CC-też poród czyli jak na świat przyszła Kasieńka :)

Proszę o wklejenie tego w odpowiednie miejsce

Mojee CC.W szpitalu wylądowałam planowo,20 czerwca na umówione CC. Trochę się bałam chociaż wiedziałam co mnie czeka.Zestresowana bo w domu zdenerwowany na maxa mąż bo sam zostaje,dzieci,które bez mamy na zakończenie roku muszą iść,rocznica komunii,na którą wszyscy się wypięli,nikt mi nie pomógł….Rodzinka iała wsio głęboko w D…mam co chciałam..Ale ja mam to gdzieś-niedługo będę tulić moje maleństwo a z dziećmi dam radę,Dobrze,że można jeszcze czasem na sąsiadów liczyć. Szczególnie jednej jestem wdzięczna. Pozawoziła dzieci gdzie trzeba i przywiozła mnie ze szpitala z Kasią.Ale wracajmy do sprawy 🙂 Po badaniach położyli mnie na oddział.Ryczałam jak bóbr cały czas.USG nie miałam więc dalej nie wiedziałam co urodzę,ale było mi wszystko jedno. Chociaż dalej miałam nadzieję na synka. Pani ordynator której się bałam była ok o dziwo,tylko ja sama, załamana,płacząca w poduszkę. Nikt nie przyszedł nie pocieszył…. Tak jakoś przetrwałam do rana.Rano standardowo lewatywa potem wyjazd na własnym łóżku na cewnikowanie. Mojemu powiedziałam,że jadę na badania cby się bardziej nie denerwował a jechałam na cc….wiem,wredna jestem… ale chciałam dobrze. Tak więc krótko przed dziewiątą wiozą mnie na salę operacyjną. Po drodze żartuję jeszcze z pielęgniarkami,że jak synek będzie to ja na kolanach do Częstochowy pójdę. Na sali już dosłownie wybłagałam anestezjologa o ZZO.wiem,było mu ciężko wkłuć się w takie cielsko jak moje 🙂 ale dał radę. Tylko zanim wymacał na kręgosłupie miejsce,gdzie można się wkłuć….myślałam,że padnę.Gorsze było podanie miejscowego znieczulenia niż samo ZZO.Zadziałało pięknie bo ja się pytam co i jak będzie a oni już w trakcie cięcia… 🙂 Milczący jak nie wiem co,o każdą rzecz musiałam pytać sama 🙂 Tylko pani ordynator popsuła atmosferę komentarzem o ludziach którzy rozmnażają się jak króliki 🙁 ale olałam jej komentarz.Rozmawiałam sobie z anestezjologiem,pielęgniarkami i panią doktor pediatrą 🙂 Było fajnie do momentu aż nagle usłyszałam pierwszy krzyk. Szok. To już???? Pytam co się urodziło-pani ordynator-dziewucha….10 punktów,wody czyściutkie.Urodziła się punkt dziewiąta 21 czerwca. Przełożyli ją na ważenie i mierzenie.Wtedy ją pierwszy raz zobaczyłam. Popłynęły łzy wzruszenia i wielkiej miłości….. nie miało znaczenia,że to nie wymarzony synek. To było moje dzieciątko a ja płakałam ze szczęścia,że jest wreszcie ze mną.Zapomniałam o wszystkich zmartwieniach,troskach. Byłam pełna wiary,siły,że wszystko się uda,będzie dobrze…o bólu,ciągnięciu potwornym przez pierwsze 2 dni nie myślałam nawet.Dla moej kruszynki byłam w stanie znieść wiele.A kiepsko było.Ze łzami w oczach szłam pod prysznic. Musiałam się ruszać,żeby zrostów się nie dorobić.. Mój na początku niezbyt przychylny ciąży o dziecku sam z siebie przygotował kącik dla malucha,dał imię swojej córce. Po CC było trochę ciężko bo szwy strasznie ciągnęły i byłam osłabiona,nie dawali jeść przez dwa dni,było tragicznie,ale wreszcie po 3 dniach wypuścili nas do domu.O bólu szybko zapomniałam.Liczyło się to,że wszyscy jesteśmy razem wreszcie. A Kasieńka to teraz córeczka tatusia (chociaż body nosi z napisem córeczka mamusi) 🙂