INNE DROGI DO II KRESECZEK…

Przyjście na świat własnego dziecka to moment,
o którym marzą tysiące ludzi na całym świecie.
Często jednak na drodze
do macierzyństwa i ojcostwa musi
pospieszyć z pomocą naturze
lekarz-specjalista.
Oddając do dyspozycji naszych pacjentów nowoczesną
i doskonale wyposażoną placówkę pragniemy podkreślić nasze głębokie przekonanie, że również
w Polsce można skutecznie i – co równie ważne – przyjaźnie pomagać przyszłym rodzicom w uzyskaniu
upragnionego potomstwa

1. INSEMINACJA
2. ZAPŁODNIENIE POZAUSTROJOWE
in-vitro klasyczne IVF-ET
3.ZAPŁODNIENIE POZAUSTROJOWE
in-vitro ICSI

1.IUI- inseminacja….

O ile kobieta ma jajniki funkcjonalne (sprawdza się według wartości poziomów hormonalnych we krwi) i drożne jajowody, normalnie dochodzi u niej do owulacji a partner ma normalną czy lekko obniżoną ilość pleminów, można przewidywać naturalny sposób poczęcia.
O ile w przeciągu conajmniej jednego roku nie uda kobiecie zajść w ciążę, zaleca się przeprowadzenie homologowej intrauteryjnej inseminacji ; IUI.
IUI można przeprowadzać u kobiet, u których do owulacji dochodzi spontanicznie, w naturalnym cyklu mentruacyjnym. Inaczej konieczna jest stymulacja hormonalna jajników, przy której może się w jajnikach naraz rozwijać nawet więcej jajeczek..

Inseminacja jest najprostszą z technik wspomaganego rozrodu.
Wyróżniamy inseminację
*domaciczną nasieniem partnera,
*nasieniem dawcy,
*inseminację naszyjkową
*dojajowodową
Inseminacja naszyjkowa powinna być stosowana wyłącznie jeśli jedynym problemem dotyczącym płodności u pary jest niemożność odbycia prawidłowego stosunku. W innym przypadku ten zabieg ma bardzo niską skuteczność. Użycie techniki o angielskiej nazwie fallopian tube sperm perfusion jest stosunkowo nową i wciąż słabo rozpowszechnioną metodą, ale dającą obiecujące rezultaty. Najczęściej wykonywanym zabiegiem jest jednak inseminacja domaciczna.

Wskazaniami do inseminacji są:
*Lekkie lub średniociężkie nieprawidłowości w badaniu nasienia (głównie zaburzenia ruchliwości),
*Obecność przeciwciał przeciwplemnikowych,
*Nieprawidłowy test po stosunku przy poprawnych parametrach nasienia,
*Niepłodność o niewyjaśnionej przyczynie
*Endometrioza niewielkiego (I lub II) stopnia
*Przy wysokich mianach przeciwciał przeciwplemnikowych lub bardzo złych parametrach nasienia inseminacja jest nieefektywna.

Jeśli wskazaniem jest lekki czynnik męski, a u kobiety regularnie występuje spontaniczna owulacja to zabieg można wykonać na cyklu naturalnym. W innym przypadku warto zastosować leki indukujące owulację (Cytrynian Clomifenu, gonadotropiny lub połączyć te specyfiki).
Skuteczność inseminacji waha się od 5-25 % na cykl w zależności od parametrów nasienia, wieku kobiety i ilości wystymulowanych dojrzałych pęcherzyków. W nasieniu powinno być minimum 1-3 mln ruchomych plemników. Jest jednakże wiele danych wskazujących na to, że rozsądny odsetek ciąż (tzn. taki dla którego stosunek skuteczności do poniesionych kosztów dla inseminacji jest bardziej korzystny niż dla zabiegu in vitro) uzyskuje się dopiero przy 5-10 mln ruchomych plemników. Skuteczność wynosi wtedy 10-15 %. Jest ona większa w przypadku kiedy jedynym problemem w zapłodnieniu jest przeszkoda dla plemników na poziomie szyjki macicy oraz w cyklach stymulowanych gonadotropinami, w których dochodzi do wzrostu 2-3 dojrzałych pęcherzyków. Użycie gonadotropin wiąże się jednak z ryzykiem wystąpienia ciąży mnogiej, wymaga uważnego monitoringu, a leki i ich dawki muszą być dobierane bardzo indywidualnie.

