Tak się zastanawiam czy lepiej żyć w konkubinacie, czy brać ślub?
Wiele kobiet nie decyduje się na ślub z partnerem mając dziecko ze względów finansowych, owe panny często udają samotne matki aby zyskać fundusze z tego tytułu. Tylko ciekawi mnie jak owe samotne matki nie mające faceta nagle rodzą kolejne dzieci.
Ja osobiście nie wyobrażam sobie życia bez ślubu, ale to jest tylko moje zdanie 🙂
Strona 6 odpowiedzi na pytanie: ślub, czy konkubinat ?
Tylko i wylacznie dlatego, ze zyjemy w panstwie katolickim.
U nas tak samo…tzn. nie mamy ochrzczonych dzieci, do komunii też nie idą.
Naciski były-owszem….
ALE- obawiam się o te nasze “tolerancyjne wierzące społeczeństwo”;)
Czy M. nie będzie szykanowany za to,że np. jako jedyny nie pójdzie do komunii itd. Wiadomo jak jest…..
Będzie – na pewno będzie. Jesteśmy już “po komunii Kuby klasy”.
Na podstawie wlasnych doswiadczen wiem jedno – to od rodzica zalezy jak dziecko bedzie przygotowane do zaczepek “nie idziesz do komunii i nie dostaniesz prezentu”.
U nas ten etap zakonczony pełnym sukcesem – teraz mamy etap zazdrości: “ale temu Kubie fajnie, ze nie musi chodzic na religie i konczy wczesniej lekcje”.
A potem nas ominie etap, wysluchiwania, ze nasze nastoletnie dziecko ucieka z lekcji religii 🙂
A ja myślałam, że Polska to państwo świeckie, w którym wiekszość to katolicy
Przepraszam ale zgodze się z Mamrotką,
żyjemy w Państwie katolickim gdzie każda uroczystość odbywa się w kościele, a na większość tematów społecznych głośno wypowiadają swoje zdanie katoliccy księża. Niespotyka się wypowiedzi luteranów czy popów.
To na budowę Świątyni Opatrzności Bożej poszły miliony z podatków, a nie pamiętam żeby mówiono o przekazaniu kwoty na budowę meczetu, czy cerkwi?
Ale to temat rzeka, na dodatek wiem że bardzo kontrowersyjny i ciężko rozmawiać na niego bez emocji.
Dlatego nic już nie mówię.
Dla mnie jednak ślub,nie konkubinat. Mamy co prawda tylko cywilny,bo mój małż jest po rozwodzie,ale oboje chcieliśmy ślubu,nie wolnego związku. Chciałabym bardzo mieć ślub kościelny,ale nie będę naciskać małża,tym bardziej,że on niezaprzeczalnie poprzedni ślub zawierał z zamiarem,że to już “do końca życia”. Nie przewidział,że jego była małżonka jednak nie miała takich odczuć jak on-trudno.
Dzieci mamy ochrzczone,nie ze względu na naciski rodziny,ale dlatego,że czuliśmy taką potrzebę.
No tak się mówi….. słowa, słowa, słowa…. A czyny temu przeczą.
no w zasadzie tak.
Mnie też nie podoba się to co się dzieje w Polsce, to wieczne wtrącanie się księży do wszystkiego.
A no właśnie jakby religię odłączyć od państwa, zabronić księżom mieszać się do polityki i życia państwa jako organu, przestać łożyć na Kościół z podatków obywateli (np. z jakiej paki moich skoro ja jestem niewierząca???) wtedy byłoby dobrze.
A na razie dobrze nie jest.
Kościół wtrąca się do wszystkiego gdzie tylko uda mu się wtrącić, są “świętsi od samego papieża”, nie widzą że w ich “szeregach” wcale aż tak pięknie, kolorowo i w zgodzie z wiarą katolicką nie jest.
W teorii tylko. W praktyce kosciol jest wszechobecny
Ja pracujac w szkole szczegolnie tego doswiadczam, kazda uroczystosc zaczyna sie jak nie msza to przemowa ksiedza, w kazdej sali wisi krzyz…itp.
Wracajac do tematu. Mamy slub koscielny, ale jak bym dzis miala brac slub to bylby to tylko cywilny.
A w konkubinacie zyc bym nie chciala- tak po prostu. Aczkolwiek wielu znajomych zyje w takich relacjach ze soba i przewaznie sa to bardzo udane zwiazki:)
Napisałam “chyba” i że sie nie znam. Nie chodzi tu w sumie o jakieś szczegóły tylko o fakt, że w przypadku takiego ślubu ksiedzu wiadomo, że jest to osoba niewierząca i ona nie wchodzi w komunie z Bogiem. Osoba niewierząca nie musi? i nie powinna? podczas liturgii ślubnej wypowiadać ani jednego słowa, które byłoby niezgodne z jej przekonaniami. Do tego stopnia, że nawet w wypowiadanej przez nią przysiędze małżeńskiej można pominąć wezwanie Boga i świętych. Takie osoby rozumiem. A jeśli ktoś wierzy w makaronowego potwora to niech idzie ślubować w klubie makaronowego potwora i tyle w temacie. Mi to nie przeszkadza, może wierzyc w inne wartości. Uważam jednak, że powinien ślubować wtedy zgodnie z nimi i w miejcu temu odpowiednim. Jeśli w nic nie wierzy to odpowiednim miejscem do ślubu jest urząd stanu cywilnego, tam tez można mieć piękny ślub.
