylacznie z okazji tego wlasnie swieta)
i tak samo swieto zmarlych to mega-biznes, bo znicze schodza jak cieple bulki, rodzina lypie okiem, kto lepszy znicz na grobie dziadka zapalil, albo czyj wieniec zajmuje najwieksza powierzchnie
sama nie wiem, moze sie myle, ale dla mnie 1.listopada jest rownie skomercjalizowanym swietem jak kazde inne – no, moze nie sprzedaje sie go za pomoca wszechobecnych dekoracji, z racji jego powagi
jeszcze o tych dekoracjach: w zasadzie jestem przecietnie podatna na nahalna reklame, ale jeden urok dekoracji nakierowanych na sprzedaz konkretnego swieta, ktory szczegolnie doceniam, to mozliwosc cieszenia sie bliskoscia kilku dni wolnych – nawet jesli pozorna, bo u mnie juz magia swiat bozego narodzenia w sklepach wszedzie dookola
lubie to w zasadzie
poczatek listopada a na mnie juz lypia okiem czekoladowe mikolaje – mmmmmm… to znaczy, ze juz niedluga bede miala 10 dni wolnego
taki ze mnie niepoprawny typ
pewnie krada na potege, co?
To jest straszne, kurde:((
JAK można ukraść komuś wieniec/znicz itd.?
Nie mam pojęcia, widziałam je w sklepie
i się mocno zdziwiłam, bo wcześniej takich wynalazków nie widziałam
Też jest to dla mnie zagadką, jak można coś takiego zrobić 🙁
jak bylam dzieckiem to sie czekalo na to swieto zmarlych by w nocy pojsc na cmentarz bo to byl taki jedyny dzien w roku i nie bylo w tym nudy(szczegolnie w duzym gronie innych dzieciakow)
nie wyparly. zajely regaly z innej strony sklepu. to i to pojawilo sie w jednym czasie
dokladnie tak mysle.
🙂
Mam przeczucie, że piszemy o nieco innym etapie dziecięctwa. Ja o takim, w którym się w gronie kolegów nocą na cmentarz nie chodzi 😉 przynajmniej ja, mając 4-6 lat, nie chodziłam z kolegami w nocy po cmentarzach – a właśnie będąc z tym wieku się nudziłam i bawiłam woskiem ze zniczy (starszemu dziecku już raczej nie wypada, poza tym jest bardziej “kumate”).
Ale jednak gdybym – mając kilka lat – nocą na cmentarz z kolegami chodziła, to na pewno byłoby to dla mnie ciekawe i niezapomniane, jednak mam wątpliwości, czy przez to lepiej bym – ja, 6-latka – uchwyciła wymowę tego dnia – raczej dreszczyk emocji, piękno światełek w ciemności itd. – czyli niekoniecznie to, o co w tym wszystkim chodzi. I znowu – nie z winy Halloween 🙂
Na cmentarz późną porą chodziłam, gdy miałam nieco więcej niż kilka lat i gdy byłam świadoma wymowy tego święta.
my od malego chodzilismy na cmentarze z jakims dobrodusznym rodzicem (czasami kilku sie znalazlo). a jak podroslo sie troche to juz nie potrzebolalismy opiekuna ale wrazenia ciagle byly takie same podczas wizyt cmentarnych.
o, to ja – widzisz – sie zgodzic nie moge
zgodzic sie moge, ze chetnie kaceptujemy swieta obce, ale juz jakims byciem “cool” bym, tego nie nazwala
ot, my jestesmy taka dosc powazna nacja i wszystko po naszemu jest zawsze takie ponure i naszpikowane patosem
oczywicie ma to podloze religijne i nie chce sie z tym klocic
ot, po prostu nie widze jak przebranie sie za wiedzme i ustawienie dyni przed domem moze zagrozic wizycie na cmentarzu?
Halloween to zwyczaj, którego nie da się uniknąć. W przedszkolach i szkołach organizowane są zabawy, przebieranki i trudno wytłumaczyć dziecku, że nie powinno brać w nich udziału.
jednak można 🙁
U nas Zajączek chowa po domu i czasem nieźle dzieci muszą się naszukać 🙂
Mikołaj zostawia prezenty pod poduszką lub w nogach łózka jeśli prezent jest wielko-gabarytowy 😉
A Aniołek zostawia pod choinką 🙂
Ja mam bardzo podobne odczucia.
Może ja jakaś dziwna jestem, może dopatruję się na siłę rzeczy tam gdzie w rzeczywistości ich nie ma, może jestem przewrażliwiona, nie wiem, ale takie zjawisko, o którym pisałam dostrzegam chociażby w wypowiedziach, w których z lekką ironią czy też krytyką mówi się o naszych zwyczajach, że są napuszone, smętne, że jesteśmy narodem zadufanym w sobie, ograniczonym, zamkniętym na nowości wręcz niedorosłym do luzu. A helloween to przynajmniej jest dobrą zabawą.
Takie zjawisko dostrzegam również w argumentach ( zaznaczam :w argumentach) jakich użyli znajomi, wykształcenie, rodzice nadając dziecku imię, które ma polski odpowiednik i polskie zdrobnienie, ale pisane już z lekka nie po?naszemu? więc i wymowa i zdrobnienie imienia jest inne.