Jeżeli partner nie może oddać jednorazowo odpowiedniej ilości prawidłowych plemników, istnieje możliwość jego zgromadzenia poprzez kilkakrotne jego oddanie, opracowanie laboratoryjne, zamrożenie w ciekłym azocie i finalne skomasowanie na potrzeby zabiegu unasienienia domacicznego.

Pacjenci nie posiadający prawidłowych plemników mogą skorzystać z nasienia dawcy. Wyboru konkretnego dawcy pacjenci dokonują z szerokiej listy anonimowych dawców zgodnie z własnymi preferencjami. Podstawowe kryteria ułatwiające wybór to rasa dawcy, grupa krwi, wiek, wzrost, waga i budowa ciała, kolor oczu, kolor włosów, wykształcenie.
Wszyscy dawcy są wielokrotnie i szczegółowo przebadani pod kątem nosicielstwa chorób genetycznych bakteryjnych i wirusowych. Równie dokładnej analizie i odpowiednio długiej kwarantannie poddawane jest pozyskane od dawców nasienie. Działania te mają na celu zagwarantowanie prawidłowego przebiegu inseminacji, zwiększenia jej skuteczności, zagwarantowania pełnego bezpieczeństwa pacjentce oraz wykluczenie możliwości przekazania jakichkolwiek chorób przyszłemu potomstwu.

Plemniki dla IUI przygotowują się w laboratorium specjalną metodą, przy której uzyskują się najruchliwsze z nich. Przez to, że zostają wprowadzone do jamy macicy, skróci się ich droga do jajeczka i tak podniesie się prawdopodobieństwo zapłodnienia.


Hormonalna stymulacja jajników

Klomifen cytrat (Clomhexal, Clostylbegyt, Serophene, Gravosan) jest lekiem często używanym przy stymulacji hormonalnej jajników już u praktycznych ginekologów. Dalszą możliwością leczenia jest przygotowanie hormonalne gonadotropiny, zawierającej hormon folikułostymulacyjny FSH (Menogon, Humegon).

Przebieg leczenia hormonalnego

Pigułki
Zazwyczaj klomifen używa się 3. aż 7. dzień cyklu menstruacyjnego, 2razy dziennie jedna pigułka.

Zastrzyki

Zastrzyki aplikowane są od 2. dnia krwawienia menstruacyjnego, dziennie zawsze domięśniowo 1 ampułka. (W wypadku konieczności leczenie postępuje dalej i zwiększają się również dawki gonadotropinów.)
Dziesiąty dzień cyklu menstruacyjnego zapraszamy pacjentki na badanie ultradźwiękowe, przy którym ocenia się ilość i wielkość folikułów w jajnikach i wysokość śluzówki macicy.
W jajnikach zazwyczaj rozwija się więcej folikułów. O ile największy z nich mierzy 18 mm a śluzówka macicy jest wyższa niż 8 mm, aplikuje się domięśniowo zastrzyki zawierające ludzką choriową gonadotropinę- ampułki Pregnylu), którym wywoła się owulację.

Realizacja IUI

Za 40 godzin następuje intrauteryjna inseminacja, do której plemniki muszą być przygotowane w laboratorium specjalną metodą. Właściwy zabieg przeprowadzany jest ambulatoryjnie. W zwierciadłach pochwowych jak przy zwyczajnym badaniu ginekologicznym wprowadzony zostanie do macicy katetr (rureczka z masy plastycznej o średnicy 1,5 mm), poprzez który do jamy macicy zostaje wtrysknięte 0,5-1 ml roztworu z plemnikami. Przez to, że plemniki zostają wprowadzone do jamy macicy, skróci się ich droga do jajeczka i zostają przezwyciężone naturalne przeszkody (kanałek cerwikalny), przez co podniesie się prawdopodobieństwo poczęcia.

W wypadku obniżonej ilości plemników u partnera stosowne jest przed IUI dotrzymać kilkudniową abstynencję płciową. Po przeprowadzeniu inseminacji jest na odwrót stosunek płciowy zalecany każdy dzień. Po zabiegu nie jest potrzebne pozostawanie przez dłuższy czas w łóżku. Wystarczy tylko kilka minut a kobieta może odejść do domu. Zwolnienie z pracy nie jest konieczne.


