Czy uważacie, że dziecko które nie może usiedzieć na miejscu jest nadpobudliwe? Czy to może być wskazanie do tego, że może cierpieć na zespołu nadpobudliwości psychoruchowej? A może po prostu to też wina diety? Przecież jest tak dużo produktów zawierających substancje, przez które dziecko ma problem ze skupieniem się. Co wy o tym myślicie?
5 odpowiedzi na pytanie: Nadpobudliwość czy coś innego??
nadruchliwość to jedynie jeden symptom. Zależy ile dziecko ma lat i inne czynniki żeby to można brać pod uwagę.
Może lepiej udać się do specjalisty…? Bałbym się tylko, diagnozy, że jednak okaże się, że to ADHD. Bałbym się, że lekarz trochę naciągnie objawy.
A problem z siedzeniem w jednym miejcu to jedyny minnus? Córka mojej kuzynki (2 wrzesnia bedzie miała roczek) również nnie może usiedzieć w jednym miejscu, ma problemy z jedzeniem, spaniem (budzi sie praktycznie co 2 godziny), ogólnie jest dosyć nerwowa i krzykliwa, poszli z nią na bilans i lekarka skierowała do psychologa dziecięcego. Okazało się że mała faktycznie jest nadpobudliwa ale ADHD nie stwierdzili, ponnieważ jest jeszcze za mała na taką diagnozę. Psycholog poleciła jakąs herbatkę, muzykę relaksacyjną, jak najwięcej spokoju i bardzo ważny dla takiego malucha jest rytuał. Jeśli chcesz to moge popytać coś więcej.
A przy okazji ja również mam córeczkę, 15 sierpnia stuknął nam roczek, wtedy też w głowie zrodził się pomysł, żeby założyć bloga. Nie bedzie to typowy blog modowy, zależy mi na tym, żeby dzielić się doświadczenniami z innymmi mamami i tatusiami, nawiazać znajomości lub wszystko inne co związane z maluchami. Wczoraj ukazała się pierwsza notka, serdecznie zapraszam, jestem młodą 21-letnią mamą więc chętnie posłucham rad bardziej doświadczonych mam. Aktualnie mam problem z zabawkami dwujęzycznymi ale nie bede sie tutaj rozpisywała, jeśli ktoś byłby tak miły to proszę wejśc i wypowiedzieć się w tej kwesti. J
Dzień dobry Czarnym!
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli tzw. ADHD jest zaburzeniem, które rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie i obejmuje trzy główne grupy objawów: nadmierną ruchliwość, zaburzenia koncentracji uwagi i nadmierną impulsywność,
z tego, co Pani pisze, nie wszystkie objawy występują.
Zgodzę się z Betrisa i Zygier, że nie można diagnozować dziecka poprzez jeden objaw zachowania. Uważam również, że nie należy lekceważyć zauważonych zachowań u dziecka. Skoro zachowania te zostały już zauważone to możemy pomóc dziecku w kontrolowaniu emocji oraz nauczeniu go, jak pracować, żeby robić to efektywnie, pomimo trudności. Pisze Pani, że dziecko nie potrafi usiedzieć w miejscu – może to oznaczać, że po prostu potrzebuje ruchu. Niektóre osoby uczą się poprzez ruch, możliwe, że tak ma również Pani dziecko. Jeśli nie potrafi długo wysiedzieć w jednym miejscu należy dać mu możliwość „ wybiegania się”, np. robiąc częste, ale krótkie przerwy od pracy, np. podczas odrabiania lekcji. Ten sposób również pomoże mu, jeśli ma problemy z koncentracją. Polecam stworzyć wspólnie
z dzieckiem listę rzeczy, które może wykonywać podczas takiej krótkiej przerwy np. krótka gimnastyka, przygotowanie czegoś do picia, ułożenie książek, czy zabawek, itp. Po odbyciu przerwy dziecko powinno uzyskać jasne i proste polecenie, co ma wykonać np. „Otwórz zeszyt.”, zamiast „Uspokój się i już nie przeszkadzaj. Zabierz się do pracy.”. Pomocne również może być sporządzenie listy zadań do wykonania, gdzie materiał zostanie podzielony na mniejsze części, a dziecko będzie mogło odznaczać, co już zostało wykonane, dzięki czemu poczuje satysfakcję, że już osiągnęło dany cel. Należy pamiętać o tym by chwalić dziecko jak uda mu się coś wykonać poprawnie, można również po wykonaniu zadań z całej listy zaproponować nagrodę, np. wyjście na lody.
Zgodzę się również z Rzocia, że pomocne w skupieniu mogą być wszystkie czynności wyciszające dziecko jak słuchanie muzyki relaksacyjnej, czy czytanie spokojnych książek. Ważny jest również rytuał dnia i tygodnia, jeśli dziecko wie, co, po czym następuje, łatwiej jest mu się przygotować i dostosować do sytuacji.
Opisane zachowania mogą wskazywać, na ADHA, ale wcale tak być nie musi, stwierdzenie to tyczy się również posiłków spożywanych przez dziecko, np. dostarczanie dużej ilości cukru może powodować wiele energii i chęć jej spożytkowania. Najlepiej jednak udać się do dobrego psychologa, który nie będzie naciągał objawów dziecka i podejdzie do sprawy obiektywnie, przeprowadzi odpowiednie badanie i ustali, jakie są przyczyny takiego zachowania u Pani dziecka.
Jeśli chciałaby Pani zgłębić temat to gorąco polecam książkę „Sposób na trudne dziecko” Artura Kołakowskiego i Agnieszki Pisuli, a w szczególności rozdział 2.2 Okulary na ADHD, czyli możliwości wsparcia w przypadku objawów nadruchliwości, impulsywności, zaburzeń uwagi (str. 69-84). Znajdzie tam Pani praktyczne porady i pomysły na organizację pracy dziecka z podobnymi problemami, jak organizować zadania, przerwy oraz jak zapobiegać rozpraszaniu uwagi dzieci. Pozycję tą można znaleźć w najbliższej bibliotece lub księgarni.
Powodzenia!
Może warto też przyjrzeć się dziecku pod kątem zaburzeń integracji sensorycznej.
Znasz odpowiedź na pytanie: Nadpobudliwość czy coś innego??