I to ich zaznaczanie na każdym kroku jak należy się do dzieciaka zwracać aby nie słychać było tego polskiego wydźwięku i ich wzrok pełen oburzenia jak nie daj boże którejś z babć się wyrwie inaczej.
I ich argument że przecież nie mogą unieszczęśliwić dzieciaka na całe życie nadając mu imię typu Piotruś Tomuś Zosia Franek czy też Antoś bo to takie śmieszne, typowo polskie, zaściankowe,bo pójdzie później taki Piotruś czy też Tomuś do pracy w zagranicznej firmie i wszyscy od razu będą wiedzieli ze to Polak?
Dostrzegam to również w naszej telewizji wraz z pojawieniem się kolejnego serialu ściągniętego z zachodu i przerobionego na polską wersji. W programach typu top model, swego czasu Idol itp. gdzie gnoi się czasami okrutnie uczestników w celu zwiększenia oglądalności, w imię dobrej zabawy pod przykrywką pędu do, nowoczesność i liberalizmu a?la zachód i często tłumaczone jest to oddalaniem się od?średniowiecza? i?zaściankowości?.
I można by tak długo
I wiecie? w nawale tego napływu z każdej strony obcych – nie wiem jak to nazwać – wartości? pop kultury? W świetle coraz większej komercjalizacji życia, konsumpcyjne do niego podejście, hedonizmu, to kolejna wizyta dzieciaków z hasłem słodycze albo psikus jest po prostu tą przysłowiowa kroplą, która może na tle innych nie jest wielka ale przesądza o nie akceptowaniu tego zwyczaju. Zgodnie z zasadą co za dużo to i świnia nie zeżre.
Tak jak już pisałam przeraża mnie w takich chwilach ta łatwość z jaką, bez cienia krytycyzmy, bez chociażby minimalnego wgłębienia się w temat skąd są takie zwyczaje i jaka jest ich genez,a przenosimy je na nasz grunt bo najważniejsza jest fajna zabawa, bo dzieci to lubią, bo im się to podoba. Przeraża mnie w tym zwyczaju ta makabreska, o którym wspomniała Lea. Jest tyle przemocy na co dzień. W większości filmów leje się krew, nawet na bajki trzeba uważać i selekcjonować je, żeby dzieciakowi ograniczyć dostęp do przemocy a z drugiej strony w imię?dobrej? zabawy aprobuje się helołinowe przebieranki i wszelkie obrzydlistwa typu obcięte zakrwawione kończyny, makijaże a?la zombi itp.
Freda Imo właśnie teraz to co polskie jest dużo bardziej “na topie” niż kilka lat temu
wróciła moda na nasze, krajowe, polskie
już tak ślepo nie podążamy za innymi, dostrzegamy też “nasze dobra narodowe”
A że są u nas kręcone programy tv na licencjach zagranicznych
to też nic nadzwyczajnego, Polska nie jest tu wyjątkiem
te programy są w większości krajów 😉
żyjemy w globalnej wiosce, to co się sprawdziło w jednym kraju jest powielane w innym.
Dla mnie halloween nie ma wpływu na odczuwanie, odbieranie i przeżywanie innych Świąt
z Młodą zrobiłyśmy krwawe paluchy, przebrałam ją za wiedźmę na szkolny bal
a 1.11 poszłyśmy na groby naszych bliskich i wspominałyśmy zmarłych
Da się to wszystko razem połączyć, bez uszczerbku dla nikogo i niczego.
Asik. Nie mogę się z Tobą tutaj nie zgodzić. Masz rację. Są rejony są grupy społeczne,które starają się tę “polskość” zachować, podkreślić,docenić, tak jak napisałaś, ślepo nie podążać za innymi, ale odnoszę też takie wrażenie, ze ten powrót do “polskości” idzie z wielkim mozołem i mimo wszystko trudno mu się będzie przebić, na nowo zaistnieć. Obawiam się, może nie słusznie, ze jednak przez większość prędzej zostanie zaakceptowane nowe zachodnie niż powrócimy czy tez raczej umocnimy nasze stare.
Jesteśmy bardziej bombardowani tym nowym, min przez media, handel a nawet szkoły, w których organizowane chociażby zabawy helołinowe.
A za bardzo nie widać przeciwwagi dla tych praktyk w postaci hasła dobre bo polskie
Najważniejsza wg mnie w życiu jest równowaga. W każdej dziedzinie życia. Być może można to wszystko fajnie połączyć z zachowaniem zdrowego umiaru. Fakt. Być może
Tylko ze ja obecnie dostrzegam mimo wszystko jednak to przegięcie w jedną stronę.
Freda – Bardzo mądrze napisane. Sama bym tego lepiej nie ujęła. Napisałaś dokładnie to, co ja miałam na myśli, a czego mi się już pisać nie chciało. Nie można wszystkiego przyjmować bezkrytycznie, bo “to tylko zabawa”. Nie tędy droga.
Znasz odpowiedź na pytanie: Halloween – nie mój zwyczaj