Poronienia nawracajace-immunologia.

Witajcie
Wklejam znaleziony przed chwila watek—moze akurat ktores z Was sie przyda.

Przyczyna immunologiczna.

Bylam do immunologii nastawiona delikatnie mowiac sceptycznie. Po setkach godzin spedzonych studiujac ten temat, wnikajac w najnowsze osiagniecia w tej dziedzinie – zaczelam wierzyc, ze to jest to.

Immunologia zmienna jest. Po pierwsze trudno wychwycic na poziomie dzisiejszej wiedzy abnormalnosci, po drugie moze ich nie byc, a pozniej moga sie pojawic.

Kto jest w grupie kwalifikujacej do wykonania testow immunologicznych:

1. Kobiety z nawracajacymi poronieniami, czyli 3 i wiecej

2. Kobiety, ktore maja pierwsze dziecko, a pozniej cierpia na wtórną niepłodność, lub doznaja poronień nawracajacych.

3. Kobiety, ktore maja 3 niepowodzenia IVF.

Kto i co powinien zbadać (moje konkluzje poparte doglebnym zbadaniem tematu)

1. Zespol antyfosfolipidowy –

Dotyczy 22% kobiet po poronieniach nawykowych, po porażkach z IVF i z endometriozą, czyli takie, ktore maja na swoim koncie uszkodzenia tkankowe prowadzace do powstania przeciwcial antyfosfolipidowych.

Uwaga, ryzyko ich powstania rośnie o 15% po każdym poronieniu! Nie należy badać więc raz w życiu… Należy je badać po każdym poronieniu!

Może to mieć tragiczny skutek dla wczesnych ciaż – nawet 97% może ulec poronieniu.

Obecność w badaniu histopat. zakrzepow w doczesnej. Moga być ślady zapalenia.

O prowadzeniu ciąży przy trombofilii
[Zobacz stronę]

2. ANA – Przeciwciala Przeciwjadrowe – wynik pozytywny wskazuje na różne schorzenia autoimmunologiczne, ale również nawykowe poronienia. Do najważniejszych wzorów fluorescencji należą: homogenna – występuje w układowym toczniu trzewnym, reumatoidalnym zapaleniu stawów; ziarnista – mieszana choroba tkanki łącznej, sklerodermia, zespół Sjógrena, nawykowe poronienia o podłożu immunologicznym; centromerowa – ograniczona postać twardziny i jąderkowa – polimyositis, dermatomyositis.

Dotyczy 22% kobiet z nawracajacymi poronieniami i ok. 50% z porażkami IVF. Nastepuje silne zapalenie tkanek ok. zarodka przed implantacja lub w doczesnej już po implantacji. Na badaniu histopat. wyglada to tak jakby byla infekcja.

3. ASA – Przeciwciala przeciwplemnikowe – wśród 10-12% nie wyjaśnionych stanów bezpłodoności można stwierdzić przeciwciała klasy IgG lub IgA, skierowane przeciwko plemnikom. Występują zarówno u mężczyzn jak i u kobiet. Materiałem do badań oprócz surowicy może być wydzielina szyjkowa i ejakulat (nasienie). Powodują bezpłodość u mężczyzn, ale również hamują ruch postępowy plemników w wyniku ich aglutynacji, hamują dojrzewanie plemników, zaburzają proces zagnieżdżenia zarodka w endometrium, prowadząc do poronień.

Kobiety nie mogące zajść w ciążę lub porażki IVF lub IUI. Kobiety nie są w stanie zajść w ciażę naturalnie.

4. NK – Natural killers – moga powodować:

– niemozność implantacji zarodka, powodowac uszkodzenia doczesnej lub pęcherzyka żółtkowego.

– W pozniejszej ciazy: serduszko dziecka moze bić zbyt wolno, pęcherzyk ciążowy może być nieregularnego ksztaltu, być zbyt mały do wieku ciażowego. Może powodować uszkodzenia DNA – zarodek bedzie wowczas rósł słabo, komórki będą sie kiepsko dzielić. Czesto wystepuja krwiaki podkosmowkowe. Badanie histopat. wykazuje stany zapalne doczesnej i włóknienia czyli “fibrosis”. B-HCG i progesteron są na niskim poziomie i słabo wzrastają.

Komorki CD 19+5+ B – czyli przeciwciala dla hormonów takich jak :estradiol, progesteron, HCG. Powodują one niedomogę lutealną a w ciąży prowadzą do nieprawidlowości w funkcjonowaniu tych hormonów.

FSH i estradiol może być zbyt wysokie, słaba jakość zarodków przy IVF (ich fragmentacja, problemy z rozmrożeniem co może skutkować w ciążach biochemicznych lub slabo rosnacym hcg.

Moze wystepowac cienkie endometrium.

Przeciwciala przeciwneurotransmiterowe – wlaczajac np. serotonine i endorfiny. Kobieta jest oporna na stymulacje jajeczkowania. Endometrium rzadko osiaga grubosc powyzej 7 mm. IVF ciężkie do zrealizowania: jesli dojdzie do wyhodowania zarodków, są one czesto złej jakosci z fragmentacją. Kobieta cierpi na bezsenność, depresję, ma napady irracjonalnego strachu.

NK i te “antyhormony” mogą. lecz nie muszą się ze sobą łączyć.