Ja z tych co ślub kościelny mają. I z tych co bardzo chciała a nie musiała. Nikt nie naciskał, nikt nie kazał. Jestem wierząca, więc dla mnie to zupełnie normalna kolej rzeczy. Przed ślubem nie mieszkałam z mężem.
I jeszcze coś. Mieliśmy kilka lat temu bardzo poważny kryzys. Do tego stopnia, że miałam spakowane swoje rzeczy i miałam zamiar się wyprowadzić. Ale wtedy stanęła mi w myślach nasza przysięga. Przecież mu przysięgałam, przed Bogiem i świadkami… Gdyby nie ślub kościelny pewnie bym odeszła. A tak? Godziny rozmów, setki kompromisów i dziś jesteśmy bardzo zgranym i szczęśliwym małżeństwem.
Tylko, że między nami nadal była/jest miłość. Gdyby tej miłości zabrakło nie wiem jak potoczyłoby się nasze życie.
nie rozumiem, czemu sie denerwujesz?
kosciol dopuszcza osoba niewierzaca do zlozenia slubow w kosciele, jesli tylko partner jest wierzacym i praktykujacym katolikiem
i jest to tak samo wazna przysiega, jak przysiega osoby wierzacej, tak dlugo jak sie slubuje drugiej osobie w majestacie tego, co jest dla niewierzacego istotne – niech to bedzie przysiega przed samym soba
probuje zwrocic ci uwage, ze swoimi slowami odbierasz wartosc przysiedze czlowieka, ktory sklada ja swojemu partnerowi w partnera kosciele
odmowic komus slubu dlatego, ze chce poslubic niewierzacego partnera?
Chyba wkradło się w naszą dyskusję poważne nieporozumienie. Już mi sie nie chce tłumaczyc. Chodzi mi głównie o to, aby osoba niewierząca zgłosiła ten fakt księdzu i nie brała ślubu w zakłamaniu uczestnicząc w spowiedzi i komunii. Chociaż w trakcie takiej spowiedzi tez sie można nawrócic. Pisałam już że jak najbardziej akceptuje śluby kościelne z osobą niewierzącą. Denerwuje mnie natomiast fakt, takich ślubów w zakłamaniu, czyli niezgłaszanych ksiedzu z czynnym udziałem w sakramentach strony, która wierzy w ciasteczko truskawkowe. Moja wypowiedź dotyczyła również całych par, które biorą ślub, bo w kosciele jakoś tak uroczysciej. Te w zasadzie powinny udać sie do USC, może akurat w mojej wypowiedzi wyszło to troche niefortunnie za co przepraszam. Kończe moje wypowiedzi w tym temacie, bo nie jestem zbyt elokwentna i może nie zawsze dobrze napiszę to co myślę.
Świeckie przestało być już daawno temu!
Mamrotka- o to udam się po poradę do Ciebie- jak to przejść ( w ogóle jaka paranoja swoją drogą! że ponoć w świeckim państwie muszę mieć takie problemy!)
Już wiem, że u nas w I kl. chcą zrobić religię w środku zajęć! jednak zabiorę głos na zebraniu.
nie, tak nie jest.
przypisałaś mi niewłaściwe intencje.
marzenia…..
ja chyba mam jakoś tak podobnie.
Może z racji zawodu – nie wyobrażam sobie inaczej, ślub być musi, właśnie z powodów prawno-formalnych przede wszystkim.
No ale ja mam dużo więcej takich “zasad” w codziennym życiu – przykładowo (tak mi przyszło do głowy, może niezbyt trafne porównanie) kupując mieszkanie, na którym mi bardzo zależało, umowę przedwstępną zawarłam w formie aktu notarialnego, a nie zwykłą pisemną; nigdy np. z budowlańcami nie umawiam się “na gębę”, tylko zawsze spisuję umowę; każdą poważną umowę/inwestycję analizuję przede wszystkim pod kątem “co będzie, jak coś pójdzie nie tak?” albo “co będzie jak jedna strona się wycofa?” – i z małżeństwem miałam i mam tak samo 🙂
Nie chodzi o to ze hańba,po prostu ja sobie nie wyobrażam takiej sytuacji żeby moje dziecko mając ojca, nie nosiło jego nazwiska,to moje odczucia każdy robi jak uważa:)
To i ja powtórzę…..
stworzenie
nie tworzę własnych definicji
poprawiłam się przecież w poprzedniej odpowiedzi…jak byś nie zauważyła
nie zmierzam czytać pisma św
zaliczyłam obowiązkową indoktrynację w szkole i to mi wystarczy….
do tego jeszczce miałam w liceum religioznawstwo.
i na prawdę już nie chce na ten temat “kruszyć kopii” bo nie o tym jest ten wątek:)
Znasz odpowiedź na pytanie: ślub, czy konkubinat ?