Co myslicie o mozliwosci uczenia dziecka w domu? Dziala to tak, ze rodzic jest “nauczycielem”, musi w ciagu roku szkolnego “przejsc” przez konkretny material, ale dziecko nie chodzi do szkoly. Oczywiscie rodzic ma przydzielonego nauczyciela, ktory np. sprawdza testy lub pomaga w niektorych rzeczach, ale to od rodzica zalezy w jakim tempie i w jaki sposob wiedza jest przekazywana.
Zdecydowalybyscie sie na cos takiego? Co sie Wam nie podoba lub podoba w takim przypadku? Jakie widzicie plusy i minusy takiego systemu?
Ciekawa jestem Waszych opini, bo zastanawiam sie czy nie wybrac takiej edukacji dla Daniela. Mam jeszcze sporo czasu do namyslu, ale chodzi mi to po glowie :).
Pozdrawiam,
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: Nauczanie w domu
ja jestem przeciwna nauczaniu w domu,a przede wszystkim dlatego, ze dziecko nie jest odizolowane od rówieśników.Własnie w szkole przechodzi największa szkołę zycia nie koniecznie pod względem nauki,ale pod względem budowania relacji zrozumienia innych dzieci,akceptacji innych,,przebaczania.
podpisze sie w calej rozciaglosci (z wyjatkiem imion i polskich literek 😉 )
Takie nauczanie w domu to zabranie dziecku kawalka zycia. Niezdecydowalabym sie na to nigdy w zyciu… Uwazam, ze takie nauczanie jest dla dzieci chorych, ktore i tak moim zdaniem powinno sie jak najczesciej wypuszczac w zycie spoleczne a nie zamykac w domu:(
Taki tryb nauczania, z wynajetym nauczycielm musi sporo kosztowac;) opcja dobra np dla dzieci pana prezydenta. I do konca mi sie nie chce wierzyc w to co jest tam napisane…….
Aczkolwiek jak sobie pomysle co sie czasem w szkolach dzieje, to sie zawahalam. Ostatnio u nas, w innym miasteczku, z 5 mil od nas… Na basenie znanym nam instruktor molestowal 6 letnia dziewczynke, ktora rodzice zapisane na nauke plywania. I teraz pusc dziecko na basen….. Paranoja.
Ale zeby zamknac dziecko “w klatce” przed tym zlym swiatem to tez nie dobrze, nie mozna zeswirowac…
Byłam ostatnio na pogadance z przedszkolnym psychologiem. Pani uświadomiła nam, że dzieci myślą że są pępkiem świata (pani to ładniej określiła 😉 ) sa dla swoich rodziców najważniejsze, w domu sa najwazniejsze, a w przedszkolu, szkole uczą się, że inni tez są ważni, że nie zawsze będa pierwsze, najlepsze itd.
Ula miała właśnie taki problem na początku przedszkola, że się nie utożsamiała z grupą, przedszkole widziała ta: ona, pani i inne dzieci.
Poza tym jest typem przywódcy i dowiedziałam się, że najgorsze co można zrobić to nie posłać takiego dziecka do przedszkola (szkoły), w grupie nauczy się jak być dobrym przywódcą, kierownikiem. W domu tego nie zrobi.
Nie zapominajmy, że szkoła jest nie tylko po to, żeby dziecko zostało omnibusem
Dokladnie.
Jesli chodzi o same tresci nauczania, mysle ze tak do poziomu konca gimnazjum dalabym sobie rade z samodzielnym nauczeniem dziecka na dobrym poziomie. Ale nie w tym problem, nie o same wyniki testow chodzi.
Ja jestem zdecydowanie na nie. O ile nie towarzyszą temu okoliczności specjalne.
Zdecydowanie nie. Mam kontakt z chłopcem, który w klasach I-IV był uczony przez rodziców i jego przykład (mimo że jednostkowy) jest potwierdzeniem mojego zdania.
pozdrawiamy
oh, dokładnie tak. ja byłabym najgorszym nauczycielem świata…..dla moich dzieci. jakieś inne, obce moge uczyć ale włsnych nie. one sie mnie nie słuchają i robią co chcą.
A w temacie nauczania w domu: Ja synka w przedszkolu zapisałam na wszystkie zajęcia dodatkowe – zeby nauczył sie słuchać róznych dorosłych. baletu sie przeciez nie nauczy ale bedzie miał kontakt z kolejną osobą – autorytetem. kazde takie zajecia to nowe doświadczenie. Nawet jak dziecko ma kontakt ze znajomymi dziećmi to w domu nie musi sobie radzić z OBCYMI dorosłymi. a tego tez szkoła uczy. Uczy porzadku społecznego, rywalizacji, ambicji. Oczywiście ze mozna w domu przerobic wiecej materiału jak ktoś umie ale kosztem umiejętności społecznych. Do tego świat sie zaweza di tego co moze zaproponowac mama. a nawet jak duzo wiesz to 10 dorosłych nauczycieli napewno wie wiecej. do tego dochodzą inne dzieci
a wszystkie demoralizujące treści……i tak znajdą w internecie
Nauczanie domowe nie wyklucza udzialu z=w zajeciach poza lekcyjnych w szkole – np basen tenis czy koszykowka – czy cokolwiek tam jest…
Maja przez to dzieci kontakt z rowiesnikami.
