Słyszałam opinię, że drugie dzieci są grzeczniejsze, spokojniejsze i że w ogóle łatwiej się je chowa niż pierwsze…???
A jak było u was? Napiszcie że to prawda….
Jestem mamą 2-letniego malucha i decyzja o drugim dziecku zbliża się wielkimi krokami (jeśli nie chcemy zbyt dużej różnicy wieku) i potrzebuję jakiejś motywacji….bo ochoty na ponowne koleczki/bezsenne noce/pieluchy i inne uroki niemowlęctwa nie mogę jakoś w sobie wykrzesać…
Strona 2 odpowiedzi na pytanie: szukam opinii/wsparcia/otuchy
ja myślę że im szybciek tym łatwiej się zdecydować
potem dochodzi to że robi się luz, starsze dziecko samodzielne i odchowane….i tym bardziej nie chce się wracać w pieluchy.
Wiem po sobie Moja córka ma 5,5 roku i za cholerę nie mogę się zdecydować na drugie, mimo że mamy drugie dziecko w planach…. Ciągle odkładam, że jeszcze nie teraz, jeszcze za rok, jeszcze pożyjemy sobie chwilką na luzie 😉
skąd ja to znam…:D
bruni choć te bajki sprawdziły się u mnie to podpisuję sie pod tym co napisałas rękami i nogami:)
jakie to będzie dziecko to nie od nas zależy i nie można mieć do tego żadnego nastwienia,ani,że to będzie chłopczyk czy dziewczynka.Każde dziecko trzeba kochać i mieć do niego tone cierpliwości i takie trzeba miec nastawienie. To jakie dziecko się urodzi nie jest niczemu winne.Jedynie my możemy być winni źle traktując trudne dziecko
Moja druga i trzecia były takie grzeczne,że jak bym ich nie miała. Pierwsza dała mi w kość,ale miłość do niej zwycięzyła za to teraz jest tak wspaniałą dziewczyną 🙂
moje blizniaki jako pierwsze daly mi ostro w kosc,przy lidii odpoczywam:)choc moja 3 jest bardzo zywa i tworcza,nie nudze sie:)
to ja Ci napiszę, dla równowagi, że moje drugie było idealne: jadło spało, samo się bawiło no cud miód. Teraz gdy są oboje starsi to całkiem długo potrafią się wspólnie bawić (3 lata różnicy), choć bez wojen się nie obywa. I od samego początku z dwójka różne rzeczy robię łącznie z dalekimi wyjazdami. Tylko do sklepu nie znoszę z nimi chodzić i unikam, bo wszystko w ręce biorą i ogarnąć ich nie sposób ;).
Się podpiszę.
Planujemy dla J. rodzeństwo tylko się jakoś zebrać nie możemy
A mnie tesciowa powiedziala, ze jak sie ma jedno grzeczne to drugie bedzie przeciwienstwem…wiec bedac w drugiej ciazy spodziewalam sie malego czorta… ale wcale nie bylo tak zle. Oba moje egzemplarze okazaly sie malo problemowe.
pierwsza diablica 😀 uwielbiam ten jej temperament chociaż czasem bywa ciężko
druga aniołek uśmiechnięty:D też ją kocham za ten spokój
po pierwszym nie wyobrażałam sobie drugiego
po drugim ze spokojem myslę o ew trzeciej wpadce…chociaż nie planuję
hmmm, jakbym czytała o swoich, starsza córka Natalka do roku była aniołkiem, a potem jakby coś w nią wstąpiło i trwa to do dzisiaj, nie słucha nic, można mówić, tłumaczyć, ona nie i nie i jeszcze będzie się śmiała, wie ze czegoś nie wolno a i tak to robi, wyje o byle co, ucieka na polu itd.
Drugie dziecko, Danielek na początku mały diabełek, wył całe dnie i noce, od cycka nie można było oderwać, jak skończył pół roczku zaczął się poprawiać, jak skończył rok też było dobrze, a teraz aniołek normalnie (oczywiscie przeszedł swój bunt dwulatka i czasem również miewa chwilowe niezdyscyplinowanie) ale idzie się z nim dogadać, a jak coś nie wolno to wie ze nie wolno.
Oczywiście przy siostrze robi się niegrzeczny, sam z siebie nie wymyśla różnych psot
Najmłodsze na razie aniołek, i oby mu tak zostało.. 🙂
Oczywiście każde dziecko kocham i nie wyobrażam sobie żeby któregokolwiek zabrakło.. Każde jest inne i każde ma takie cechy których drugiemu brakuje i to jest fajne..
I wierz tu człowieku teściowej 😉
Na pocieszenie powiem Ci, że mnie jako druga trafila sie taka mala pocieszka, przylepka, w porownaniu ze starszym dziecko bezproblemowe. Do tej pory tak jest, starszy wiecznie o cos marudzi, licytuje sie, uparty jak czort, mlodszy bardzo ugodowy typ (choc ma swoje humory i pomysly na siebie, jak kazdy)
I im starsi tym czesciej ze soba sie bawia, czasem mam ich na 2-3 godziny “z glowy”.