Po IUI

W naturalnym cyklu menstruacyjnym zaleca się do wsparcia funkcji ciałka żółtego, które hormonalnie zabezpiecza ciążę w pierwszych tygodniach rozwoju, używać progesteron (Utrogestan) Zaleca się używanie Utrogestanu 3razy dziennie jedną pigułkę (1-1-1). Daje się pierwszeństwo dopochwowej aplikacji, ponieważ oprócz resorbcji leku do obiegu krwi dochodzi i do bezpośredniego przenikania z pochwy do śluzówki macicy. O ile aplikacja dopochwowa Utrogestanu jest trudno znoszona, można leki połykać.

Powodzenie IUI nieprzewyższa w ISCARE 12 %. Jeżeli nie dojdzie najmniej po 2 IUI do zajścia w ciążę, polecamy zaklasyfikować parę do leczenia metodą IVF (metodą zapłodnienia pozaustrojowego)..

Wraz z upływem czasu ulega zmniejszeniu zdolność zapładniająca plemników. Całkowita utrata tej zdolności następuje po ok. 24 godzinach czyli znacznie szybciej niż ma to miejsce jeśli plemniki zostają zdeponowane w śluzie szyjkowym. Optymalny czas do zapłodnienia komórki jajowej wynosi 12 godzin od jej uwolnienia. Dlatego bardzo ważny jest odpowiedni dobór momentu do przeprowadzenia zabiegu. Powinien być on jak najbliższy terminowi owulacji. W cyklach naturalnych owulacja następuje ok. 36 godzin po rozpoczęciu tzw. piku LH. Do jego wykrycia można posłużyć się testami owulacyjnymi. Testy dają pozytywny wynik po przekroczeniu ustalonego stężenia LH w moczu (zazwyczaj 20 lub 40 mIU/ml). Owulacja następuje w ok. dobę po pozytywnym wyniku testu i wtedy przeprowadza się inseminację. Zastosowanie tej metody ma jednak swoje naturalne ograniczenia. Testy wykonuje się w pewnych odstępach czasu (do celów inseminacji przynajmniej co 12 godzin) i tylko z taką dokładnością można określić czas owulacji. Nierzadko zdarza się też, że jajeczkowanie ma miejsce dopiero w 48 godzin po pozytywnym wyniku testu. Bardziej precyzyjnie termin owulacji można ustalić za pomocą monitoringu (seryjne badania USG w celu kontroli wzrastania pęcherzyków) i wywołania owulacji przy użyciu leków (najczęściej zawierających gonadotropinę kosmówkową – hcg). Leki te podane w odpowiednim momencie (zazwyczaj wtedy kiedy pęcherzyk osiąga średnicę 17-18 mm) zapoczątkowują ostanie stadium dojrzewania komórki pęcherzyka i prowadzą do jego pęknięcia 36 godzin później. Złotym standardem jest przeprowadzenie inseminacji w 36 godzin po podaniu hcg z marginesem 6-ciu godzin w jedną i drugą stronę. Niektórzy lekarze uważają, że jeśli wskazaniem do zabiegu jest czynnik męski to warto zabieg zrobić po owulacji, a w pozostałych przypadkach przed owulacją. Czasami wykonuje się dwie inseminacje w jednym cyklu. Przeprowadza się je wtedy w odstępie co najmniej 12 godzin (najlepiej 24 godzin) pomiędzy 12-tą a 48-mą godzinami po podaniu hcg. Decyzję o tym czy wykonać jedną czy dwie inseminacje podejmuje się indywidualnie.

Warunkami do przeprowadzenia inseminacji są:


Błędy jakie można popełnić to:

*źle dobrane wskazania,
*Użycie nieprawidłowej stymulacji,
*Przeprowadzenie zabiegu w niewłaściwym momencie,
*Podanie niewystarczająco przygotowanego nasienia.

Dobrze wykonany zabieg jest względnie bezbolesny. Szyjka macicy w okresie owulacji jest rozwarta na kilka milimetrów i jest to zazwyczaj wystarczające do tego by cewnik bez trudności przez nią przeszedł. Po zabiegu pozostaje się 5-15 minut w pozycji leżącej (choć nie ma jednoznacznych dowodów na to że odpoczynek po zabiegu poprawia skuteczność), a potem można wrócić do domu. Przez kilka dni mogą utrzymywać się plamienia lub pobolewanie jajników. Ta ostatnia dolegliwość jest najczęściej związana ze stymulacją owulacji a nie z samą procedurą.

