Dzieci i ich dzieci

1. aneta Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez ahimsa
   No właśnie nie zależy to chyba od wieku tak bardzo ale to drugie macierzyństwo jest diametralnie różne

   Mniej paniki, więcej luzu- dla mnie bomba!!!!:)

   Bo już się przez ‘te rzeczy” przeszło i ma się inne podejście.
   Teraz więcej radości mi dało…mniej stresu. Cudny czas.

   ja Maćka urodziłam jak miałam 24 lata

   no i niestety, mimo, że było to dziecię planowane nie było bajkowo..

   macie rację, z drugim jest inaczej i chyba nie ma to związku z wiekiem..

   niedługo się dowiem, bo moje znajome dopiero zaczynają mieć dzieci (pierwsze dzieci) to sobie podpatrzę, czy mają inne podejście 😉

   a ja w sumie powinnam jako młoda mama być wyluzowana, nie zestresowana… a Maciek nie ma łatwo.. Kuba już inaczej.. a ja nawet nie chcę takiej różnicy a jestem jej świadoma

   Odpowiedz
2. ahimsa Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez karabella
   Mi przy Patryku mama pomagała, a teraz zabroniłam się do nas zbliżać. I było nam cudownie..

   Nie wiem jak by to było, gdyby nam ktoś pomagał… Ale wtedy nie chciałam za chiny by ktoś sie nam wtrącał. Chciałam wszystko robić sama.
   Teraz już tak radykalna nie jestem

   Tylko u mnie “opieka”=indoktrynacja m.in kościelna-a tego sobie nie życzę.
   Wolę jednak za cenę mniejszej pomocy sama wychować dzieci. Nie chce by ktos inny miał na nie znaczący wpływ. Póki co….

   Odpowiedz
3. ahimsa Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez paszula
   Toć tradycję trzeba pielęgnować!!! 😀 😀 😀

   A tak swoją drogą to chyba sama edukacja nie wystarczy ale i akceptacja. Wpadki się zdarzają ale nasze dzieci muszą wiedzieć, że są akceptowane wraz ze swoimi zaletami jak i uczynkami mniej radującymi… ja z mojej perspektywy starań wiem, że cokolwiek się stanie to przyjmę ciążę mojej córki z radością i całym sercem ją wesprę acz edukować zamierzam…. już zaczęłam…. Basia wie skąd się biorą dzieci, wie co to miesiączka…
   Dziecko to szczęście… ale to ja tam mam… skrzywiona jestem….;)

   O, paszulka wróciła do tematu głównego:)

   Ja też tak uważam!!!! Ze cokolwiek się wydarzy-muszą czuć, że u nas mogą znaleźć wsparcie! A ciąża to nie koniec świata;) choć wolę by jednak mieli dzieci w odpowiednim dla siebie czasie;) Nie koniecznie w wieku lat nastu.

   A co by było gdyby dziecko okazało się homoseksualne?
   Na 80% bym to zaakceptowała i zrobiła wszystko by było szczęśliwe.

   Odpowiedz
4. ahimsa Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez karabella
   Ale to też zależy od tego, jaką się jest osobą. Mam koleżankę, która teraz ma malutkie dziecko. Bardzo chciane, wyczekane i drugie. A widzę, że nie odczuwa z tego takiej przyjemności. Ciągle się martwi, narzeka i mówi mi, że jest zmęczona. Dziecko nie śpi prawie wcale. Ale jak ma spać jak w takie upały ubierane jest w welurowe śpiochy. Ciągle płacze. I najgorsze jest to, że nie można jej nic nawet delikatnie powiedzieć, bo ma przecież doświadczenie.

   Nie każdy będzie miał takie same doświadczenia… A z pierwszym też tak miała? Powiedz jaj by sama sie ubrała w 30stopni w taki kombinezon

   Odpowiedz
5. 2308 Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez ahimsa
   Nie każdy będzie miał takie same doświadczenia… A z pierwszym też tak miała? Powiedz jaj by sama sie ubrała w 30stopni w taki kombinezon

   Uwierz mi, że próbowałam. A taraz sobie obiecałam, że już nigdy się nie wtrące.

   Odpowiedz
6. ahimsa Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez karabella
   Uwierz mi, że próbowałam. A taraz sobie obiecałam, że już nigdy się nie wtrące.

   Czasem faktycznie trzeba sobie odpuscić. Szkoda dzieciaka tylko…
   Jak widze tatusia i mamusie rozebranych do rosołu niemal i krzyczące niemowlę w wózku ptzykryte kocami…. No okropne.

   Odpowiedz
7. paszulka Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez ahimsa
   A co by było gdyby dziecko okazało się homoseksualne?
   Na 80% bym to zaakceptowała i zrobiła wszystko by było szczęśliwe.

   Ja na początku bym popłakała a potem zaakceptowała. Nie płakałabym dla tego, że tego nie akceptuję ale dlatego, że chciałabym szczęścia dla mojego dziecka a w naszym społeczeństwie ciągle jest trudno być homoseksualistą i są to często ludzie rozdarci i nie do końca szczęśliwi. Wiem jednak, że moja akceptacja dużo w tym szczęściu by pomogła…. jeśli chodzi o dzieci to… byle zdrowe były….

   Odpowiedz
8. ahimsa Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez paszula
   Ja na początku bym popłakała a potem zaakceptowała. Nie płakałabym dla tego, że tego nie akceptuję ale dlatego, że chciałabym szczęścia dla mojego dziecka a w naszym społeczeństwie ciągle jest trudno być homoseksualistą i są to często ludzie rozdarci i nie do końca szczęśliwi. Wiem jednak, że moja akceptacja dużo w tym szczęściu by pomogła…. jeśli chodzi o dzieci to… byle zdrowe były….

   Często zostają im tylko rodziny…. A te też nie nejlepije sobie z tym faktem radzą. Bo presja społ. Bo ksiądz w kościele, że to sodomia, bo społeczne przyzwolenie na ‘skopanie pedała” jest.

   Ale oczywiście wolałabym, by nie musieli się z tym borykać.
   I we mnie samej też jest jakieś uprzedzenie-ale miłość ponad wszystko…

   Odpowiedz
9. paszulka Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez ahimsa
   Często zostają im tylko rodziny…. A te też nie nejlepije sobie z tym faktem radzą. Bo presja społ. Bo ksiądz w kościele, że to sodomia, bo społeczne przyzwolenie na ‘skopanie pedała” jest.

   Ale oczywiście wolałabym, by nie musieli się z tym borykać.
   I we mnie samej też jest jakieś uprzedzenie-ale miłość ponad wszystko…

   A tak naprawdę kościół nie jest wolny od homoseksualizmu. Tylko, że oni sobie tacy mogą być, ale nie powinni “konsumować” takowych potrzeb.
   Ja mam neutralny stosunek do homoseksualizmu acz widok całujących się facetów mnie razi… jakoś nie pasuje… kobiet jakoś mniej. 🙂
   Czaaem panowie mnie drażnią swoją zniewieściałością ale tacy są i już. A póki mnie laski za tyłek nie łapią to też mi ich skłonność nie przeszkadza!! 😉
   A w kwestii dzieci własnych to miłość ponad wszystko na pewno. 🙂

   Odpowiedz

• « Poprzednie
• 1
• 2

Znasz odpowiedź na pytanie: Dzieci i ich dzieci