żona URODZIŁA SYNKA WCZESNIAKA długie

Zona urodziła syneczka w 34 tygodniu. Troszkę sie sprawy skomplikowaly – zaczne od dnia przed narodzinami. Był czwartek wieczorem a Asia martwiła sie że nie czuje ruchów dzidziusia, maluszek miewał juz takie dni i wszystko było dobrze wiec nie pojechalismy do lekarza myslac ze w nocy sie zacznie ruszac. Rano niestety Kubuś nie dawał oznak ze jest w brzuszku. Zona próbowała róznych sposobów i nic a zwykle po zjedzeniu batonika to szalał. pojechalismy wiec do szpitala, tam lekarz myslal ze zona nie czuje dzidziusia na tle nerwowym wiec zrobił jej KTG i jak to zobaczył to powiedzial ze cos jest nie tak(nie bylo widac zadnych ruchów-oscylacja milcząca) i zona musi zostac w szpitalu -byla godzina – ok. dziesiatej. Zonie dali kroplówke na pobudzenie skurczy i to tez nie pomoglo. Lekarze nie wiedzieli co maluszkowi jest bo tetno mial dobre a wynik KTG zmierzal do lini prostej. Trzymali ja w tym szpitalu do ok 19 wieczorem i w porozumieniu z zona i ze mna zostala przewieziona do Kliniki poloznictwa w Katowicach- Ligota tam powtózyli jej wszystkie badania i przewiezli na oddział polozniczy ok. godz. 23 zrobili Asi USG doplerowskie przepływowe (nie wiem jak sie to pisze) i z przerazeniem powiedzieli ze maluszek moze miec wade serduszka i trzeba go natychmiast wyciagac. O godzinie 0.20 na korytarzu uslyszalem glos mojego synusia. Czekalem tak jezscze ze 40 minut i w koncu wyszla do mnie pani pediatra i powiedziala ze dzidzius zyje jest na podtrzymaniu zycia jego stan jest narazie stabilny i zaprowadzila mnie do Kubusia. BYL PRZEŚLICZNY mial wloski ciemne i dlugie, przerazala mnie ta cala aparatura do ktorej byl podlaczony(plakalem ja maly chlopiec aż sie zemnie smialy polozne). nastepnie poszedlem do kochanej Asi – miala znieczulenie ogólne byla intubowana – i w tym amoku powtarzala ciagle cyt:… Boli mnie kubus dobrze… boli jak cholera… i tak caly czas. Tutaj apeluje do meżów aby byli z zonami – bo trzeba dopilnowac siostry polozne aby dobrze wszystko wykonywaly, zona wymiotowala i gdyby nie ja to lezala by tam tak chyba z kilka godzin a jak laskawie zmienily jej posciel to chcialy ja polozyc w brudnej z wymiocin koszuli.
Tyle z tych paru dni.
Maluszek lezal na OIOM-ie i przezylismy jeszcze bardzo trudne chwile ale to opowiem jak bedziecie tylko chcieli.

Teraz Kubuś jest już w domu od tygodnia. Czeka nas mnóstwo wizyt lekarskich. Życie toczy się tylko wokół Niego: jedzenie, spanie, kupki i płacz!! Ale jest super.
Chcialem podzekowac wszystkim osoba pracujacym na oddziale Intensywnej Terapii – to są prawdziwi bochatrerowie, chwala im za to że są. DZIEKUJEMY!!!

Do usłyszenia
Adrian Asia i Kubuś