Większość ciąż uzyskuje się jako efekt pierwszych 3-4 prób inseminacji. Rozsądnie jest prowadzić terapię przez 3 – 6 cykli. Jeśli przyczyną niepłodności są zaburzenia jajeczkowania można spróbować jeszcze dodatkowo przez kilka następnych miesięcy.

Insemniacja domaciczna (IUI):
– nasieniem partnera od 200-1.000 zł
– nasieniem dawcy 1.800 zł

2. ZAPŁODNIENIE POZAUSTROJOWE
in-vitro klasyczne IVF-ET

Metoda leczenia niepłodności polegająca na dokonaniu zapłodnienia poza organizmem kobiety, zwana często metodą zapłodnienia “in-vitro”, to niewątpliwie jedno z najznakomitszych osiągnięć medycyny końca XX w. Wykorzystując działanie hormonów podwzgórzowych i przysadkowych wywołujemy w jajnikach dojrzewanie kilku do kilkunastu komórek jajowych (oocytów), podczas gdy w naturalnym cyklu dojrzewa tylko jedna komórka. Gdy pęcherzyki jajnikowe, zwane od nazwiska swego odkrywcy pęcherzykami Graaf’a, osiągną odpowiednią wielkość, dokonujemy pobrania (aspiracji) z jajników dojrzałych komórek jajowych. Po upływie kilku godzin do pobranych oocytów dodajemy odpowiednio przygotowane plemniki dokonując zapłodnienia poza ustrojem matki. Jeżeli proces zapłodnienia przebiega pomyślnie i obserwujemy prawidłowy podział komórek to po odpowiednim okresie inkubacji podajemy uzyskane zarodki do macicy. Dalej wszystko odbywa się jak w naturze.

]Wskazania do przeprowadzenia zabiegu in-vitro

*niedrożne, bądź patologiczne jajowody lub wrodzony ich brak,
*rozległe, nieodwracalne zmiany endometriotyczne,
*zaburzenia hormonalne (brak jajeczkowania),
*obniżone parametry nasienia mężczyzny w stopniu praktycznie uniemożliwiającym uzyskanie ciąży drogą naturalną,
*przeprowadzona diagnostyka nie udzieliła odpowiedzi na temat przyczyny niepłodności – tzw. niepłodność idiopatyczna,
*długoletni związek nie posiadający – mimo starań – własnego potomstwa.

ETAPY ZABIEGU IN VITRO

Pierwsza wizyta konsultacyjna umożliwi zapoznanie się z Centrum Leczenia Niepłodności i z jego zespołem medycznym. Podczas szczerej, wstępnej rozmowy przedstwanienie historii dotychczasowego diagnozowania i leczenia (zabiegi, operacje) – czyli zebranie wywiad ginekologiczno-położniczy i wywiad ogólnolekarski. Do kliniki należy się zgłosić conajmniej 2 cykle przed rozpoczęciem strań. Należy się poprostu liczyć z koniecznościa dodatkowych badań. Ponadto zwykle w cyklu poprzedzającym rozpoczęcie procedury IVF zażywa się tabletki antykoncepcyjne w celu wyciszenia jajników.

Na wstępie należy zbadać
w 2-3 dniu miesiączki poziomu hormonów (FSH, LH, E2, PRL)
Testosteron, Progesteron,TSH, T3, T4.
Badanie ogólne moczu,
morfologia
chlamyndia
Test Frieberga
Przeciwciała w kierunku różyczki
Przeciwciała w kierunku toxoplazmozy
Przeciwciała antykardiolipinowe
Szczepienie WZW typ B
Cytologia
badanie nasienia po 3-5 dniowym okresie wstrzemięźliwości seksualnej
badania dotyczące pary:
HIV, HBs, WR, HCV, anty HBs, Grupa krwi

