Hmmm, sama nie wiem jak zatytułować…
Czy mamy dwudzietne (lub więcej) mają podobne spostrzeżenie? I co ewentualnie z tym robią, bo szczerze mówiąc czuję pewien dyskomfort. Ale do rzeczy.
Zacznę od tego, że Marta jest cudną dzieczynką, po prostu aniołek, właściwie żadnych problemów. Je, śpi świetnie (tfu, tfu ;), zasypia sama, długo potrafi się bawić sama, jest pogodna, właściwe nie płacze, chyba ze coś jej się eweidentnie dzieje, jest przytulancka i w ogóle cud-miód i orzeszki. A Mati – ma charakterek, jest płaczliwy, wymuszający, przechodzi bunt dwulatka, robi na złość…
I nie wiem, jak mam sama to sobie wytłumaczyć, ale… on jest bliższy memu sercu. Na pewno oboje kocham, gdyby obojgu działa się krzywda, walczyłabym o nich jak lwica. Ale to jak Mati rano przyjdzie do nas do łóżka to robi mi się ciepło na secu, mamusiowato. Z Martą spać nie lubię. Czasami mi się zdarza spać z Matim w jego łóżeczku, jak ma ciężką noc i mnie woła. To ja zajmuję się Matim w nocy (gdy trzeba), mąż “obsługuje” w nocy Martę. Taki podział stworzył się całkowicie spontanicznie.
Mati trzy dni w tygodniu chodzi do takiego “złobka”, ja mam wtedy z Martą piknik – pełen relaks- ona albo śpi albo się ładnie bawi. A ja…. wolałabym (gdyby to było możliwe) mieć Matiego (zamiast Marty) samego przez cały dzień – spacery, zabawa itp. Właściwie nie mam go nigdy w pojedynkę (jak jest sam jest złotym, fajnym chłopcem), albo go nie ma, albo jesteśmy razem z Martą (co rodzi konflikty).
Kiedyś przeczytałam takie zdanie, że starsze dziecko “bardziej się lubi”, bo się je dłużej zna. Może to oto chodzi, nie wiem. Moze to wyrzuty sumienia, że się “piknikuję” z Martą, a on siedzi z dziećmi zamiast z mamą. Może to po prostu maminsynek, hehehe 😉
A Wam sie zdarza “woleć” jedno dziecko?? I jak sobie z tym psychicznie radzicie, bo ja się czuję nie fair w stosunku do Marty…
Strona 5 odpowiedzi na pytanie: “Wolenie” jednego dziecka?
Re: “Wolenie” jednego dziecka?
🙂
Jakie tam “wolenie”… 😉
Po tygodniu przesiedzenia z dwójką chorą w domu, juz wiem, że mój problem był absolutnie wydumany 🙂
Już po prostu nie mogę sie doczekać, jak Mati we wtorek pójdzie do dzieci, a my sobie z Martą, same, spokojnie 😉 spędzimy razem dzień
Re: Jakie tam “wolenie”… 😉
hehehe…..
Re: “Wolenie” jednego dziecka?
Oczywiscie, ze rozumiem 🙂 I pozostaje sie tylko cieszyc, ze marzenia sie spelniaja 🙂
Re: Jakie tam “wolenie”… 😉
A wiec wychodzi na to, ze wszystko zalezy od punktu siedzenia 😉
Znasz odpowiedź na pytanie: “Wolenie” jednego dziecka?