jeden rodzic- ok, obydwoje- wojna!

1. ahimsa Dodane ponad rok temu,

   mama ma wazne spotkanie po pracy, wróci później do domu. Dziecko z przedszkola odbiera tatus, mama wraca ok. 21 do domu. Zastaje dziecko lezace na kanapie i zaryczane – od paru dobrych godzin płacze leząc na kanapie w zimowej kurtce, czapce i kozakach, rekawiczki na dłoniach, bo tata nie moze jej rozebrac, ona sama nie chce, poczeka na mamę.

   I tu już moja cierpliwośc by się wyczerpała;) Na miejscu taty.
   Dziecko BY SIE ROZEBRALO.

   Odpowiedz
2. jane Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez duszencja
   Kto mi powie, wytłumaczy dlaczego tak się dzieje, że dziecko (wiek 3,5 lat) jak jest z mamą bądź tatą zachowuje się w miarę grzecznie, można się z nim dogadać, a jak jest z mamą i tatą, popisuje się, robi głupoty, jęczy, wszytko jest na “nie”, na przekór!

   Pozdrawiam

   U nas z tata jest grzeczne, a z mama badz mama i tata (lub mama i ktos inny) jest nieznosnie. Juz dawno mi powiedziano, ze moje dzieci to anioly, zwlaszcza jak mnie nie widza :-}

   Odpowiedz
3. usianka Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez kantalupa
   odwracam sie na piecie i udaje, ze go nie ma
   nawet sobie czasami z j wymieniamy poglady typu: “hej, nie wiesz, gdzie jest adachu? byl tu przed chwila, a teraz go nie ma”
   oczywiscie to wywoluje jeszcze wiekszy krzyk, ale jestesmy nieugieci
   najczesciej wysylamy go na krzykio do swojego pokoju
   wykrzyczy sie i potem jest spokoj
   zadna inna metoda nie dziala
   zdarta plyta, prosby, nagabywania, jakies zawile tlumaczenia, obrazanie sie NIC!

   przeszlismy przez dokladnie to samo z Emilka

   Odpowiedz
4. usianka Dodane ponad rok temu,

   W Emilke jeszcze niedawno wstępował diabel gdy bylismy z nią oboje. Będąc pod opieka tylko moja lub tylko mojego m. byla aniolem. Teraz juz jest ok, ale zostal jeden problem, o ktorym wspomniala Klucha – gdy zaczynamy dluzsza rozmowe i przestajemy na nia zwracac uwage, Emilka nagle ma tysiac spraw i pytan. Powoli ją “układamy”.
   Co do podawania lekow u nas jest zupelnie odwrotnie – ze mna sie piesci, nie moze, boi sie i takie tam. Mąz bez problemu zakrapiua jej oczy i podaje wszelkei leki – ja przestalam sie w to angazowac. Podawanie jakichkolwiek leków razem od zawsze bylo zupelna strata czasu.

   Odpowiedz
5. klucha Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez ahimsa
   I tu już moja cierpliwośc by się wyczerpała;) Na miejscu taty.
   Dziecko BY SIE ROZEBRALO.

   eeee tam tata to stoicki spokój
   film oglądał ze słuchawkami na uczach 😀
   a dziecko po moim powrocie i tak samo sie rozebrało w spazmach
   miała do wyboru albo tata albo sama
   a tata dotknać przecież nie moze :p

   Odpowiedz
6. Anonim Dodane ponad rok temu,

   Duszencja, ja myslę że faktycznie jak jesteście oboje to pewnie skupiacie się też trochę na sobie a nie tylko na młodej. I może chce zwrócić na siebie uwagę?

   U nas jest tak że dużo mniej ma na codzień taty niz mnie bo tata wiecej i w innych porach pracuje więc siłą rzeczy kiedy tata sie pojawia to następuje cała seria zagrań żeby cała uwaga taty skupiła się na Nince. Przykładowo – wszystkie sprawy wieczorne typu kapiel, zakładanie piżamki, czytanie, zasypianie ida szybko i bezproblemowo jak jestesmy we dwie. Jesli tata wieczorem jest w domu to zawsze jest wydziwianie, protesty, wyłudzanie kolejnych bajeczek, wyłażenie z łóżka. Jemy obiad we dwie – dziecko z reguły siedzi i je. Jemy obiad we troje – dziecko bawi się jedzeniem, wstaje od stołu i z reguły w końcu obiad jest zabrany a dziecko skoro nie ma ochoty jeśc to pości do kolacji 😉
   U nas tata to jednak pewna atrakcja i Nina zrobi wszystko żeby się w jakis sposób popisać.

   Wczesniej przerabialiśmy tez akcje jak u Kluchy – jeśli była tylko z tatą, tata mógl bez problemu wszystko przy niej zrobić, jesli byliśmy oboje były histerie jeśli tata otworzył jej jogurt bo przecież ona chce żeby tylko mama wszystko przy niej robiła.

   A z podawaniem lekarstw jest u nas na odwrot – tata bez problemu wleje w nia wszystko, ze mną zaczyna się jęczenie, odwlekanie itp.

   Odpowiedz
7. Anonim Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez ahimsa
   I tu już moja cierpliwośc by się wyczerpała;) Na miejscu taty.
   Dziecko BY SIE ROZEBRALO.

   tez by mi cierpliwosci zabraklo 😉

   Odpowiedz
8. gosik Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez kantalupa

   ufff…
   ale za jakies 15 lat bedzie po wszytskim i tego trzeba sie trzymac:)

   u mnie te 15 lat cały czas ulega wydłużeniu :p

   Odpowiedz
9. aneta Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez Usianka
   Teraz juz jest ok, ale zostal jeden problem, o ktorym wspomniala Klucha – gdy zaczynamy dluzsza rozmowe i przestajemy na nia zwracac uwage, Emilka nagle ma tysiac spraw i pytan. Powoli ją “układamy”.

   Maciek też ma problem z sytuacją “rodzice razem”. Nawet nam o tym powiedział.
   Chodziło o sytuację, kiedy wychodzimy na spacery.
   Maciek lubi iść tylko z jednym rodzicem, bo wtedy ten rodzic z nim rozmawia (Kuba może być lub nie – on jeszcze nie mówi więc nie ma problemu). Jak jesteśmy oboje robi się meksyk – Maciek przekrzykuje, od razu ma miliony spraw do powiedzenia. I zawsze mówi, żeby jedno z nas sobie poszło, bo wtedy może spokojnie porozmawiać 🙂

   Odpowiedz
10. ciachola Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez kantalupa

    jestem swiezo po lekturze kilku skromnych czytadelek, bo wiesz dobrze, ze walcze z identyczna sytuacja + mlodszy brat

    Poproszę konkretnie o tytuły 🙂
    Z góry dziękuje.

    Odpowiedz
11. aborka Dodane ponad rok temu,

    u nas to samo. najlepiej bez rodziców, najgorzej z obydwojgiem. z jednym rodzicem różnie

    Odpowiedz

• « Poprzednie
• 1
• 2

Znasz odpowiedź na pytanie: jeden rodzic- ok, obydwoje- wojna!