Druga wizyta 21 dniu cyklu początkującego procedurę zapłodnienia pozaustrojowego (IVF-ET). Procedurę tę rozpoczynamy od podania w formie zastrzyku lub aerozolu do nosa, leku hormonalnego w postaci analogu gonadoliberyny (GnRH) – syntetycznego odpowiednika hormonu podwzgórza. Lek ten powoduje chwilowe zahamowanie wzrostu pęcherzyka jajnikowego. Następnie, po 12-16 dniach rozpoczynamy stymulowanie pęcherzyków jajnikowych, w których wzrastają komórki jajowe. Stymulacja odbywa się poprzez codzienne podanie zastrzyków zawierających hormon folikulotropowy przysadki (FSH), stymulujący rozwój większej ilości komórek jajowych. Procedura ta umożliwia lepszą kontrolę rozwoju komórki jajowej oraz pozwala na ustalenie najwłaściwszego momentu jej pobrania. Przez cały okres prowadzona jest obserwacja ultrasonograficzna wzrostu i dojrzewania pęcherzyków jajnikowych oraz wzrostu błony śluzowej macicy. Prawidłowy wzrost błony śluzowej macicy gwarantuje poprawne zagnieżdżenie się podanych zarodków i utrzymanie ciąży. Po stwierdzeniu, że jest odpowiednia wielkość pęcherzyków 16 mm średnicy (w praktyce chyba jednak więcej wymagają)a średnie stężenie estradiolu na jeden pęcherzyk dominujący wynosi 200-400 pg/ml zaprzestaje się dalszej stymulacji i na 36 godzin przed aspiracją komórek jajowych, podaje się zastrzyk domięśniowy w postaci gonadotropiny kosmówkowej (hCG). Wywołanie piku owulacyjnego uzyskuje się przez jednorazowe podanie hCG w dawce 5 000 lub 10 000 jednostek /np.: Pregnyl, Biogonadyl/. Pobranie komórek jajowych nastąpuje po czasie 34-38 godz. od podania hCG

Aspiracja

W wyznaczonym dniu spotyka się w celu pobrania komórek jajowych. Zabieg przeprowadzany jest pod kontrolą USG, drogą pochwową, za pomocą dwukanałowej, cienkiej igły podłączonej do specjalistycznego urządzenia, pozwalającego w sposób kontrolowany przepłukiwać pęcherzyki Graafa, celem pozyskania jak największej ilości komórek (oocytów). Zabieg w zasadzie jest mało bolesny, profilaktycznie podaje się doustny środek uspakajający i uśmierzający ewentualne dolegliwości.

Punkcja zazwyczaj odbywa się w znieczuleniu ogólnym /pacjentka jest nieprzytomna/. Trzeba być na czczo. Niektóre kliniki zalecają antybiotyk po punkcji ale tylko w celach profilaktycznych. Od dnia punkcji stosuje się progesteron /np.: luteina, duphaston – doustnie lub domięsniowo Progesteronum/

Transfer zazwyczaj odbywa się w drugiej dobie po punkcji. Najczęściej podawane są zarodki czterokomórkowe.

Przed zabiegiem partner oddaje nasienie po okresie 3-5 dniowej abstynencji seksualnej. Tuż przed pobraniem komórek jajowych podaje się pacjentce dodatkowo zastrzyk dożylny o działaniu przeciwbólowym i uspokajającym. Uzyskany drogą aspiracji płyn pęcherzykowy jest dokładnie przeszukiwany przy pomocy mikroskopu o dużej rozdzielczości. Pozyskane oocyty są przenoszone na płytkę z pożywką hodowlaną. Wszystkie wyizolowane oocyty oceniane są pod względem prawidłowości budowy oraz stopnia dojrzałości. Oocyty umieszczane są pojedynczo w oczkach płytki hodowlanej a następnie przenoszone do inkubatora, gdzie pozostają do czasu zapłodnienia. Po zakończeniu aspiracji pacjentka, pozostając pod baczną obserwacją i opieką lekarską, odpoczywa przez 2-3 godziny w swoim pokoju. Po upływie tego czasu, najlepiej razem z osobą towarzyszącą, może udać się do domu. Przez kilka następnych dni, zespół medyczny, pozostaje w stałym kontakcie telefonicznym z pacjentką, służąc jej w każdej chwili radą i pomocą.



