tak mnie naszlo wlasnie (obiad gotuje;))
czy pamietacie cos, co w dziecinstwie nie przechodzilo Wam przez gardlo? a teraz jecie to z checia? a moze nadal myslicie o tym ze wstretem?
moja zmora byla zupa jarzynowa, w zimie z mrozonki (bodajze hortexu), z fasolka zielona, z brukselka… fuj; na sama mysl o tym dostaje gesiej skorki, po prostu nienawidzilam tego; i dziecku swojemu takich ”zdrowych” rewelacji nie serwuje (bo i mi by pewnie to w gadle stanelo, choc stara juz jestem);
w druga stone – w domu nigdy nie bylam zmuszana do picia mleka, jedzenia zup mlecznych, wiec mleko b. lubie; nawet gorace, z kozuchem; podobnie szpinak – w domu nigdy go nie bylo, a u nas przynajmniej raz w tygodniu, i dziec uwielbia;
Strona 3 odpowiedzi na pytanie: Kulinarne wspomnienie z dziecinstwa
zupa szczawiowa – nienawidziłam 🙂
i jajko sadzone
wątróbka
do tej pory mam uraz i takich rzeczy nie robię 😉
szpinak uwielbiam od zawsze, może dlatego że zawsze jadałam fajnie przyprawiony
moje dziecko wszystkożerne, nie ma rzeczy której nie lubi 😀
amen – mieso z owocami nigdy nie przechodzilo mi przez gardło i nadal nie przechodzi…
to samo z papryką i buraczkami w kazdej postaci (od biedy zjem buraczki z chrzanem, ale nie wyrywam sie)
Nie mam traumatycznych wspomnien z dziecinstwa jesli chodzi o jedzienie, a ponoc bylam niejadkiem, ale tak chyba mowi wiekszosc babc 😉 Byly potrawy, za ktorymi nie przepadalam, a ktore teraz lubie (np. kopytka), ale nigdy ich we mnie nie wmuszano o ile pamietam. Jedno co doskonale pamietam to wyławianie pora z kazdej zupy. Emilka robi dokladnie to samo – to pewnie standardzik dla wielu dzieci 🙂 Nie dotyka równiez papryki ani buraków 😉 Córunia mamusi 🙂
własnie, ja dochodze do podobnego wniosku… a tak naprawde to po prostu gotowały takie rzeczy, ktore same lubily… np. nigdy nie jadało sie u nas w domu flaczków, wątróbki, żoładków czy tym podobnych wynalazków. Takie żoładki czy serca to pewnie sniłyby mi sie do tej pory po nocach 😉
Jestem w szoku, że istnieją na świecie osoby, które nie lubią (lub kiedyś nie lubiły) budyniu i zwłaszcza serniczka!! Albo naleśników z serem! Czy to w ogóle możliwe?? 😮
😉
A ja np. nie lubiłam gotowanej kapusty, a teraz bardzo. Nie lubiłam kanapek z kiełbasą, którymi usiłowała mnie raczyć mama (potajemnie wyrzucałam je przez okno – biegające wówczas bezpańsko psy miały wyżerkę 😉 ) Zostało mi to do dziś – włącznie z innymi mięsiwami, na szczęście nie muszę ich już jeść 😀
Szpinakiem mnie nikt nie raczył, może i dobrze, jeśli te przedszkolne kucharki rzeczywiście tak fatalnie go przyrządzały, jeszcze bym sobie obrzydziła, a przecież taka pychota.
