Polscy himalaiści na Broad Peak

1. chilli Dodane ponad rok temu,

   mam wrazenie ze z namietnoscia ciezko walczyc
   jak z jazda na motocyklu-scigaczu 😉

   Odpowiedz
2. kallarepka Dodane ponad rok temu,

   Racja.
   Co ciekawe motocyklistów nie rozumiem i złoszczą mnie zazwyczaj. Może mniej do mnie ich namiętność przemawia. 😉 Chociaż chodzi pewnie o to, że są bardziej inwazyjni dla innych ludzi.

   Odpowiedz
3. chilli Dodane ponad rok temu,

   ja do motocyklistow mam mocno ugruntowane odczucia i poglady
   grabia sobie solidnie

   Odpowiedz
4. monikachorzow Dodane ponad rok temu,

   nie można wszystkich motocyklistów wrzucać do jednego wora z napisem “dawcy”.są tez normalni 🙂
   mój mąż z takową ekipą jeździ,czasami robie mu za plecaczka, i jest good….choć powyżej 100 km/h boję sie okrutnie… (nie mamy ścigacza tylko turystyk więc pewnie dlatego) ale na winklach wstrzymuje oddech….
   powracając do tematu alpinistów to zawsze pierwsze skojarzenie to “po kija sie tam cisną…”
   ale to hobby jak każde inne więc pewnie adrenalina i chęć zdobycia kolejnego tysięcznika jest silniejsze niż zdrowy rozsądek 🙂
   oby sie im udało

   Odpowiedz
5. nunak Dodane ponad rok temu,

   ja mam podejście “po kiego sie tam cisną” jak to ładnie Monika napisała…..
   ale drugiego dna nie ma….. nie rozumiem tego
   ale to lepsze niż “dawcy” – bo dawcy potencjalnie są niebezpieczni nie tylko dla siebie
   a taki himalaista, alpinista, taternik w sumie tylko dla siebie (no ewentualnie pozostawiona w bólu i rozpaczy rodzina)
   chociaż w tym przypadku dochodzą jeszcze koszty poszukiwań i akcji ratowniczej….

   Odpowiedz
6. lilavati Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez kallarepka

   Ciekawa jestem Waszego zdania na temat tego hobby/ sportu?

   Dla mnie to ani hobby ani sport. Góry to miłość, wrażliwość na to co piękne, naturalne, nie wessane przez rozwój cywilizacji, to przestrzeń, orzeźwiający wiatr, srogi poranek, snieg w oczach, poczucie zapomnienia, wolności oraz ciemne niebo, to miejsce w którym naprawdę można pobyć sam na sam ze swoimi myślami

   “Motocykliści” – mają w dupie innych i nic więcej nie napiszę

   Odpowiedz
7. beamama Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez lilavati
   Dla mnie to ani hobby ani sport. Góry to miłość, wrażliwość na to co piękne, naturalne, nie wessane przez rozwój cywilizacji, to przestrzeń, orzeźwiający wiatr, srogi poranek, snieg w oczach, poczucie zapomnienia, wolności oraz ciemne niebo, to miejsce w którym naprawdę można pobyć sam na sam ze swoimi myślami

   “Motocykliści” – mają w dupie innych i nic więcej nie napiszę

   Lila, to, co piszesz, to prędzej do turystów w Zakopanem pasuje 😉 Alpiniści to ekstremum, -40st, brak tlenu – zupełnie nie “ludzkie” warunki. Coś innego ich tam ciągnie….chyba….Jak już wlezą, to niewiele chyba mają czasu (i możliwości) na leżenie i kontemplowanie widoków -niewiele wiem na ten temat, głównie z filmów…
   Ale jedno wiem – nie chciałabym mieć męża, ani nikogo z rodziny alpinisty….
   Wczoraj był na ten temat odcinek “Prawa Agaty”, jeśli ktoś ogląda….