5. HLA – podobienstwo tkankowe rodzicow – system odpornościowy rozpoznaje zarodek…jako komórki nowotworowe. Mechanizm w obydwu przypadkach działa podobnie, czyli niszczy zarodek. Najrzadziej spotykana przypadłość z wymienionych powyżej. Jednak bardzo groźna..może bowiem z czasem skutkować we wszystkich tych przypadłościach.

Wniosek jeden – zróbmy te badania. I nie trzeba moim zdaniem robic ich wszystkich jak leci. Niektóre występują w bezpłodności, niektóre skutkują nieudanymi transferami a inne są głownym powodem poronień nawykowych. Można też próbować wykluczyć jakieś po zrobieniu dokładnego wywiadu: jak wygladały poronienia, jaka byla beta, jaki byl obraz usg, jak serduszko, jak badanie histopatologiczne…itd…

Reasumujac, mysle ze takie badania nalezaloby wykonac:

1. Bezpłodność – pkt. 3 i 4

2. Nieudane in vitro (3 z rzedu) – wszystko najważniejsze: 1, 2, 3, 4

3. Poronienia 3 i wiecej – 1, 2, 4, 5 – najbardziej prawdopodobne to 1, 2 i 4. A juz najbardziej 1 i 4.

4. Pierwsze dziecko i pozniej seria poronień – 1, 2, 4. Przywiązuje się duzą wagę do 1 i 4.

Analizujmy rownież uważnie wyniki badań histopatoligicznych.

Inne badania pomagające w diagnozowaniu przyczyny niepowodzeń

1. test limfocytotokzyczny.

2. ocena odsetkowej zawartości subpopulacji limfocytów, w tym komórek NK.

Analiza składu limfocytów krwi obwodowej. Badania oceniające dystrybucję populacji limfocytów krwi obwodowej za pomocą cytometrii przepływowej i odpowiednich przeciwciał monoklonalnych stały się badaniami rutynowymi w diagnostyce pierwotnych i wtórnych niedoborów odporności.

Najważniejsze znaczenie w ilościowej ocenie elementów odporności komórkowej ma ocena odsetka i wartości bezwzględnych limfocytówT (CD3) oraz ich subpopulacji:

CD4, CD8 oraz komórek NK.

Rutynowo oznaczenie odsetka i liczby bezwzględnej limfocytów CD4 i CD8 wykonuje się w diagnostyce AIDS. Za wartość krytyczną przyjmuje się 200/l limfocytów CD4. Stosunek CD4:CD8 zmniejsza się wraz z rozwojem choroby, zależy głównie od postępującego zmniejszenia liczby limfocytów CD4, jest wskaźnikiem niezbędnym do wdrożenia i monitorowania leczenia.

Do wstępnego zidentyfikowania zaburzeń składu podstawowych populacji najchętniej stosuje się zestawy będące kombinacją przeciwciał (np. IMK Lymphocyte-BD) i odpowiednie programy umożliwiające powtarzalność i standaryzację tej metody.

3. ocena antygenów HLA klasy I i II u obojga partnerów (HLDQA1,HLADQB1 – u obojga partnerów)

4. ACA – (przeciwciała antykardiolipidowe) – wysokie miano tych przeciwciał jest związane ze wzmożonym ryzykiem nawracających zakrzepów, nawykowych poronień, trombocytopenii u matki, wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu płodu, porodu przedwczesnego. Obecność tych przeciwciał stwierdza się także w toczniu rumieniowatym i innych chorobach tkanki łącznej.

5. ATA – (przeciwciała przeciwtarczycowe) – wykazano korelację między obecnością ATA a występowaniem nawracających, spontanicznych poronień oraz bezpłodości o nieznanej etiologii w porównaniu do kobiet zdrowych w wieku reprodukcyjnym. Przeciwciała ATA rzadko zaburzają czynność gruczołu tarczowego, natomiast mogą wpływać na wytwarzanie hormonów tarczyco-podobnych przez łożysko, co może prowadzić do utraty ciąży.

6. AOA – (przeciwciała przeciwjajnikowe) – mogą być skierowane przeciwko: ooplazmie, osłonce przejrzystej, komórkom tekalnym, komórkom ciałka żółtego. Ich działanie polega na uszkodzeniu tkanki jajnika; przyczyniają się do redukcji wydzielania hormonów płciowych; zaburzają proces owulacji, powodują zaburzenia płodności. Występują one m.in. w: pierwotnej niwydolności jajników, u pacjentek, które kilkakrotnie poddawały się sztucznemu zapłodnieniu, u kobiet o niewyjaśnionej etiologii niepłodości.

7. APA – (przeciwciała przeciwko łożysku) – skierowane przeciwko strukturom łożyska. Pojawiają się u kobiet z nawykowymi poronieniami.

8. ALA – (przeciwciała przeciwko komórkom Leydiga) – przeciwciała przeciwko komórkom Leydiga występującym w jądrze. Ich obecnosć może prowadzić do zaburzeń płodności u mężczyzn.

9. LCT – (przeciwciała limfocytotoksyczne) – przeciwciała skierowane przeciw alloantygenom partnera zlokalizowanym głównie na jego limfocytach. Może służyć jako test monitorujący powstawanie przeciwciał blokujących u partnerki po alloimunizacji limfo