Łojotokowe zapalenie skóry u dzieci

Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt

Łojotokowe zapalenie skóry to przewlekłe schorzenie dermatologiczne, które należy do grona chorób niezakaźnych. Wszystkie mechanizmy jego powstawania nie są do końca zbadane, niemniej jednak wiadomo, że w niektórych przypadkach jest spowodowane namnażaniem się drożdżaków oraz grzybów drożdżopodobnych w organizmie dziecka. Zazwyczaj jest to konsekwencja stanu zapalnego, który pojawił się u malucha. Łojotokowe zapalenie skóry jest efektem nieprawidłowej pracy gruczołów łojowych, które zaczynają produkować nadmierne ilości łoju. Często jest to związane z gospodarką hormonalną organizmu, której zaburzenia mogą prowadzić właśnie do ŁZS.

Łojotokowe zapalenie skóry: objawy

Do najczęstszych objawów schorzenia należą zmiany rumieniowe, które mają charakterystyczne żółte lub szarawe łuski o tłustej konsystencji. Bardzo często towarzyszą im strupki, z których sączy się bezbarwny płyn. W miejscu zmienionym chorobowo pojawiają się także wypryski podobne do pryszczy. Zmianom skórnym towarzyszy uporczywy świąd. Dziecko nieustannie się drapie. ŁZS najczęściej pojawia się tam, gdzie jest najwięcej gruczołów łojowych, czyli na twarzy, głowie oraz na tułowiu. Rzadziej występuje na twarzy: w okolicach ust i nosa, a także na płatkach uszu czy na skraju linii włosów.

U niemowląt łojotokowe zapalenie skóry objawia się w postaci ciemieniuchy. Jest to zmiana pojawiająca się na głowie, która przypomina żółtą skorupkę. Jest to zrogowaciały naskórek, który łuszczy się i wygląda jak tłusty łupież. To częsta przypadłość wieku niemowlęcego, podobnie jak zmiany pieluszkowe, które obejmują pachwiny oraz podbrzusze. Ciemieniucha nie boli dziecka, nie powoduje także żadnego dyskomfortu. W odróżnieniu od innych zmian łojotokowych nie wywołuje swędzenia.

Łojotokowe zapalenie skóry u dzieci: leczenie

W przypadku, gdy zmiany skórne pojawiają się u niemowląt, zazwyczaj ustępują samoistnie po kilku tygodniach. W międzyczasie nie jest potrzebne leczenie farmakologiczne. W przypadku ciemieniuchy należy dbać o codzienną higienę malucha. Uprzednio warto zmiękczyć skorupkę naskórka. Można to zrobić poprzez nawilżenie jej oliwką do ciała lub poprzez nałożenie papki z rozmiękczonych płatków owsianych. Można także sięgnąć po apteczne środki zawierające mocznik, kwas salicylowy, siarczek selenu lub pirytionian cynku, które pomogą w usuwaniu zrogowaceń.  Ponadto ciemieniuchę należy wyczesywać szczotką z miękkim włosiem. Regularne usuwanie gromadzącego się naskórka jest kluczowe.

Jeżeli zmiany u niemowląt nie ustąpią w ciągu kilku tygodni od ich pojawienia się, należy to skonsultować z lekarzem pediatrą lub dermatologiem dziecięcym.

W przypadku starszych dzieci, leczenie należy rozpocząć od zdiagnozowania stanu zapalnego w organizmie oraz od wykonania badań w kierunku wykrycia grzybów czy drożdżaków. Od rozpoznania uzależnione jest dalszy kierunek leczenia.