Proszę Was o wszelkie możliwe duchowe wsparcie – kciuki, fluidki, ciepłe myśli itp. Powoli wariuję, w następny poniedziałek idziemy z Przemkiem do szpitala, we wtorek zabieg :dreny i może wycięcie migdała. Ciągle się boję, że mi się na koniec pochoruje i całe odliczanie od nowa. Dziecko musi być zdrowe i 6 tygodni po antybiotyku, jutro zaczynamy siódmy tydzień bez chorób i leków. Każde kichnięcie i odkaszlnięcie dzieciów – dostaję skrętów wnętrzności.
Chcę, żeby wreszcie już było po…
dzięki za dotrwanie do końca, choć na chwilę muszę dać upust temu, co się ze mną dzieje
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: Trzymajcie kciuki, proszę
Dziekuje bardzo, jeszcze napisze kiedy na pewno bedzie operacja, okaze sie w piątek na wizycie u doktora.
Się nie dziwię, daj znać co w piątek ustalicie
dam Aniu, dam
Nie wiem, co mam z sobą robić
podnoszę
może ktoś chętny na pogaduchy
Na pogaduchy sił mi dzisiaj brak ale myślimy o Was
ja też jestem z Wami
Świetnie Cię rozumiem!!!
Będę trzymać kciuki, żeby poszło szybko i sprawnie i, przede wszystkim rozwiązało problem 🙂
Kciuki zaciśnięte.
Puk puk czy ktoś ma jakieś wieści? Mam nadzieję, ze już szczęśliwie po zabiegu
A u nas po 10 dniach spokoju znowu uszy 🙁 Coś mi się wydaje, że bez zabiegu nie damy rady 🙁
posyłam ciepłe mysli z modlitwą:)
będzie dobrze Ewiku:)
Dziękuję Wam wszystkim bardzo, bardzo za kciuki i myśli.
Wczoraj zabieg dziś już w domku.
Kas, Awkaminska ja dalej mam mnóstwo pytań – jak często kontrole, jak zabezpieczać uszka, kiedy puścić między ludzi
Dobrze, że już po wszystkim 🙂
U Zu pierwsza kontrola była po tygodniu, kolejne co 3 miesiące. Przez tydzień miała się żadna woda w okolice uszu nie dostawać, potem mycie głowy normalnie, ale jeśli basen to bez zanurzania głowy. Zu ruszyła do ludzi jakoś po tygodniu, bo zaczynała turnus rehabilitacyjny.
Ciesze się, że już jesteście po, niech mały szybciutko dochodzi do siebie.
Jak znajdziesz chwilę napisz w kilu słowach jak synek zniósł narkozę, jak czuje sie po zabiegu, jak pobyt w szpitalu
Szpital tylko z zewnątrz i korytarze przed wejściem na odział wyglądały na nowe/ odremontowane. Oddział niewielki, pewnie przewidziany na mniejszą ilość łóżek. Przegrzane, wywołujące klaustrofobię sale, w których dzień i noc podwójna liczba osób z własnym leżakiem czy krzesełkiem w nocy. Spanie na krzesełku to nie najgorsza rzecz jaka może się przydarzyć. W pierwszą noc był ostry dyżur, wszystko słychać przez cienkie ściany, ciągły ruch, gwar, przyjęcia. Jasno jak w dzień – szyby w drzwiach, przeszklona ściana do sali obok. Następnego dnia taśmowo zabiegi od rana do popołudnia. Do końca nie wiedziałam czy nie spadnie z listy, jak tam mawiają, bo badania miał w dniu zabiegu rano ani też jako który pójdzie. Na szczęście wzięli go po godzinie jako czwartego. Tuż przed dziesiątą dostał głupiego jasia, uspokoił się, oczy dziwnie rozbiegane. O 11 był już z powrotem na sali wybudzony, cały zakrwawiony, płaczący i rzucający się. Dostał coś na uspokojenie i po pół godzinie spał już spokojnie bez chrapania i akurat do drugiej zleciała kroplówka. Wypił obowiązkowe herbatki i od 4 zaczęły się płacze takie jak do południa: JEŚĆ. Nie skarżył się jakoś szczególnie, najbardziej chyba przeszkadzał mu wenflon w rączce.
Dziś chętnie wysłuchał 2 bajek z płyty (wcześniej po kilku minutach rezygnował), potem domagał się minimini, grzecznie oglądał, nie podchodził do telewizora, nie leciał wyłączać twierdząc, że się boi tylko patrzył i słuchał jak żaba w grzmocik. Dziadkowie już wczoraj wieczorem stwierdzili, że lepiej gada hmmm
Znasz odpowiedź na pytanie: Trzymajcie kciuki, proszę