Przygotowanie plemników

Pacjent oddaje nasienie rano w dniu aspiracji, przy zachowanym okresie wstrzemięźliwości seksualnej tj. 3-5 dni. Ejakulat przygotowuje się w wysokiej jakości mediach oczyszczających i zwiększających ruchliwość plemników. Dzięki zastosowaniu wysoko specjalistycznych procedur. W przypadku obniżonych parametrów ilościowych nasienia, istnieje możliwość jego gromadzenia w dłuższym okresie czasu poprzez wielokrotne mrożenie ejakulatu aż do uzyskania niezbędnej do wykonania zabiegu ilości plemników. Dla pacjentów z azoospermią (brakiem plemników) istnieje możliwość skorzystania z nasienia dawcy.

Połączenie gamet
Po upływie określonego czasu inkubacji na każdy oocyt dodaje się określoną ilość ruchomych plemników. Oocyty w obecności plemników inkubuje się przez 16-20 godzin, po tym czasie sprawdza się prawidłowość przebiegu procesu zapłodnienia, obserwując przy użyciu mikroskopu dwa przedjądrza w zapłodnionej zygocie. Prawidłowe zygoty są przenoszone do nowego medium i inkubowane przez kolejne 24 godziny. Prawidłowo rozwijający się zarodek po upływie tego czasu wykazuje obecność 2, 4 lub większej ilości blastomerów.



Transfer

Jeżeli w wyniku przeprowadzonej procedury zapłodnienia pozaustrojowego uzyskano prawidłowo rozwijające się zarodki, można przystąpić do ich transferu do jamy macicy. Najczęściej podaje się dwa zarodki w niektórych uzasadnionych przypadkach – trzy. Transferu dokonuje się przy użyciu miękkiego cewnika (katetera) wypełnionego niewielką ilością pożywki. Zabieg trwa dość krótko i jest w zasadzie bezbolesny. Po zabiegu zaleca się, krótki, godzinny wypoczynek i w następnych dniach niezbyt forsowny tryb życia.

Po upływie 2 tygodni od dnia transferu przeprowadza się test ciążowy. Po pięciu tygodniach wykonuje się badanie USG, które ostatecznie potwierdza pomyślny wynik zabiegu i zajście w ciążę.

Mrożenie zarodków

Zarodki,które nie zostały wykorzystane podczas transferu, za zgodą obojga pacjentów zostają umieszczone w opisanych imieniem, nazwiskiem i datą urodzenia rodziców słomkach i zamrożone przy użyciu odpowiednich mediów zapewniających ochronę przed uszkodzeniem w niskich temperaturach. Dzięki zastosowaniu precyzyjnej, sterowanej mikroprocesorowo aparatury proces zamrażania przebiega bardzo powoli i w sposób w pełni kontrolowany do temperatury ok.-140°C. Następnie słomki z zarodkami zanurzone zostają w specjalnie do tego celu przeznaczonych pojemnikach z ciekłym azotem. Zarodki mogą zostać wykorzystane w następnych cyklach. Dzięki opracowaniu procedury mrożenia zarodków stworzona została dodatkowa szansa na uzyskanie ciąży bez konieczności poddawania się powtórnie pełnej procedurze zapłodnienia in-vitro, a w szczególności unika się kolejnych punkcji jajników.

Ryzyko niepowodzeń i powikłań podczas leczenia

Istnieje ryzyko przerwania procedury leczenia na drodze zapłodnienia pozaustrojowego w przypadku :

*nieotrzymania dostatecznej odpowiedzi jajników na stymulację,
*otrzymania nadmiernej odpowiedzi jajników na stymulację,
*nieuzyskania w wyniku aspiracji komórek jajowych,
*niezapłodnienia otrzymanych komórek,
*nieprawidłowego rozwoju zapłodnionych oocytów,
*niezagnieżdżenia się w jamie macicy podanych zarodków,
*niespodziewanej choroby pacjentki lub pacjenta.

Podobnie jak w przypadku naturalnego poczęcia ciąża powstała w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego może zakończyć się poronieniem, obumarciem płodu, ciążą pozamaciczną czy też porodem płodu z wadą rozwojową. Należy podkreślić, że prawdopodobieństwo pojawienia się wspomnianych powikłań jest w tym wypadku identyczne jak w przypadku ciąż powstałych w sposób naturalny, i techniki wspomaganego rozrodu w żadnym razie wspomnianego prawdopodobieństwa nie zwiększają.

