Przeczytałam cały wątek, wasze modlitwy, kciuki, troski, waszą radość, gratulacje. Siedzę, płaczę, śmieję sie, jestem Wam wdzięczna tak bardzo za każdą jedną chwilę, gdy myślałyście o nas, modliłyście sie, wysyłałyście wirtualną siłę… moze właśnie dzięki niej udało nam sie TO wszystko przejść. Nie ma słów które można by tu wkleić, żeby to napisać jak bardzo jestem Wam wszystkim wdzięczna.
Nie jesteśmy jeszcze wszyscy w domu…. ale wierze mocno, że już niedługo tak będzie. Oluś ważył wczoraj 1960 g, po raz pierwszy mogłam go przystawić do piersi. Tak go wycałowałam (bo nikt nie patrzył), że boroczek padł z wyczerpania. Chcę go już zabrać stamtąd…. leży w jakiejś obleśnej kuchni na oddziale septycznym i czeka bardzo na swoją pierwszą podróż DO DOMU! Zanim jednak tak sie stanie, zrobią mu morfologie krwi, żeby sprawdzić, czy hemoglobina nie spada. Jezeli spadnie, czeka go kolejna transfuzja, jeżeli sie utrzyma na poziomie z poniedziałku, pojedzie do domu. W ciągu ostatnich trzech tygodni przeszedł daleką drogę- 10 dni leżał w inkubatorze, przeszedł dwa razy naświetlanie lampami, infekcje z podawaniem antybiotyków, kroplówki, transfuzję, od dwóch tygodni jest przygotowywany do życia w ubrankach, najpierw przez łóżeczko podgrzewane, a teraz ma bet, jak każdy noworodek, i lezy w wanience na kółkach. Moje słoneczko ze swojej wagi 1500 g spadło do 1300 g a teraz jest ślicznym dużym chłopakiem i waży prawie dwa kilo.
Jestem z niego dumna, to śliczny silny chłop, choc jest taki malutki, jest wielki.
Gdy opuszczałam szpital leżał w inkubatorze, trzymałam go za rękę, zamknęłam oczy i powiedziałam mu że daję mu całą moją siłę, jaką w sobie mam, a mam jej w cholere dużo, żeby nie musiał tracić swojej siły na pokonanie tych wszystkich przeszkód. Zacisnął paluszki… wiem, że mu pomogła.
Wiecie jak ciężko jest nie płakać stojąc tam i patrząc na kurczaczka, który jest taki malutki… a nie wolno płakać przy inkubatorze, bo dzidziuś to widzi i jest mu przykro
Melunia natomiast jest wielką pannicą, dwa dni temu wazyła 2770. Ma pyzate policzki, rośnie ładnie, jest grzeczna jak baranek. I pomyśleć, że to własnie ona miała zielone wody płodowe i zakażenie wewnątrzmaciczne, to jej życie było tak bardzo zagrożone, gdybyśmy słuchali “starszych” jak to okreslił mój lekarz i wstrzymali sie z cięciem…. Dostałam ja na salę dopiero 8 dnia, tak bardzo sie tego bałam, a stało sie to tak cicho, że dziewczyny nawet nie zauwazyły nowego dzidziusia… jest taka cichutka, taka kochana. Maleńka kruszynka, wszystkie ubranka za duże, wygląda w nich jak krasnal…..
No i pare słów o mnie… Narazie nawet nie chce tego wszystkiego wspominać, dziwie sie jak to wszystko przetrwałam, nienormalne mi sie wydaje, ze znam wszystkich lekarzy w tym szpitalu, większość z nich mówi mi dzień dobry, co tam u dzieci, jak sie Pani czuje… wszyscy mnie znają, ktoś mnie zaczepia i mówi, ze rozmawiał gdzieś tam z kimś tam o mnie, ze jak fajnie, ze to wszystko tak dobrze sie skończyło….. oddziałowa mówi mi po imieniu…..
Na patologii wszyscy sie śmiali, że czekam na mojego lekarza, tak bardzo na niego czekałam, że w noc poprzedzającą jego powrót z urlopu, najgorszą noc z tych TAM, udało mi sie złamać najpodlejszą ze wszystkich połoznych….. pękła jej skorupa.Dawała mi tyle zastrzyków, kroplówek, tabletek, i rano powiedziała- dotrwała Pani a teraz niech sie dzieje co chce.
I gdy w końcu zobaczyłam mojego lekarza nie potrafiłam wydusić z siebie żadnego słowa, łzy leciały mi tak bardzo, ze nie mogłam mówić…..Zawdzięczam mu wszystko, od początku tej ciąży, aż po jej koniec, zawdzięczam mu moje dzieci. On wie, ze jest moim dobrym Aniołem.
