Włączyłam sobie dziś TVP Info i….trafiłam na konferencję plk Przybyła…
Konferencja trwała 15min po czym prokurtator poprosił o 5min przerwy i…strzelił do siebie.
I teraz- MIKROFONY ZAREJESTROWAŁY WYTSRZAŁ I HUK UPADLU! Potem filmowano leżącego człowieka….
Oczywiście stacja pokazała i sam wystrzał i potem to co się działo po wystrzale..
10 lat temu kiedy zamordowano Milewicza- padały słowa oburzenia, że pokazano go martwego- bez krwi itd. Teraz? pokazuje się zakrawionego Bin Ladena, Kaddafiego itd.
Strona 3 odpowiedzi na pytanie: Jakie są granice-media?
Jako samobójca niedoszły- faktycznie powinien sie tam znaleźć.
I teraz ciekawe co dalej z jego karierą wojskową? Po czymś takim???
Mnie moocno zastanowiły słowa o 1mln PLN za jego głowę, o zamachach na auto i zycie ( raz skradziony rower i raz kołpaki!)
To można w sieci zobaczyć – ale myślałam, że tylko w siecie, nie wiedziałam, że to szło w TV na żywo
Wiecie co… Tak myślę i myślę o tym zdarzeniu. To nie jest normalne, żeby zrobić sobie przerwę w pracy i strzelić do siebie… Jeszcze potem zasłaniać się “obroną honoru”… Ten Pan zrobił to publicznie, a powiem więcej – chyba nawet pod publiczkę. Nie sądzę by należała mu się jakaś ochrona prywatności ze strony mediów.
Na dodatek wczoraj spięłam się z mężem w tym temacie, bo wg niego przełożeni są winni, ze do tego doszło, że nie wyłapali, że facet ma problem. Na dodatek, mój mąż, jako przełożony twierdzi, że sam poczuwałby się do odpowiedzialności, gdyby coś podobnego w pracy zrobił jego podwładny… Paranoja. Sama mam w rodzinie osoby depresyjne, za które nigdy bym nie poręczyła. Raz jest lepiej, raz gorzej. Widzę co się dzieje i i tak nie umiem nic zrobić, bezradność. To co tu mówić o braniu odpowiedzialności za obcego człowieka, z którym łączy nas tylko praca…
Za swoje życie, za swoje samobójstwo każdy odpowiada sam. 🙁
Kamelia prawda to co piszesz i nie prawda…
Pan nie był zwykłym pracownikiem tylko prokuratorem wojskowym z dostępem do broni. A gdyby zamiast wybrać opcje “sie zastrzele” (przepraszam za kolokwializm) wybrał “jak ich zastrzelę to przestaną głupio pytać”?
Nie wiem jaka tam była sutacja w kontaktach zwirzchnik – podwładny ale w każdej pracy zwierzchnik odpowiada za działania podwładnego, jeśli kłopoty wynikły z przyczyn braku nadzoru. A skoro byly ataki na jego osobę (ponoć ukradziono mu rower i kołpaki – ale zakwalifikowano to jako próbe zastraszania) to zwierzchnik powinien sie zainteresować jak on sobie radzi w tej stresującej dla niego sytuacji…
dlaczego paranoja?
Wyjaśniłam, moim zdanie jasno. Nie wyobrażam sobie brania odpowiedzialności za problemy psychiczne podwładnego. Przełożony nie lekarz, przełożony nie psycholog.
Powinny być jakieś procedury postępowania dla służb (typu policja, straż pożarna, wojsko), w przypadku gdy dana osoba została narażona na zdarzenie stresogenne – obowiązkowe badanie lekarskie, testy psychologiczne, spotkania z psychologiem… Przełożony może być odpowiedzialny jedynie za przestrzeganie procedur, a nie za zdrowie psychiczne podwładnego.
W tym przypadku, ktoś prawdopodobnie nie dopełnił procedur związanych z wnoszenie przedmiotów zakazanych na teren, facet miał prywatną broń, której nie miał prawa tam mieć.
Powtórzę:
W tym przypadku, ktoś prawdopodobnie nie dopełnił procedur związanych z wnoszenie przedmiotów zakazanych na teren, facet miał prywatną broń, której nie miał prawa tam mieć.
Przełożony może być odpowiedzialny jedynie za przestrzeganie procedur, a nie za zdrowie psychiczne podwładnego. Procedury, takiego typu jak pisałam.
No raczej przełożony nie niańka-i nie musi sledzic stanu psych. każdego z podwładnych.
Nie powinien wnieść tej broni- ale wcale mnie to nie dziwi jakoś, że wniósł.
Natomiast- co zrobiła Policja- jeśli gość faktycznie czuł się zastraszony? Te sprawy w prok. wojskowej to nie bułka z masłe. Duża kasa, duża władza, duże naciski. Nie dziwię sie, że wysiadł!
No i też rola jego bliskich… Nie widzieli co sie z nim dzieje? byli chyba najbliżej.
Dokładnie tak.
To samo powiedziałam mężowi podczas wczorajszej rozmowy.
niejednokrotnie przelozony spedza wiecej czasu z podladnym niz ten z rodzina..
Kamelia- ale ja rozumiem twego męża też:)
Odpowiedzialność to się nazywa:) Imo fajnie… Też by mi było mało komfortowo z taką sytuacją.
Inaczej się sprawa by miała- gdybym np. zignorowała sygnały/prośby o pomoc płynące od pracownika i potem coś takiego…
Pisząc to- też o tym pomyślałam.
Ale jednak to raczej bliscy powinni jakoś interweniować- nie pracodawca.
Zresztą- mógłby każdy, kto by zauważył problem.
Odpowiedzialność można wziąć tylko za to, na co ma się wpływ.
No ale własnie ma się wpływ. Można np. coś zrobić! Pomóc itd.
jeśli płynie jasny sygnał o taką pomoc…
Tak, teoretycznie… Chodziło mi o to, że czasem nie widać, że coś się dzieje nie tak. A czasem widać, tylko nie umie się pomóc drugiemu człowiekowi. Trudno wtedy czuć się odpowiedzialnym, tak “dla zasady”, z powodu samej relacji przełożony – podwładny.
A tak to w sumie racja. A taki kapitan na statku?;)
Dowódca na polu walki? tak sie pytam z ciekawości
Jeśli mówimy o samobójstwie podwładnego, to moim zdaniem rola przełożonego jest tu bardzo ograniczona…
No raczej tak… Tu była sytuacja specyficzna- bo facet postrzelił się niemal na wizji. Taka demonstracja bardziej.
swoją drogą nie wiem czy gość po prostu chory nie jest i tyle.
Ja zawsze uważam że próba targnięcia się na zycie jest jakąś formą zaburzenia (choć nie wiem czy to dobre słowo) chwilowej niepoczytalności… Taka osoba potrzebuje pomocy i to fachowej (zreszta pisałyście że jest obowiązek 3 mies obserwacji) i zrozumienia. Mam wrażenie że zdrowi ludzie w pełni świadomi swoich czynów nie próbują się zabić. Tylko głęboka bezsilność i brak oparcia (oczywiście w rozumieniu osoby która próbuje popełnic samobójstwo) pcha ludzi ku takim działaniom.
Znasz odpowiedź na pytanie: Jakie są granice-media?