A ze słodyczy nie lubiłam np. wafelków takich z nadzieniem, do dziś zresztą nie jadam, ale te dziesiejsze są w miarę ok, kiedyś to nadzienie miało taki kwaskowaty posmak, bleeeeeeeeee
Dla mnie największą masakrą były przedszkolne dania typu: wszelkie zupy mleczne, kakao, budyń, kisiel, zupy owocowe. Nie lubiłam też innych dań, ale to co wymieniłam to zdecydowanie koszmar z dzieciństwa. Na szczęście w domu mnie nigdy do tego nie zmuszali, ale w przedszkolu robili to na tyle skutecznie, że do dzisiaj tego nie zjem, a nawet nie powącham brrr
kożuchowe ciastka
No, moje drogie, to ja specjalnie dla Was, jak tylko znajdę chwilę czasu, wrzucę przepis- jakiś wiekowy-na ciastka, do których potrzebna jest szklanka kożuchów z mleka…
a co do mnie- jedyne chyba danie z dzieciństwa, na którego myśl nadal robi mi się słabo, to obleśna, słodka, mleczna zupa dyniowa. bleeeee Ja dyniową robę, ale z czosnkiem, imbirem i mlekiem kokosowym, mniam 🙂
m.
Aż mi się słabowato zrobiło, bo stanęła mi ta szklanka przed oczami!
!!!!!!!!!!;);)
No Cat, to widzę, że nasze gusta sporo sie różnią.
Pierogów z jagodami nie znoszę najbardziej, bo się kiedyś nimi zatrułam i od tamtej pory nikomu się nie udało we mnie tego wcisnąć.
Podroby uwielbiam:p Wątróbka tylko drobiowa, nawet nie wiem czy kiedyś jadłam inna. Salcesonu nie jadam w ogóle.
też uwielbiam kożuszek na mleku:p
Wszystkie te potrawy pamiętam:)
Najbardziej lubiłam tę mortadelkę i kotlet z jajek. Ten drugi wynalazek chyba niebawem zrobię:p
A ja kocham barszczyk ) mogłabym go ciągle jeść 🙂
o widzisz, o tym zapomniałam – może nie nazwałabym tego koszmarem z dzieciństwa ale nie lubiłam jajka sadzonego ani wątróbki a teraz zjem (co prawda bez szczególnego zachwytu)
dołączam do grona zboczonych 😀
Pizzę hawajską zjem, nawet mi smakuje. Ale kiedyś pamiętam spróbowałam jakieś mięcho (nie pamiętam boczek czy schab) zrolowane a w nim mieszanka brzoskwiń, rodzynek i czegoś jeszcze. Nie wspominam tego najlepiej…
A ja mam koszmar z przedszkola: ugotowaną na sztywno kaszę mannę polaną sokiem. Do dzisiaj nie ruszę jej nawet na gorąco w zupie mlecznej.
Nie lubiłam nigdy marchewki z groszkiem i mój dzieć tez. Nie znoszę sosu chrzanowego i odrzuca mnie nawet zapach papryki, ale to dziedziczne.
Za to szpinak polubiłam dzieki teściowej, która gotuje go z liści, a nie z zmielonej mrożonej papki, dodaje czosnek, cebulkę i jest bardzo smaczny.
Lubie za to wątróbkę /półkrwistą nawet 😛 /
A ja dzis na obiad mialam wlasnie taka zupke…z brukselka. Pamietam, ze jako dzieciak tez jej nie lubilam i jestem zaskoczona, ze moj maly wcina ja z wielkim apetytem. Szpinak tez lubie ale nie mam dobrych przepisów. Jak serwujesz szpinaczek???
duzo czosnku, gałka muszkatałowa, smietana, sól pieprz – to byc musi 😉
spagetti ze szpinakiem:
na masle podsmazam szynke (ok. 20 g), do tego pol paczki szpinaku mrozonego posiekanego, sole, pieprze, dodaje czosnek (najczesciej kosteczki knora), potem 250 ml smietany (18% piatnica) i dusze ok. 5 min; do tego dodaj spagetti wczesniej ugotowane (pol paczki, znaczy 250 g), mieszam i nakald na talerze; i jeszcze tylko posypac parmezanem i zajadac 🙂
byłam wszystko zjedliwa
ale u babci nie szła mi woda z mielonym (tak ten wynalazek określałam i tak wyglądał) fuuu
ale babcię kochałam nad życie
Znasz odpowiedź na pytanie: Kulinarne wspomnienie z dziecinstwa