Wiedziałam, ze ciąża bliźńiacza jest obciążeniem dla organizmu, ale chyba nigdy nie przypuszczałam, ze aż takim……, że w 37 tc mozna mieć tak rozjechaną macicę, ze do jej przecięcia nie używa sie narzędzi, tylko palec. Nigdy nie przypuszczałam, ze nerki mogą tak bardzo boleć, ani, że po cięciu tak strasznie sie cierpi. Nigdy nie przypuszczałam, ze można tak głośno płakać na odgłos pękającego pęcherza płodowego podczas cięcia, na widok swojego dziecka nad parawanem, ani tego, ze nie da sie płakać gdy widzi sie po raz pierwszy swoje dziecko w inkubatorze, małe jak króliczek, nie da sie płakać z bólu…..
Od powrotu do domu czuję jak wracają mi siły, że potrafię już wejść kilka stopni do góry, potrafię chodzić po ulicy, potrafię stać dłużej niz 15 minut, przestaje boleć mnie kręgosłup, spadają mi próby wątrobowe, nerki sie uspokoiły, patrzę w lustro i nie mam sinej twarzy ani wielkich zapadłych oczu, Na stole operacyjnym zaraz po urodzeniu maluchów powiedziałam, ze dla takiej chwili można umrzeć. Anestezjolog nachylił sie nade mną i powiedział, a kto je wychowa za Panią????
Muszę mieć siłę by móc kochać moje dzieci, by móc im pokazać świat, żeby im pokazać, ze życie może być łatwiejsze niż to które znają z oddziału noworodkowego, że gdy jest smutno i źle, mama jest blisko i utuli, że gdy brzuszek woła jeść -cycuś jest już koło policzka.
Dziękuję Wam jeszcze raz za każdą jedną myśl i każdą jedną modlitwę za moje dzieci.
Strona 4 odpowiedzi na pytanie: Zbyt banalne słowo DZIĘKUJĘ!!!
Re: Przedstawiam……..
cudne! Olafek jaki pogodny, widac że zdrowy, silny chłopczyk a Mela rzeczywiście pyzatka!
29 cykl starań, w tym cyklu hsg!
Re: Przedstawiam……..
oglądam sobie fotki, ale śłiczne
niezły brzusio na mecie
Mela jest słodka z tymi pysiami a Oluś to taka kruszyneczka
gratuluję serdecznie raz jeszcze
Re: Przedstawiam……..
CUUUUUUUUUUUUUUUUUDOWNE KRUSZYNKI !!!!!
=Juleczka=
12.12.2004
Re: Przedstawiam……..
Ależ przesłodkie masz dzieci!! Zachwycam sie z całego serca.
ika, Igor 01.04.04
+Olek(39 t.c)
Re: Przedstawiam……..
No cóż mogę dodać…
Cudowne maluszki. Z całego serca gratuluję.
Motylek i aniołek 05.08.2006
Re: Przedstawiam……..
piękne! Cudowne bobaski. Gratuluję jeszcze raz. No a melunia faktycznie pyzata:)
Dawcio 15.10.04
Re: Przedstawiam……..
Słodziaki… i jakie one maleńkie… a za rok trudno będzie je poznać
Brzuszek miałaś po prostu niesamowity
A tak poza tematem – jesteś śliczną dziewczyną, Gabrysiu
Dominikka + Zuziaczek (23.08.04)
Re: Przedstawiam……..
Gabi !!!!!!!!!!!!!! One są takie cudowne!!!!!! Musisz być strasznie dumną i szczęśliwą mamą, jeszcze tylko troszkę i szczescie będzie w pełni, zobaczysz bo dzieciaczki Twoje na pewno będą zdrowe i będą rosły i rosły i będą strasznie szczęśliwe 🙂
Re: Zbyt banalne słowo DZIĘKUJĘ!!!
Gabrysiu! Gabrysiu! Gabrysiu!
Brak mi slow.
Trzymam kciuki mocno zacisniete, za Olusia, za Mele i przede wszystkim za Ciebie! Zeby Ci nie zabraklo tej wielkiej cierpliwosci, jaka w sobie nosisz, zeby nigdy nie opuscila Cie ta wielka wiara, wielka odwaga i wielka milosc, ktorej po cichu tak Ci strasznie zazdroszcze.
Re: Zbyt banalne słowo DZIĘKUJĘ!!!