Generalnie jest super 🙂
(rok roznicy)
i jeszcze taka rada – nie sprobujesz, nie przekonasz sie
choc potem, w razie co, nie ma odwrotu 😉
To ja Ci napiszę coś z pozycji Mamy Czwórki;-)
Pierwsze- raczej bezproblemowe, drugie- idealne prawie. Trzecie- dało popalić za wszystkich do 6m-ca, teraz najbardziej idealny egzemplarz. A czwarte? Dopiero się uczymy bycia razem, więc się nie wypowiem;)
Generalnie to kwestia naszego podejścia do dzieci- robimy z nimi wszystko i wyjady pod namiot i wycieczki w ciemno i koncerty itd itp DOpóki czegoś nie spróbujemy nie wiemy jak zachowają się dzieciaki w danej sytuacji.
Dużo jeszcze można pisać, ale jeszcze nie minęła mi gąbczastość mózgu pociążowa Trudno napisać co myślę;)
kaźde dziecko jest inne nawet gdy takie same 🙂 ale np. moja Jagoda i Kamila to ogień i woda, a Dagna to juź czort nie z tej ziemi 😉 przebija dwie pozostałe pomysłami….
i w taki oto sposób człowiekowi sie odechciewa 😉
ze swojego doswiadczenia:
starszy byldzieckiem niedozniesienia, powaznie
nie wiem, jak to sie stalo, ze zdecydowalismy sie na drugie, chyba dotarlo do mnie, ze jestesmy skazani na tulanie sie po swiecie i zmienianie miejsc zamieszkania co dwa, trzy lata
drugie-ANIOL!
ale od samego povczatku, pomna swoich bledow przy starszym, uczylam go zasypiania w lozeczku, zabawy na wlasna reke, itp
pozniej zaczal uczyc sie od rozpuszczonego starszego brata i chwilami jest masakra, ale…
chyba podjelabym jeszcze raz te sama decyzje, szczegolnie kiedy widze, jak kiedzy nimi rosnie niesamowita wiez, ktorej ja nie mialam nigdy ze swoim duzo starszym rodzenstwem
dlaczego zaraz odechciawa, Dagna to czort ale daje totalną*radość w domu, wszędzie jej pełno, niewyobraźam sobie domu bez niej choć źycie wywróciła do gory nogami ;).
a na serio kolejne dzieci chowają się*jakby łatwiej, tzn. nawzajem się*sobą jakby zajmują i naprawdę*nie ma regóły. więc trzeba poprostu chcieć tego dziecka i niezastanawiać się*czy będze łątwiejsze czy trudniejsze w obsłudze ;).
Bruni u mnie między Jagodą*a Kamilą jest rocznikami 6 lat i uwaźam źe to rewelacyjna róźnica., między Jagodą a Dagną*jest 10 lat, dziewuchy starsze się*kłucą*ale i w ogień za sobą*pójdą i potrafią się razem bawić, Jagoda Dagnie matkuje… a Kamila i Dagna ( 4 lata rźónicy) zaczynają mieć wspólny kontakt i zaczynają na równi łobuzować)
Osobiście mam na stanie 3 sztuki spokojnych maluchów. Bardzo spokojnych.
I za Boga nie możemy z mężem dojśc do tego jakim cudem nam się takie osobniki trafiły
Moja pierwsza (6 lat) jest po mamie, spokojna, przewidywalna, słucha tylko mnie i w bardzo podwyższonej skali decybeli moją lubą.
Druga (2,5 roku) jest po dziadku 🙂 Nie słucha nikogo, broi jak wszyscy diabli, a jak widzi zagrożenie karą woła “przytul mnie !!!”. Ostatnio nam powiedziała:”strasnie mie sdenelwowaliscie i muse sie wyplowadzić”.
Poza tym chętnie byśmy powiększyli gromadkę, ale niestety po każdej ciąży żona traciła pracę więc się zastanawiamy.
Vieszak, Karolka, Asik, żebyście się tak nie zbierały jak ja…
ponad 6 lat to moim zdaniem za duza róznica wieku miedzy rodzeństwem…
z drugiej strony się cieszę, bo faktycznie eF już jest “duży” i mogę liczyć na jego małą pomoc – coś poda, przyniesie, zejdzie po drobne zakupy do sklepu niemal pod klatką.
w dodatku jest już stworzeniem rozumnym, z którym idzie się logicznie dogadać.
czasem jednak od decyzji do 2 kresek jest długa droga i można sobie potem “w brodę pluć”, że się dodatkowo zwlekało.
Znasz odpowiedź na pytanie: szukam opinii/wsparcia/otuchy