Wracamy do Polski …

Nie wiem od czego zacząć.
Tytuł mówi sam za siebie. Kto mnie jeszcze pamięta, ten wie,że mieszkamy w Szkocji od 6 lat.
Zbieram się za napisanie na forum od tygodnia i jakoś mi zawsze pod górkę.
Będzie długo, przepraszam i bardzo obrazowo, ale muszę to z siebie wyrzucić
Dwa tygodnie temu we czwartek dostaliśmy telefon od Teściowej,że Teść miał poważny wypadek i leży w szpitalu utrzymywany w śpiączce farmakologicznej, w stanie bardzo ciężkim. Jako,że Teściowa w szoku, to nie bardzo potrafiła mi powiedzieć,jakie Teść ma obrażenia. W związku z tym w piątek rano zadzwoniłam na OIOM zapytać o stan zdrowia T.
Pielęgniarka oddziałowa nie bardzo chciała ze mną rozmawiać, bo przecież każdy sobie tak może zadzwonić (doskonale ją rozumiem i nie potępiam absolutnie), ale ubłagałam ją by powiedziała cokolwiek( mąż mój,czyli syn chorego, jest jedynakiem, za granicą, nie wiemy co robić). Kiedy usłyszałam : ” zmiażdżone żebra, rozerwane płuco, drugie przyduszone, krew w płucach, złamany kręgosłup w odcinku szyjnym i lędźwiowym, paraliż dolnych kończyn i przyduszone serce(Teść chorował na serce), pacjent walczy o życie “, nie wiedziałam jak mam to przekazać mężowi 🙁
No ale musiałam.
W ten sam piątek w nocy mąż już leciał do Polski.
W sobotę, razem z moimi rodzicami (brat mój odebrał W. z Modlina z lotniska, a od moich rodziców do Teściów jest 130 km ), pojechał do Szpitala.
Podobno jak weszli na salę, teść był akurat między dawkami leków usypiających i delikatnie się wybudzał. Z mężem i moimi rodzicami na salę weszła Pani Doktor i powiedziała : ” Panie Ch. syn do Pana przyleciał “. Wtedy teść zaczął otwierać i zamykać oczy, tak nerwowo mrugać, bardzo mocno oddychać i podniósł palec od ręki. W. wziął dłoń Taty w swoją i wtedy Teść mocno go ścisnął
To było chyba pożegnanie
Wprawdzie T. żył jeszcze 6 dni, mąż codziennie był u niego, stan się nie zmieniał. Teść się już nie obudził. W ostatni czwartek, tydzień temu poprosiłam męża by powiedział Tacie,że Ja i Dziewczynki bardzo go Kochamy i modlimy się o Jego zdrowie (Marysia we czwartek wieczorem modliła się własnymi słowami :” Boziuniu, proszę Cię,żeby Dziadziuś wyzdrowiał i mógł chodzić “, mówiła ze mną Różaniec), a w piątek rano mąż zadzwonił do mnie,że parametry spadają, ciśnienie również i lekarz dzwoniła,żeby przyjechać, bo Teść odchodzi.
I tak się stało, w piątek 16 listopada Teść zmarł.
[*]
I musimy wracać do Polski, na stałe.
Wiem,że dla mojego W. to niewyobrażalna strata, bardzo to przeżywa.Ja również, miałam duży szacunek do Teścia, to był dobry człowiek. Teść mój bardzo chciał, zebyśmy wrócili, ale te z Was,co mieszkają za granicą i mają plan kiedyś wrócić do Polski, to wiedzą jak to jest. Z roku na rok odkłada się tę decyzję.
I u nas tak właśnie było. Jeszcze rok, może półtora miało być.
Sytuacja finansowa kiepska. Podróż,przeprowadzka. Z czego na to wziąć. To są ogromne koszty. Nie ogarniam. Wrócić musimy, bo sama teściowa nie da rady. My mamy gospodarstwo, ale ono nie przynosi zysków, bo nie było przez 6 lat nic tam modernizowane. Teraz też nie ruszymy z niczym bo kasa. Załamana jestem.Inaczej jak się ma zaplanowany powrót, wtedy można coś odłożyć. Ale tak nagle…
Ja do pracy nie mam jak iść, bo Zosia mała, żłobka nie ma, nie ma mi się kto nią zająć. Rodzice moi daleko, zresztą sami jeszcze pracują.
Wywróciło nam się życie do góry nogami.
Chciałam się tylko wygadać, bo jest mi ciężko. Jeśli możecie, trzymajcie kciuki, żeby jakoś to było. Żeby się ułożyło
A może któraś z Was ma jakąś zaprzyjaźnioną firmę kurierską, może mogłaby się dowiedzieć ile kosztowałaby przeprowadzka ze Szkocji na Wschód Polski. Mam mało czasu, bo musimy przed Bożym Narodzeniem wrócić.
Dla Marysi też rewolucja, po Nowym Roku pójdzie do nowej szkoły, nie ma tam znajomych, koleżanek. Wiem,że zapozna, ale Ona bardzo wstydliwa jest. Zosia na szczęście jeszcze mała.
Staram się znaleźć jak najwięcej plusów, i jest ich trochę, ale mnie to nie pociesza.
Fajnie, ze będziemy wreszcie blisko rodziny, tylko dlaczego takim kosztem. Mam nadzieję,że kiedyś to poczucie winy minie.