Niemowlę.Z rodzicami w sypialni czy osobno?-Opinie

Witam wszystkie forumowiczki!

Proszę o Wasze opinie na temat: czy niemowlę powinno „mieszkać” razem z rodzicami w ich sypialni, czy też powinno mieć swój kącik, ewentualnie pokoik?

Zamieszczę ten temat również na forum dla mam…

Oczekuję na swoje pierwsze dziecko (synek ), nie mam więc jeszcze doświadczenia macierzyńskiego, mam natomiast swoje zdanie na powyższy temat. Uważam, że dzidzia od samego początku powinna mieć osobne pomieszczenie, gdzie będzie spała, będzie się ją przewijało i karmiło. Ale od razu prostuję, że te kilka pierwszych dni, kiedy to i ja będę słaba i będę leżeć w łóżku, będę miała dzidzię na swoim łóżku (ale tylko w dzień), a tylko dlatego, żeby się na nią napatrzeć, zapoznać, zbudować więź. Jak tylko nabiorę sił, oprócz dzieckiem, zajmę się również domem, wiadomo, pranie, prasowanie, sprzątanie, itd.. A taka maleńka dzidzia to tylko śpi… tak więc po przewinięciu i nakarmieniu, będzie spała w swoim pokoiku. Dodam, że pokoik będzie monitorowany. Mamusia będzie mogła zająć się swoimi pracami. Dlatego nie widzę potrzeby, żeby niemowlę spało w nocy w sypialni rodziców, skoro w dzień będzie spało w swoim pokoiku. Na karmienie w nocy wstanę i przejdę te dwa kroki do pokoju sąsiedniego, nie widzę w tym żadnego uciążenia. Tak mówię teraz, zobaczymy jak to będzie po urodzeniu. I jeszcze jedna sprawa. Jeżeli dziecko, a wiadomo, że rośnie, miałoby spać w sypialni rodziców, traci się wtedy prywatność. Im dziecko starsze, tym bardziej powinno rozumieć, kiedy jest czas do spania. A nie, żeby nam na głowę wchodziło… Czasem trzeba będzie dzieciaczka w jego pokoiku zostawić płaczącego – samo uśnie! Na przykład siostra mojego męża zrobiła największy błąd! (Teraz już by tak nie zrobiła!) Tak długo z dzieckiem siedziała, aż usnęło. Mała miała już 4 latka, 5 latek, nadal wyła (bo to nie był płacz) i robiła histerie, nie dawała swojej mamie odejść, dopóki nie zasnęła. I tak każdego wieczoru! Uffff… Uważam, że dzieci śpiące razem z rodzicami wyrosną na egoistyczne, zazdrosne rozpieszczone i rozwydrzone! Jakkolwiek ostro to brzmi, naprawdę tak uważam! Przecież fakt, że dziecko będzie spało w swoim pokoiku nie świadczy to tym, że będziemy je mniej kochać! To tylko bardziej ukształtuje jego charakter.

Ciekawa jestem Waszych opinii na ten temat
Wypowiedzcie się proszę
Moje zdanie już znacie

A tu ciekawostka.
Będę rodziła w szpitalu. Już kiedyś pisałam o tym, że tu w Holandii jest tak, że jeżeli poród będzie przebiegał prawidłowo (a o taki się modlę), bez żadnych komplikacji dla matki i dziecka, idzie się w ten sam dzień do domu(!). Nie ma jakichś obowiązkowych trzech dni w szpitalu. Czyli tak: idę, rodzę, odpoczywam, biorę prysznic idę po wypis, biorę dziecko i męża i idziemy do domu. W domu natomiast będę miała opiekę, obowiązkową zresztą dla każdej świeżo upieczonej mamy. Ubezpieczalnia pokrywa jakieś 90% kosztów… Będzie pani przez osiem dni po 6 godzin dziennie. Zajmie się wszystkim: praniem, prasowaniem, sprzataniem, jedzeniem, wszystkim przy mamie i przy dziecku. Nauczy przewijać, kąpać, dawać cyca, itd.. Będzie podejmować gości, którzy będą się schodzić drzwiami i oknami, żeby zobaczyć małą istotkę. Mama ma tylko wypoczywać. Tata dostanie tylko trzy dni wolnego, musi przecież zgłosić fakt narodzin dziecka do Urzędu Miasta, zająć się powiadamianiem rodziny i znajomych, zająć się dekorowaniem mieszkania i ogrodu bocianami i innymi gadżetami, i w ogóle będzie pewnie bardziej zdenerwowany niż mama.

Pozdrawiam,

Ewcia + 36 tyg. synek