Jestem mama prawie trzymiesięcznej Kasi. Od poczatku byłam nastawiona na karmienie piersią.O niczym innym nie mogło być mowy. Pierwsza córka Ania jest butlowa,ale to z mojego niedoświadczenia wynikło,Marte i Ewe karmiłam do prawie ósmego miesiąca,laktacja była szalona,mleka mnóstwo.. Tym razem też tak mialo byc.Urodziła się Kasia.Laktacja mogłabym rzec słaba jak na moje warunki,chociaz zdarzało się i po 100 ml z cyca wyciagnąć. Ale po ok. miesiącu waga Kasi się zatrzymała,stanęła w miejscu nawet lekki spadek był. Przez prawie 3 tygodnie waga stała.A karmiona była tylko cycem. Wisiala na nim często.Zaczęła płakac niedługo po karmieniu-wiedziałam,że głodna. Cyca zaczęła dość szybko puszczać.. tak nerwowo ssala. Na poczatku pod ciśnieniem mleko jej samo leciało do buzi. Potem juz nie i zaczęły sie problemy. Musiałam zacząć podawać butlę.Waga zaczęła rosnąć. Doszłyśmy do dwóch flaszek dziennie. w południe i wieczór. Cyca ładnie ssała. Butle z aventu są.Jednak ostatnio jak daje cyca ssie po kilka minut dosłownie i bardzo często łapie i puszcza.. mam obawy,że sie nie najada.bo też ostatnio czuję caly czas prawie pełne piersi,bola mnie sutki-dodam tylko,że mała chwyta sutka prawidłowo.Ostatnio chyba uzywa cyca bardziej jako smoczka do uspokajania. SSie jeszcze w miare tylko późnym wieczorem,w nocy i rano,kiedy jest jeszcze w miarę mleka. Ale wszystko to coraz słabiej,coraz mniej.Jest to męczarnia i dla mnie i dla dziecka podejrzewam.I zastanawiam się nad calkowitym odstawieniem od piersi. Cos nam tym razem nie wychodzi to cycowanie.Jednak największy problem mam ja sama.. bo jednak serduszko boli z tego powodu. Nie wiem kompletnie co mam zrobić, załapałam doła. Chcę jak najlepiej dla mojego dziecka jednak wiem,że sam cyc nie starczy. A nawet jak jest cyc to nie jest tak jak byc powinno. Czuje to i jest mi z tego powodu bardzo źle… Chcę jak najlepiej dla mojego dziecka. Poradźcie coś. Ja swoje przecierpię,ale zalezy mi tylko na dobru dziecka.
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: Laktacja :(
A moja historia jest taka: ja w ogóle nie wiem jak smakuje macierzynstwo z dzieckiem przy piersi. Moje dzieci od urodzenia karmione były butlą. Starszy synek ma 2 lata, młodszy 2 miesiące. Zaraz po porodzie (w obydwu przypadkach) nie miałam jeszcze pokarmu, więc mały dokarmiany był w szpitalu sztucznie. Owszem przystawiałam do piersi zeby uczył sie ssać i zeby był przy mamie. Pięknie ssał (chociaz nic nie leciało) i byłam szczęsliwa i czekałam kiedy pojawi się pokarm. A mały tymczasem poznawał zalety picia z butelki i już nie chciał ssać pustej piersi. Pokarm pojawił się w trzeciej dobie gdy synek juz nie umiał ssać piersi, złoscił się, płakał cały spocony i w końcu dostawał butelke. Czasem udawało mi się go nakarmić z piersi, ale pokarmu było mało i częściej dostawał butelkę niż pierś. Myślałam że jak wyjdziemy do domu to będzie lepiej, będę dbać o dietę, położne nie będą mnie stresować. Ale nie, po prostu nie miałam na tyle pokarmu zeby wykarmic swoje dziecko. To co było w piersiach ściagałam laktatorem i synek pił z butelki. Po około miesiącu pokarm sam zaniknął. Na poczatku płakałam i cierpiałam z tego powodu. Ale z czasem mi przeszło, mąż i rodzina mnie wspierali, nie wmawiali mi ze jestem złą matką.
Przy drugim porodzie byłam pełna optymizmu że tym razem będzie lepiej, bardzo chciałam karmić. Ale niestety wszystko potoczyło się identycznie jak przy pierwszym dziecku. Maly dostaje butlę i jest szczęśliwy. Juz nie mam wyrzutów sumienia że nie umiem wykarmić swojego dziecka. Po prostu niektórym matkom nie jest to dane.
Znasz odpowiedź na pytanie: Laktacja :(