Gratuluję! Długo śledziłam twoją historię i teraz z przerażeniem myślę, że mogła być moją historią tylko bez szczęśliwego zakończenia. 28 sierpnia urodziłam w 36tygodniu+3 dni dziewczynki (a miała
być tylko JEDNA!)Helenkę (2600) i Elkę (2400). Były totalnym zaskoczeniem (USG robione standardowo 3 razy, w tym jedno w szpitalu, bo leżałam przez tydzień na patologii ciąży z powodu skracającej się szyjki macicy) i wielkim szczęściem, ale gdy dziś pomyślę co mogłoby się stać gdybym w dwudziestym tygodniu nie przerwała pracy to drżę. Dzisiaj ważą już ponad 4 kg (dane z 11.10), są grzeczniutkie i śliczne. Zyczę dużo zdrowia dla ciebie i dzieciaczków
Magda z Helenką i Elką
Re: Przedstawiam……..
Witamy słodkie bobaski po drugiej stronie mamusinego brzuszka, śliczne bobaski :o) Rośnijcie zdrowiutko, buziaczki :o)
Nuśka i 3 Aniołki… Gdzie jesteś moje dzieciątko?
Coś mi się zdaje….
……. że w Gabrysiowym łóżku śpią dwa maleńkie słoneczka
Ale ćśśśśśśś jakby coś to ja nic nie mówiłam…….
rrenya z Nuteczką
Re: Zbyt banalne słowo DZIĘKUJĘ!!!
Modle sie za Was bardzo. Jestem z Wami:)
Ola i Mateuszek 19.04.2005 “M&M”
Re: Coś mi się zdaje….
hihihihihihihihi
ciiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
a ja nic nie słyszałam
huuuuuuuuuuuuuuuuuurrrrrrrrrraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Re: Coś mi się zdaje….
AAA,AAA,BYŁY SOBIE DZIUŃKI DWA…
Sylwia
przed HSC…
Re: Coś mi się zdaje….
ooooooooooooo to super!!! gabi czekamy na wieści,o których nic nie słyszałam
29 cykl starań, w tym cyklu hsg!
Re: Przedstawiam……..
boskie!!!!!!!
MOGE W KOŃCU BYĆ SZCZĘŚLIWA
Mogę w końcu zacząć być szczęśliwa…….. bo jak tu nie być, jak Oluś jest w domku (od poniedziałku) i jak tu nie być, jak test na fenyloketonurię powtórkowy wyszedł w porządku….. jak tu nie być mając takie śliczne dzieci…
Mamy wyczekane, złote, najdroższe cuda, najśliczniejsze na świecie, najukochańsze, zdrowe dzidziusie!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dzisiaj moja kuzynka znalazła u mnie kępe siwych włosów na głowie, więc możnaby i powiedzieć, ze osiwiałam z tego wszystkiego…..
ALE WARTO BYŁO, BOŻE JAK BYŁO WARTO….. powtórzę za koleżanką z patologii, która miała bliźniaczki po ICSI – WARTO JEST TAK CIERPIEĆ, ZEBY MIEĆ TAK FAJNE DZIECI…
Olinek jest bardzo nieufny, płacze dużo, dużo za dużo. Ilekroć sie zbliżam do niego, patrzy z przerażeniem, gdzie mu chce ból zadać. Będzie musiało minąć dużo czasu, zeby nam zaufał i zrozumiał, ze jesteśmy jego rodzicami, bardzo go kochamy a nie chcemy mu zrobić krzywdę. Płakać mi sie chce, gdy widzę go takiego przestraszonego. Melunia nie była taka ani jednego dnia, łatwo sie dawała ukoić przez przytulanie, czy “świszczenie do uszka” Olusia nie da sie tak ukoić, bo sie odsuwa, i krzyczy jeszcze głośniej. Zbyt duzo przeszedł i samotności i bólu żeby tak od razu mógł być fajnym i uśmiechniętym bobaskiem, ale dojdzie do tego jest taki silny, że nie mam wątpliwości.
Na Melkę od poniedziałku mówimy King Kong, bo jest taka wielka w porównaniu do niego….
Życzę wszystkim weterankom, żeby Wasze marzenia spełniły sie tak pięknie jak moje……
Pozdrawiam Gorąco i Dziękuję za to że jesteście……..Dziękuję bardzo bardzo bardzo.
Gabi i Dziuńki (15-06-2006 10.30 Olo i 10.32 Mela)
Edited by GABLYSIA on 2006/10/18 23:58.
Re: Przedstawiam……..
Jakie śliczne twoje cuda:)
Niech rosną zdrowo i cieszą rodziców swoim rozrabianiem:)
Sylwia i Wiktoria(27.04.04)
Re: MOGE W KOŃCU BYĆ SZCZĘŚLIWA
No nareszcie- czekałam na taki post- wszyscy razem i szczesliwi.
Gabi pisz co u Cieie i dzieciakow, udzielaj sie na forum- bardzo duzo dziewczyn Ci kibicuje.
Pozdrawiam.
Nikola 19m.
Znasz odpowiedź na pytanie: Zbyt banalne słowo DZIĘKUJĘ!!!