   Odpowiedz
8. lilavati Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez beamama
   Lila, to, co piszesz, to prędzej do turystów w Zakopanem pasuje 😉 Alpiniści to ekstremum, -40st, brak tlenu – zupełnie nie “ludzkie” warunki. Coś innego ich tam ciągnie….chyba….Jak już wlezą, to niewiele chyba mają czasu (i możliwości) na leżenie i kontemplowanie widoków -niewiele wiem na ten temat, głównie z filmów…
   Ale jedno wiem – nie chciałabym mieć męża, ani nikogo z rodziny alpinisty….
   Wczoraj był na ten temat odcinek “Prawa Agaty”, jeśli ktoś ogląda….

   W Zakopanem ni cholery nie znajdziesz miejsca na wytchnienie, nawet szlaki które lat temu powiedzmy 15 były puste teraz pełne krzyku
   Zgodzę się z tym co piszesz – ci ludzie o których Ty piszesz to Himalaiści przez wielkie H, warunki ekstremalne, na pewno już nieludzkie, ale nie chodzi mi tu o widoki jak z pocztówki, chodzi bardziej o ucieczkę od betonu, dźwięku telefonów, reklam, plastiku, o adrenalinę, pozytyny zastrzykiem sił, emocji musi być poczucie, że zrobiłem coś dla siebie, coś o czym myślałam, że jest nie możliwe – jestem wielki udało mi się, zrobić coś takiego uda mi się przejść przez inne kłody codzienności – stres, brak pracy, chorobę ukochanej osoby.
   Pracuję akurat z Polarnikami,w tym ze znanym chyba wszystkim Wojtkiem Moskalem – nieco inna ale chyba trochę podobna potrzeba odkrywania tego co nieznane – z zapartym tchem słuchasz wspomnień, oglądasz relacje, czujesz tą wrażliwość.

   Odpowiedz
9. picaporte Dodane ponad rok temu,

   We mnie Himalaiści wzbudzają podziw. Ich determinacja, wytrwałość, siła, niesamowita pasja, wręcz namiętność. Dla mnie to co robią jest niesamowite.
   “Dawcy” zależy – tych na ścigaczach się boję i mnie denerwują. A tym, co jeżdżą na tych wielkich “krowach” zazdroszczę 🙂 Chociaż pewnie bałabym się prędkości.

   A z innej beczki – zupełnie nie rozumiem boksu na przykład. Nie wiem jaka jest przyjemność obrywania po całym ciele.

   Odpowiedz
10. tora Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez lilavati
    W Zakopanem ni cholery nie znajdziesz miejsca na wytchnienie, nawet szlaki które lat temu powiedzmy 15 były puste teraz pełne krzyku
    Zgodzę się z tym co piszesz – ci ludzie o których Ty piszesz to Himalaiści przez wielkie H, warunki ekstremalne, na pewno już nieludzkie, ale nie chodzi mi tu o widoki jak z pocztówki, chodzi bardziej o ucieczkę od betonu, dźwięku telefonów, reklam, plastiku, o adrenalinę, pozytyny zastrzykiem sił, emocji musi być poczucie, że zrobiłem coś dla siebie, coś o czym myślałam, że jest nie możliwe – jestem wielki udało mi się, zrobić coś takiego uda mi się przejść przez inne kłody codzienności – stres, brak pracy, chorobę ukochanej osoby.
    Pracuję akurat z Polarnikami,w tym ze znanym chyba wszystkim Wojtkiem Moskalem – nieco inna ale chyba trochę podobna potrzeba odkrywania tego co nieznane – z zapartym tchem słuchasz wspomnień, oglądasz relacje, czujesz tą wrażliwość.

    z tego co slyszalam to i wejscie na everest stalo sie calkiem komercyjne – zeby wejsc, trzeba swoje odstac w kolejce!

    Odpowiedz
11. tora Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez lilavati
    Dla mnie to ani hobby ani sport. Góry to miłość

    no i sie podpisze.

    a tak sie wczoraj cieszylam
    podobno nadzieja umiera ostatnia. po tym jak obejrzalam hurtem wszystkie sezony “I shouldn’t be alive” ciagle czekam na dobre wiesci.

