Urok?

Drogie przyszłe mamusie!
Postanowiłam napisać wam historię, która nam się przydarzyła wczoraj…..
Te z was, które są na forum dłużej już pewnie się zorientowały, że do osób przesądnych to ja raczej nie należę. Co więcej zawsze zwalczałam wszelkie zabobony…
Nie raz pisałam o tym, że niekupowanie wózka przed narodzinami dziecka nie gwarantuje, że wszystko będzie ok itp
Co więcej chociaż moja ciąża była od samego początku ciążą podwyższonego ryzyka (od początku na zastrzykach z progesteronu a potem na fenoterolu bo było zbyt duże ryzyko wczesnego porodu) to od samego początku kupowałam rzeczy dla swojego maleństwa (pierwszy ciuszek kupiłam w 7 tyg!!!)
Zresztą takie przekonania wyniosłam z domu…. moja mama miała dla mnie wózek 1,5 miesiąca przed moimi narodzinami
I ja osoba nie wierząca w zabobony wczoraj przeżyłam niezły szok…..
Wczoraj byliśmy już któryś tam z kolei raz na spacerku z mężem i naszą kilkunastodniową córeczką. Tym razem wybraliśmy się do centrum hadlowego gdzie pracuje tatuś. Jako, że miała do załatwienia parę spraw związanych z narodzinami córci ja skorzystałam z okazji i stwierdziłam, że zrobimy zakupy…
Ale jak to bywa w takim miejscu spotyka się mnóstwo znajomych.
Sam wjazd na sklep wiązał się z zaglądaniem do wózeczka i podziwianiem mojej prześlicznej córeczki (które dziecko nie jest dla matki prześliczne ) przez koleżanki i kolegów męża.
Wszyscy podziwiali jaka to ładna dziewczynka i jakie ma kudłate włoski (to akurat nie kwestionowany fakt – kudłata to ona jest )
No i wieczorem się zaczęła “jazda” – mała sama od siebie zupełnie bez przyczyny zaczęła płakać….. ale to tak!
To nie był zwykły płacz niemowlaka, który jest głodny czy ma mokrą pieluszkę…. to było zanoszenie się płaczem….
Zupełnie straciliśmy z mężem głowę…. staraliśmy się uspokoić dziecko wszelkimi znanymi sobie sposobami….wszystko zawodziło.
W końcu po ponad 2 godzinach nie wytrzymałam i zapłakana zadzwoniłam do mojej mamy…. i usłyszała od niej takie słowa “nic tylko ktoś na nią urok rzucił… weź popluj swoją koszulę nocną i przetrzyj jej buzię”
Możecie sobie wyobrazić moją minę
I od kogo ja usłyszałam taką radę?? Od mojej mamy??
No ale cóż….. poplułam koszulę i przetarłam buzię Danusi.
No i szok!!!!!!! Nie minęły dwie minuty (dosłownie!!!) i dziecko ucichło. Płacz ustał jak ręką odjął. Wzięłam małą na ręce i nie wierzyłam własnym oczom….. ona zaraz zasnęła…. obudziła się jakieś 1,5 godziny później na karmienie i znów zasnęła….
Zaraz po moim telefonie przyszła moja mama (mieszka w bloku na przeciwko) i zastała u nas ciszę…. Danusia już spała.
Dziś szykując małą na spacer bez żadnego szemrania zawiązałam jej na rączce czerwoną wstążeczkę i wsunęłam pod koszulkę…..
Ja już obiecują nie kwestionować żadnych “zabobonów”….
Słowo…
A tego posta piszę ku przestrodze – Dziewczyny jak już się urodzą wasze pociechy zaraz zawiążcie im na rączce czerwoną kokardkę…

Pozdrawiam serdecznie

rrenya z Danusią