Mam pytanie:
Jak reagujecie na zdarzenia losowe w trakcie zabawy np. stłuczone kolano, upadek z krzesła/łóżka… itp….?
Wiecie… nie żadna tragedia, ale boli.
Dla przykładu hipotetyczne reakcje:
1. Czy poklepujecie po pleckach i mówicie, że nic się nie stało…?
2. Czy robicie “lekarskie” zabiegi (zupełnie niepotrzebne 😉 ) po to,by w 100% zwrócić uwagę na ból i rozżalenie dziecka…?
Rozróżnijmy też sytuacje zdarzeń losowych u chłopców i u dziewczynek.
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: wypadki przy zabawie….
Przytulam i całuję:)
Mówię-choć, pocałuję to zaraz będzie mniej boleć. I…działa!:)
Mamy buziak zawsze koi ból;)
ps. matka dwóch chłopców;)
u nas tak samo
e tam matki
maćka całowalismy od zawsze w miejsce gdzie się uderzył i miało pomóc (ponoć nawet tak było bo od razu przestawał płakać)
bawią sie któregos dnia z olką w pokoju i słyszę, że się młoda w coś uderzyła – wchodzę a starszak całuje młodą w nogę bo przecież juz nie będzie bolało jak się pocałuje
siła perswazji to się nazywa czy jak?
ja myślę że mówi tak bo wie to z własnego doświadczenia ;);)
U nas była taka sytuacja że Iza nie reagowała jakoś na upadki, uderzenia, ranki tez w sumie… Nie było potrzeby jej pocieszac a czasem miałam wrażenie że ona szybko wstaje i sie otrzepuje i mówi “nic się nie stało” na nasz użytek… Żebysmy się nie martwili choc ja nigdy nie panikuję przy wypadkach (z jednym wyjatkiem ale młoda miała wtedy 8 mies)
Teraz nic jej się jakos na szczęście odpukac nie przytrafia przy nas za to ma całe nogi w siniakach:)
U dzieci obojga (nie równocześnie ;)) płci:
pytam czy gdzie się uderzyło, czy boli.
Jak boli najczęściej całuję w pokazane miejsce (ew rozmasowuję ;)). Z reguły działa od razu :).
U młodego zawsze też oglądam – odkąd miał szytą głowę zawsze jak porządnie walnie to twierdzi, że nic się nie stało, żeby nie jechać do szpitala (ostatnio krwiaka na głowie chciał ukryć)…
Jak skarżą się że boli, mówię coś w stylu : wiem, że cię bardzo boli.
Przytulam i pocieszam, że kiedyś na pewno przestanie.
Dzieci mi się jakoś specjalnie nie roztkliwiaja nad sobą – nie wywołuje to kolejnych spazmów tylko “rzeczową” rozmowę typu:
– a kiedy przestanie
– już niedługo
– chcę żeby mnie już nie bolało
– ja też bym bardzo chciała, żeby Cię nie bolało, ale uderzyłeś się i to niestety boli… itd.
Z reguły w ciągu minuty zapominamy o zdarzeniu 🙂
Generalnie jak dziewczyny wcześniej pisały;)
I obyśmy nie wyjeżdżały z tekstem “A mówiła mamusia nie rób teg śmego ble ble”- efekt, dziecko szału dostaje – sytuacja podpatrzona w piaskownicy;)
mój troche wrażliwy…lekkie skaleczenie a on zaraz ręke trzyma w górze,nie pozwoli umyc ani plastra naklepic…taki francuski piesek…
miał chyba 2-3 lata jak wyglebił na żwirowe ścieżce i zdarł kolana,łokcie,brode,nos…masakra. Nie przecze że go piekło bo to ból okropny ale garł sie tak że chyba pół chorzowa go słyszało.drugie pół słyszało jak próbowalismy mu spłukac pod prysznicem żwir z tych ran….
2 dni leżał plackiem i mąz nosił go do wc….
nie pozwoli sobie nawet wiszącego na włosku mleczaka wyjąć,jak juz wyjdzie sam w kanapce(ten mleczak) to nie ma mowy zeby buzie przepłukał i umył zęby przez 2 dni… Na siłe mu wciskam picie bo byłby w stanie nic nie pić bo się boi o rane…
przy takim zachowaniu to jestem bezsilna,czekam aż troche mu minie i wtedy pertraktuje np naklejenia plastra czy wode utlenioną(czy umycie zębów).
jak w parku walnie na rowerze to póki nie ma krwi to otrzepie sie i jedzie dalej…
najgorsze dla mnie zachowanie rodzica to dawanie dziecku klapsa za to ze się przewróciło albo hasła “a nie mówiłam ze tak się stanie…” częste na placu zabaw niestety…..
wychodze z założenia jak się nie przewróci to się nie nauczy 🙂
Czasem jestem w stanie zrozumieć.
Dam Ci przykład:
moje uwielbiają skakać po łóżku u nas w sypialni. Ok, łóżko duże, ale zaraz obok stoi szafa z kantem, stolik pod komputer z kantem… W swoim pokoju mają też 2 materace obok siebie (2mx1,8m), rozłożone na podłodze, z przestrzenią obok… Ale nie – oni wolą na naszym (oczywiście jak my nie widzimy). Mówiłam, tłumaczyłam…
Aż młody mi zleciał z łóżka – nawet nie skakał, a szedł – walnął głową w kant szafy – 3 szwy… (Jak pomyślę co by było jakby tak walnął w róg stolika, który stoi po drugiej stronie to mi się zimno robi).
Otrzeźwiło na kilka dni, a potem znowu ich złapałam, że skaczą…
To teraz mają zapowiedziane, że jak któreś zleci to będzie lanie (mam nadzieję, że do tego nie dojdzie i nie będę musiała dotrzymać słowa)
To samo z zabawkami porozrzucanymi po podłodze (które nie raz obiecywali, że będą sprzątać po zabawie) – jakoś nie mam współczucia jak któreś nadepnie i skarży się, że noga boli…
Pamiętam sytuacje jak moja druga córka zaczynała chodzić. Na początku dziecko nie zawsze wie jak sie zachować jak coś idzie nie tak jak trzeba. Córka wywróciła się z całym impetem na buzie. Szybko wstała, ja zachowałam uśmiech na twarzy, biłam brawo…dziecko podchwyciło atmosfere i nie zwracało na ból.
Ból często powstaje w głowie i jak przestanie się o nim myśleć to szybko znika. Druga sytuacja to gdy dla odmiany moja starsza córka zaczynała jeździć na rowerze, wywróciła się. Także szybko wstała otrzepała się, chciała jechac dalej ale niestety zobaczyła krew na rajstopkach. Nagle nie była w stanie jechać, płaczu było co nie miara.
To nie tak – często rany na nodze nie bolą, a bardzo obficie krwawią (wiem ze swojego doświadczenia). Młoda pewnie nie płakała z bólu, tylko przestraszyła się jak krew zobaczyła.
Robię dokładnie to samo 🙂
Moja Zu też histeryczka. 2-letni Alek za to jest jej totalnym przeciwieństwem 🙂
klepię po plecach i mówię że nie ma powodu do płaczu 🙂
Pozdrówki 🙂
Znasz odpowiedź na pytanie: wypadki przy zabawie….