    Odpowiedz
12. picaporte Dodane ponad rok temu,

    Ja już chyba zwątpiłam. Chciałabym, żeby zeszli cali do bazy, ale mają coraz mniej czasu i szans…

    Odpowiedz
13. esmena Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez beamama
    Lila, to, co piszesz, to prędzej do turystów w Zakopanem pasuje 😉 Alpiniści to ekstremum, -40st, brak tlenu – zupełnie nie “ludzkie” warunki. Coś innego ich tam ciągnie….chyba….Jak już wlezą, to niewiele chyba mają czasu (i możliwości) na leżenie i kontemplowanie widoków -niewiele wiem na ten temat, głównie z filmów…

    Adrenalina. Doskonale rozumiem, choć mnie tam nie ciągnie.

    Motocyklistów też rozumiem, choć mogliby mieć oddzielne drogi Tak jak i tiry

    Boks to pewnie też adrenalina, choć też ciężko mi to zrozumieć.

    Jednak potrzeba adrenaliny to czysto męska cecha…

    Odpowiedz
14. agaz Dodane ponad rok temu,

    Czytalam kasiazke Martyny Wojciechowskiej jak wchodzila na korone ziemi.z zapartym tchem lykalam ta pasje.ja bym sie nigdy nie odwazyla w takiej temperaturze byc 🙂 a do tego ja mam lek wysokosci i zero przygotowania 🙂 ale czyta sie cudownie

    Co do motocykli lepiej jak sie nie wypowiem bo byloby tylko piiiiii:) i mam nadzieje Ze moj syn bedzie wolal auta

    Odpowiedz
15. lilavati Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez esmena

    Jednak potrzeba adrenaliny to czysto męska cecha…

    eee nie tylko męska – imo mężczyzna po prostu łatwiej swoje potrzeby realizować
    Ja wczoraj wróciłam do tych którzy odeszli – wróciłam bo dzieci zaczęły dopytywać a ja wielu faktów nie pamiętałam -np dramatu jak przyszło info o śmierci ojca Berbeki
    przeleciałam wspomnienia Rutkiewicz (W. też jeździła junakiem ;)), tu te często przytaczane

    Czasami myślę, że wspinam się dlatego, aby przekonać się, jak droga jest mi nasza szara codzienność. Wracając poznaję, jak smakuje kubek gorącej herbaty po dniach pragnienia, sen po wielu nieprzespanych nocach, spotkanie z przyjaciółmi po długiej samotności, cisza po godzinach przeżytych w przeraźliwej wichurze.

    ja się rozpływam jak te słowa czytam

    Odpowiedz
16. chilli Dodane ponad rok temu,

    szacun dla Pakistanczykow ze wracaja po Naszych

    Odpowiedz
17. rena12 Dodane ponad rok temu,

    dla mnie z lekka nie do pojęcia jest, że tak po prostu uznali ich za zaginionych i idą dalej

    żadnej solidarności?

    Odpowiedz
18. chilli Dodane ponad rok temu,

    to nie jest kwesita solidarnowsci tylko ratowania wlasnego zycia
    oni sie tego ucza
    jak nurkowie

    Odpowiedz
19. esmena Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez lilavati
    eee nie tylko męska – imo mężczyzna po prostu łatwiej swoje potrzeby realizować

    Hmm, mi się wydaje, że kobieta w genach ma dążenie do bezpieczeństwa, a facet do zdobywania świata 🙂 Ale oczywiście w dzisiejszych czasach wszystko się zmienia.

    Odpowiedz
20. lilavati Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez rena12
    dla mnie z lekka nie do pojęcia jest, że tak po prostu uznali ich za zaginionych i idą dalej

    żadnej solidarności?

    Zamieszczone przez chilli
    szacun dla Pakistanczykow ze wracaja po Naszych

    To samo pomyslałam

    Odpowiedz

• 1
• 2
• Następne »

Znasz odpowiedź na pytanie: Polscy himalaiści na Broad Peak