agresja kilkulatka…….. please!! długie wyszło

mam dosyc!!

im starszy – tym ciężej.
oczywiscie o kubę chodzi:(

wymiekam!!

poradzcie co robicie kiedy dziecko staje sie w ciagu sekundu agresywne –

z czego wynika – i dlaczego w ciagu sekundy??
bo sie usmiecha – smieje – wariuje – podczas zabawy lub czasu który ze soba spedzamy lub spedza sam… Az nagle ni z tego ni z owego – BUMMM!!
zaczyna krzyczeć bardzo podniesionym głosem!!
w pewnym momencie i to bardzo szybko nastepuje – przekracza magiczny punkt ze mozna go uspokoic – i zaczyna np nas bic – szczypac – wczoraj napluł bartkowi w twarz.

od urodzenia julki spedzamy z nim tyle samo czasu co wczesniej i nie wiaze tego z tym….bo to juz było duzo wczesniej – teraz sie nasiliło!

jak bylo dzis???…poł godziny temu….ogladał puchatka z płyty- nowego – pierwszy raz – płyta sie skonczyła -a w niego wstapiła ogromna frustracja – że juz koniec bo miało być długo!!!
najpierw zaczął na mnie okropnie krzyczeć !! a potem posunął sie do uszczypniecia mnie.

wczoraj…co mu nie wyszło jak ciał nożyczkami – jak nimi nie piźnie…za przeproszeniem!! rabnał nożyczkami i kartą na drugi koniec pokoju…..i potem na nas krzyczy ze to dlatego mu nei wyszlo ze sie patrzymy!!

próbujemy najrózniejszych rzeczy….tłumaczenie ile wlezie. rozmowy – w neutralych warunkach – kary – siedzenie okreslona ilosc czasu na schodach – pozbawianie okreslonej rzeczy – bajki – zabawki itp –
nagradzamy go – i chwilimy w odpowiednich sytuacjach!
ma juz metode znaczkowa – zaznaczamy na katrce przy kazdym dniu znaczki za dobre i nieładne zachowanie.
uczymy go nazywac swoje uczucia – to je nazywa !! ale jak sie drze na całe gardło że jest zły – to chyba nie o to chodzi!! 🙂

sam wie co jest dobre – a co złe!!
potem czesto jak sie uspokoi przychodzi przeprasza – obiecuje….i dobrze jest do nastepnej frustracji.
swojemu koledze w przedszkolu – konradowi – tłumaczył nie raz dlaczego ma go nie bic!! [ bo konrad ma tendencje do bicia kolegów] jego i takiego małego czarusia! [bo jest ich 3 polaków w przedszkolu i konrad tylko ich próbował bic lub bił!!]
mówił mu to takimi słowami jak sam rozumie dlaczego sprawanie bolu i krzywdy innym jest złym zachowaniem!

a nam brakuje juz pomysłów

nie wiemy jak do niego dotrzec.

napiszcie czy u was tez dzieci sie tak łatwo irytują jak im cos nie idzie – tak szybko denerwują – czy maja takie agresywne zachowania??

co my mozemy jeszcze zrobic??

ja wiem frustracja itp… Ale nie da sie unikąć w życiu frustracji – wiec tu nie tedy droga aby tej frustracji nie był….tylko jak nauczyc Kubka łagodniej ją znoscić!!?????????????

poradzcie – bo juz zupełnie osiwieje!!

edytuje bo cos jeszcze chciałam dopisac…..
kiedys była histeria i ryk – potrafił ryczec i histeryzowac – potrafilismy to w miare zniesc – olewac – bylismy konsekwentni – nie ulegalismy!!
potrafił jeczec czy ryczec nawet po godzinę.
i ten czas sie skonczył!!
nastapił czas agresji z premedytacją – wynikającą z frustracji!

Edited by teodor76 on 2006/11/13 17:30.