Ja ze wzgledu na tryb naszego zycia zamerzam prowadzic nauczanie domowe 6 tyg w roku.
Duza czesc naszych znajomych wlasnie wybrala taki sposob nauki dla swoich dzieci – pasuej do ich trybow zycia i wierzcie mi- nie sa one wacle pokrzywdzone wrecz przeciwnie!!!
Jeden z naszycdh p[rzyjaciol – zabral swojego nastoletniego syna na Antarktyde – bo wlasnei o tym sie uczyli.
Kiedy go uczyl o rafie koralowej – wszyscy razem pojechalismy ny=urkowaci ogladac ja z bliska…
Takze jak widzicie wszytko ma swoje o=plusy i minusy…
Przykladow moglabym mnozyc w nieskonczonosc… Bo kazda wieksza wyprawa wiaze sie u nich z jakims innym przedmotem itp…
Wlasciwie chcialabym miec taka mozliwosc, tyle czasu i pieniedzy zeby dziecku pokazac caly swiat…
6 tygodni w roku – wiec nie mowimy o tym samym.
Reszte powiedziala malimarta.
o, jaki ciekawy watek, a ja przegapilam
osobiscie jestem zdecydwoanie na nie
nawet zakladajac, ze mam dostateczna wiedze, zeby uczyc swoje dziecko, wiem z doswiadczenia, ze rodzic/bliski krewny nie jest w stanie zbudowac relacji z dzieckiem, ktora bylaby odpowiednikiem relacji nauczyciel-uczen
duzym uproszczeniem byloby powiedzenie po prostu, ze rodzic ma mniejsze szanse na respekt rozumiany jako wykonywanie polecen (uzywam slowa respekt, choc nie do konca mam je na mysli – ups – z przejedzenia brak mi slow)
jakos chyba bardziej latwiej bedzie mojemu dziecku zaprezentowac niechec do nauki przed matka/ojcem niz przed nauczycielem
wiem, wiedze daje sie przekazac w ciekawy sposob, sama jestem nauczycielem i chyba wiem, jak to sie robi, bo dzieciaki lubia byc na moich lekcjach
niestety, realia nie zawsze pozwalaja na urzadzanie wycieczek krajoznawczych przy kazdym temacie
ktos wspominal, ze w jakims innym kraju dzieci w ciagu 12 lat zdobywaja wiedze porownywalna do osmioletniej edukacji w pl
zgodze sie z tym
a jednak musze dorzucic cos, co chyba moze stanowic jakis argument w generalnych rozwazaniach
bylam na nauczycielskim kontrakcie w kanadzie swego czasu (no, nie tak zupelnie dawno temu, a jednak) i pewna rzecz rzucila mi sie w oczy
zaraz po powrocie do polski wrocilam do uczenia w szkole i dzieci, szczegolnie te mlodsze nie posiadaly elementarnych umiejetnosci pracy w grupie
nie umialy sie dzielic, nie umialy wspolpracowac ze soba, nie tworzyly grupy
to bylo uczenie niezmiennie rywalizujacych ze soba jednostek
wobec moich doswiadczen kanadyjskich to byla potezna roznica
moze wlasnie o to budowanie relacji w grupie chodzi? moze te cztery lata edukacji “na prozno” sluza takim celom?
niby mozna robic to na innych zajeciach, ale jednak inne zajecia nie daja tak kompleksowych mozliwosci bycia czlonkiem czegos wiekszego, kiedy stawia sie dzieciom roznorodne zadania a nie tylko taniec w grupie tanecznej, karate w grupie karate itd. w szkole dzieci maja jakies samorzady, organizuja przedstawienia, maja potancowki, maja tez to mniej oficjalne zycie: problemy w klasie, problemy szkoly, przyjaznie, klotnie, itp.
imho, oczywiscie:)
6 tyg to bedzie u mnie – jak przyjdzie na to czas 😉 – choc mozew wszystko sie zmienic 🙂
Co do tych moich znajomych – to kontynuuja to w liceum… – nauczanie domowe…
No i maja do pewnych przedmiotow nauczyciela prywatnego… Im to pasuje… i sprawdza sie w przypadku ich syna. Nie wiem czy ma plany iscd na studia czy nie…
Wiem ze sposob w jaki wychowuja swoje dzieci, tryb zycia jaki prowadza nie zagraza rozwojowi spolecznemu ich dziei – tzn – praca w grupie, zachowania spoleczne… ale zdaje sowbie tez sprawe ze nie kazdego na to stac – ze wzgledow czasowych czy nawet finansowych. Kazdy prowadzi tez inny tryb zycia – i to co sprawdza sie u jednych nie konoecznie bedzie sie sprawdzalo w rodzinnie innych.
Oczywiscie. A liceum to juz w ogole co innego. U nas za dlugo chce sie mierzyc wszystkie dzieci jedna miara 🙁
Nooo ja też.
I jaki fun przy tym.
Dlaczego mnie nikt nie uczył o rafie w ten sposób
Znasz odpowiedź na pytanie: Nauczanie w domu