Mam ogromny dylemat!!! (długie)

Mam wielki dylemat, nie wiem, co robić i muszę się komuś wygadać!
A może przy okazji jakaś Wasza rada pomoże mi podjąć decyzję…
Mieszkamy razem z moją babcią, od niej dostaliśmy mieszkanie.
Babcia ma swoją sypialnię, my swoją i jest jeszcze salon połączony ze wspólną kuchnią, no i wspólna łazienka. Jeżeli chodzi o intymność to naprawdę ciężko. Zdaża się, że babcia poukłada nam na półkach tak jak sie jej podoba, zrobi mi pożadek w torebce itp.
Babcia wtrąca się we wszystko, co robimy, krytykuje nasze, a szczególnie moje postępowanie, mówi, że źle wychowuję dziecko, jestem złą żoną, że pranie robi się tak, że podłogi myję się tak, że prasuję się inaczej, że Marta za cienko ubrana i mogłabym wymieniać i wymieniać. Za wszelką siłę ciągnie Martę do swojego pokoju, zamyka drzwi.
My zabraniamy, ona pozwala i potem mama jest zła, tata też a u prababci na rączkach najlepiej. Rozmawiałam z nią już milion razy na te tematy – bez skutku!!! Ostatnio była u mnie koleżanka, siedziała z nogami na kanapie, dla mnie normalne, ja też tak robię, poza tym dom to nie muzeum. Babcia weszła i zwróciła jej w bardzo przykry sposób uwagę – myślałam, że się spalę ze wstydu!!! Takich sytuacji jest bardzo dużo.
Wiem, że ona nie jest złą osobą, chce na pewno dla nas dobrze tylko robi to w zły sposób.
Do tego dochodzi niestety wiek, z dnia na dzień gorsza pamięć – przy okazji oskarżanie nas jak jej coś zginie, bo to gdzieś przełoży, że pewnie ktoś z naszych znajomych jej to ukradł!!!
Mój mąż już tego nie wytrzymuje, ja pomału też, wiem, że jak się nie wyprowadzimy to może rozpaść się nasze małżeństwo.
Ale pomimo tego wszystkiego, ja nie potrafię jej zostawić, to ona wychowywała mnie przez całe życie ( teraz chce wychowywać Martę, nie wiem czy 24 lata temu sytuacja nie wyglądała podobnie, bo moi rodzice też z nią mieszkali, może było im wygodniej, że babcia chce ich „odciążyć” i w końcu ulegli, rozwiedli się kilka lat później – może to tez miało jakiś wpływ na ich małżeństwo). Ja nie pozwolę żeby ktoś wychowywał moje dziecko, mój mąż też nie od tego są wyłącznie rodzice!!!!. Dbała o mnie, zawsze miałam w niej wsparcie, ale to było dawno. Kolejna sprawa to wiem, że będzie potrzebowała opieki, ma swoje dzieci, ale ja czuję, że powinnam, tak jak ona zajmowała się mną. No i jeszcze jedna kwestia- babcia ma ogromne problemy finansowe, nie będzie jej stać na utrzymanie mieszkania, na jedzenie itp. A poza tym mieszkanie w dalszym ciągu będzie nasze, więc wszystkie obciążenia pójdą na moje konto. Niestety gdybyśmy się wyprowadzili nie będzie nas stać, żeby utrzymywać dwa domy.
Jak ma gorszy dzień, lub się pokłócimy mówi, że odbierze nam darowiznę, że idzie zakładać sprawę do sądu. Może by to już zrobiła, ale niestety jej na to nie stać, samo założenie sprawy kosztuje 8% wartości mieszkania. My po ślubie włożyliśmy ok. 20tyś w sam remont, wszystko, co mieliśmy, oczywiste jest, że to już by tam zostało. Śmiejemy się z mężem, że może to byłoby najlepsze rozwiązanie dla nas, gdyby ona to w końcu zrobiła, pal licho pieniądze, mielibyśmy święty spokój!
Moi teście zaproponowali nam pół domu, wszystko osobno, kuchnia, łazienka itp.
Myślę, coraz poważniej nad przeprowadzka do nich. Mój P bardzo by chciał, ale decyzję pozostawia mi. Teście to naprawdę świetni ludzie, wiadomo teściowa, jak każda ma coś za uszami, ale moja naprawdę niewiele ;))) Wiadomo mieszkanie tam, miałoby też swoje minusy.
Nie wiem, co robić, naprawdę nie wiem. Chyba najlepiej chciałabym, być znowu dzieckiem i żeby ktoś inny podejmował za mnie decyzje 🙂
Zostawić babcię i niech się dzieję, co chce, odwiedzać ją kilka razy w tyg., a może moja mama, czyli jej córka w końcu się nią zainteresuje i zająć się swoją rodziną: mężem i córką i robić wszystko żeby oni byli szczęśliwi? A może jednak powinnam z nią zostać??? Bo powinnam, bo jak się wyprowadzę, to będę mieć wyrzuty sumienia, zresztą jak zostanę to też, bo wiem, że ktoś ainny, kogo bardzo kocham cierpi…Nie chcę też przedstawiać mojej babci jako potwora, bo ona nie jest zła.