Smutno mi bo mój mąż zdecydowanie mówi, że nie chce pójść ze mną rodzić. Zawsze to powtarzał, ale miałam nadzieję, że zmieni zdanie. A tu został miesiąc i nadal słyszę stanowcze – NIE!!!
Pytałam wiele razy dlaczego, ale on tak naprawdę nawet nie potrafi mi tego wytłumaczyć. A ja bardzo bym chciała, żeby był ze mną. Nie wiem czy naciskać, czy nie robić tego.
Kasia, Patuś i Dzidziuś
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: Poród rodzinny
Re: Poród rodzinny
Całkowicie się z Tobą zgadzam.
Właśnie mi marzy się taki układ – mąż też nie chce być przy porodzie, a ja nie widzę sensu go namawiać. Ale chciałabym, żeby był ze mną w szpitalu, pomagał mi w pierwszej fazie, zawołał położną, jak będzie potrzeba. A samo parcie – wydaje mi się, że będę tak skoncentrowana na sobie i porodzie, że nawet nie zauważę, że go nie ma.
Kinga, Łucja (3l) i Piotruś (~25.04)
Re: Poród rodzinny
napewno nie naciskaj, nie zmuszaj
nie wszyscy faceci dadzą radę w takiej sytuacji – ja też takiego mam 😉 Nie chce i napewno nie będzie ze mną… trudno – jego wybór 😉
—————–
Re: Poród rodzinny
moje zdanie jest takie: nie naciskaj!, nie zmuszaj!, to nie fair wobec niego, skoro nie chce.
poproś tylko o szczerą rozmowę i powiedz mu co czujesz i dlaczego tak bardzo zależy ci na rodzinnym porodzie i jak ty byś to widziała. może jego odmowa bierze się z niewiedzy lub jakiegoś przekłamania (może coś tam usłyszał od kolegów lub coś takiego). może zgodzi się byc przy tobie tylko do jakiegoś momentu, może uda się dojsc do kompromisu.
jeśli nie nie zmuszaj go. przecież wtedy tak naprawdę nikt nie będzie maił z tego przyjemności!
ja z mężem umówiłam się, że będzie w sali porodów rodzinnych tylko w czasie skurczy, żeby było mi raźniej. jak się zacznie akcja porodowa miał czekac na korytarzu. to była wspólna decyzja (ja nie chciałam by wtedy był przy mnie).
u mnie skończyło się cesarką, przy której nie można byc nikomu i tyle.
szczęśliwego rozwiązania! (tej sprawy z mężem i ciąży!!!)
Re: Poród rodzinny
doskonale Cię rozumiem:( ja zmoim mężem zdecydowaliśy się na poród rodzinny, tzn ja byłam zdecydowana, i ustaliliśmy że ma być po prostu przy mnie anie zaglądać między nogi jak dzidzka wychodzi. Byłam spokojna i pewna że bedzie ze mną. Razem mieliśmy chodzić do szkoły rodzenia. ale wtą sobotę na imieninach u kolegi, po jednym drinku wygadał się że wcale nie chce, nie rozumie po co i wogole….. nie macie pojęcia jak przykro mi się zrobiło..i teraz sama nie weim, początkowo chciałam go wykluczyć z zajęć w szkole rodzenia, i z porodu. teraz sama nie wiem.. Nie chce być sama ale nie chce tez nikogo zmuszac do bycia ze mną….zobaczymy jakie bedzie jego podejscie po poznaniu innych przyszłych tatusiów na zajęciach….. Mimo wszytsko ciągle jest mi smutno i przykro..:(
Re: Poród rodzinny
Hm ja własnie dlatego nei chodze na szkołę rodzenia. bo sama nie chcę, a mój maz żadnych szkoleń nie lubi, wiec pewnei by nie chciał i czuł sie głupio. czy da sie to jakos obejsc, przeczytac cos zamiast chodzic na zajęcia itp. A od kiedy wy na szkołe chodzicie?
To nieprawda, ze nikt nie mozę byc przy cesarce. mój szwagier był.
A co do obecnosci waszych meżów przy porodzie… Czy ustalacie tak jak tu jedna z Was pisała, zę maż jest przy Was czy u kogos z Was maz stał od tej połozniczej strony, gdzie dziecko wychodzi?
Edited by agaja on 2007/03/19 18:28.
Re: Poród rodzinny
zdecydowanie tego nie robic! nie naciskac, bo moze to zniechecic go jeszcze bardziej. wiem to, poniewaz kolezanka naciskala strasznie na swojego eza, mial straszny uraz…
Miki i synuś
Re: Poród rodzinny
To zależy do szpitala. W jednym można- w innym nie. Ale to wiadomo już na długo przed, jakie warunki oferuje szpital. Można się dowiedzieć.
Mat2,5l.
Re: Poród rodzinny
Mój mąż też zdecydowanie odmawiał. Argumenty były różne:że nie będzie mógł patrzeć na moje cierpienie, że nie będzie mógł mi pomóc, że nie był przy porodzie pierwszej córki, to i drugą urodzę sama. Po pewnym czasie przestałam nalegać, i tu spotkała mnie miła niespodzianka. Na kilka dni przed porodem oświadczył mi, że chce rodzić ze mną. Więc trzymam kciuki, żeby zmienił zdanie.
MARIOLA
Re: Poród rodzinny
Ja do szkoły rodzenia nie chodziłam i nie miałam kłopotów ze sztuką rodzenia.A co do rodzenia z mężem to nie ustalaliśmy gdzie ma stać. Cały czas stał przy mojej głowie i trzymał mnie za rękę ale w momencie samych narodzin nie wytrzymał i dokładnie oglądał cud narodzin. Teraz jestem w 8 miesiącu ciąży i znowu będziemy razem rodzić chociaż mam wrażenie że już mniej chętniej pójdzie ale tylko z tego względu że nie chce bezradnie patrzeć na mój ból.
Re: Poród rodzinny
Kasiu osobiście jestem przeciwna naciskom w tej kwestii.
Mój mąż akurat był przy porodzie Artka i wspomina to jako najcudowniejsze wydarzenie jego życia, a ja muszę powiedzieć, że podziwam osoby towarzyszące przy porodach, zwłaszcza mężczyzn. Miałam okazję być. Taka osoba musi być oparciem i jeśli nie czuje się na siłach to lepiej żeby jej tam nie było.
Pomyśl może o towarzystwie mamy albo siostry. Z doświadczenia wiem jak taka pomoc jest potrzebna.
Gosia, mama Artka (2002r.) i Igorka (2007r.)
Znasz odpowiedź na pytanie: Poród rodzinny