Co to jest AH?
AH /Assisted Hatching/ – laserowe nacięcie otoczki zarodka. Nacięcie ma wspomagać wydostanie się embrionu z osłonki przejrzystej i ułatwić zagnieżdżenie. Na ogół wskazania są następujące:
– powyżej 3 nieudanych prób IVF
– gruba otoczka embrionu widoczna pod mikroskopem
– zaawansowany wiek pacjentki
– podwyższone FSH i słaba odpowiedź na stymulację.

3.ZAPŁODNIENIE POZAUSTROJOWE
in-vitro ICSI

W przypadku kiedy analizy laboratoryjne wskazują na mocno obniżone parametry nasienia (nieprawidłowa liczba, budowa i ruchliwość plemników) lub stwierdza się obecność przeciwciał przeciwplemnikowych czy też w przypadku wcześniejszych niepowodzeń zabiegów zapłodnienia in-vitro, istnieje możliwość wykonania zabiegu ICSI – iniekcji pojedynczego plemnika do cytoplazmy komórki jajowej. Zabieg wykonywany jest pod mikroskopem przy pomocy unikalnego zestawu do mikromanipulacji. Polega na zassaniu pojedynczego plemnika do specjalnej, niezwykle cienkiej i ostro zakończonej pipety, którą następnie przekłuwamy otoczkę oocytu i wprowadzamy plemnik bezpośrednio do jego wnętrza. Przygotowanie komórek do zabiegu ICSI jest nieco odmienne od przygotowania oocytów do klasycznego in-vitro i polega m.in. na płukaniu w specjalnych enzymach. Plemniki umieszczone są w medium spowalniającym ich ruch i ułatwiającym pojedyncze zaciągnie do pipety iniekcyjnej. Dalsze postępowanie przebiega podobnie jak w przypadku klasycznego zabiegu in-vitro.

ICSI-MESA i ICSI-TESE

osiągnięcia współczesnej medycyny na polu wspomaganego rozrodu, dają realną nadzieję na ojcostwo również tym mężczyznom, u których stwierdzono azoospermię (brak plemników w nasieniu) spowodowaną wrodzoną lub nabytą (w następstwie przebytych stanów zapalnych) niedrożnością nasieniowodów lub ich brakiem. Jeżeli jądra zachowały zdolność do produkcji plemników to możemy je pozyskać wykonując aspirację plemników z najądrzy (MESA – Micro Epidydymal Sperm Aspiration) lub punkcję jądra (TESE – Testicular Sperm Aspiration).
Otrzymane w ten sposób plemniki pozwalają nam wykonać procedurę zapłodnienia pozaustrojowego z zastosowaniem docytoplazmatycznej iniekcji plemnika (in-vitro ICSI).

Cennik orientacyjny….
In vitro-2000,-
ICSI-2500,-
mrozenie zarodkow -600,-
menogon 75j -60,- (juz nie ma go w sprzedazy)
cetrotide 0,25 – 146,-
pregnyl 10000j – 20,-
progynowa 1op. -13-
encorton 2op. – 8
acessan 1op. -5-
Luteina podjezykowa 3op. – 15,-
Duphaston 3op. – 120,-
Badania hormonow kazde – 20,- (w szpitalnym labolatorium bez skierowania)
badanie nasienia – 80,- 9bardzo dokladny opis)

[czerony]PRACA WSPOLNA Z ANECZKA 24!!!!!!!!!

37cykl/ 13po zabiegu
Mama Damianka 29.05.1998 i Aniolkow V 2002, I 2004

Edited by Dagamara on 2005/02/13 16:54.

Znasz odpowiedź na pytanie:

Dodaj komentarz

Angina u dwulatka

Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –...

Czytaj dalej →

Mozarella w ciąży

Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji.

Czytaj dalej →

Ile kosztuje żłobek?

Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko...

Czytaj dalej →

Dziewczyny po cc – dreny

Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała...

Czytaj dalej →

Meskie imie miedzynarodowe.

Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to...

Czytaj dalej →

Wielotorbielowatość nerek

W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać...

Czytaj dalej →

Ruchome kolano

Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche...

Czytaj dalej →
Rodzice.pl - ciąża, poród, dziecko - poradnik dla Rodziców
Logo