Mamy problem 🙁 Dominik chodzi od września do przedszkola (3-latków). Na początku chodził pięknie (od pierwszego dnia). Nie chciał ze mną zostać nawet jak byłam w domu. Pierwszy kryzys miał w zimie, “nie idę, nie chcę” i dramat z płaczem, wyciem i trzymaniem za szyję. Potem chodził średnio chętnie i teraz znowu kryzys. A przecież tak długą miał znowu przerwę (ospa i przeziębienie) i nic nie tęskni 🙁 Ja go nie zaprowadzam, tylko babcia, wiem, że dzisiaj było fatalnie… Ale jak już wejdzie to bawi się pięknie, podobno bez problemów. Dzisiaj zanosiłam kartę i płaciłam za komitet, zobaczył mnie, wyszedł dać buzi i dalej do zabawy. Mam parę dni urlopu więc od jutra ja będę “walczyć” rano. Może macie jakieś wskazówki, jak się zachować z dzieckiem uwieszonym na szyi, bo boję się, że nie dam rady i przywiozę ze sobą do domu 😉
Strona 3 odpowiedzi na pytanie: Nie chce chodzić do przedszkola…
Masz rację, nie napisałaś że Ciebie dziwi tylko że ludzi dziwi i ja właśnie tych ludzi wymieniłam.
Uważam, ze odwracasz kota ogonem, bo skoro dziwi Cię, że matka podczas urlopu nie spędza czasu z rodziną tylko odprowadza dziecko do przedszkola to dla mnie oczywistym jest, że tym bardziej matki nie pracujące powinny spędzać czas z dzieckiem, a nie posyłać je do przedszkola. Tak odebrałam to co napisałaś.
Dobrze, że dla ułatwienia tłumaczysz co chciałaś przekazać tylko ciężko jest czytać ten wątek skoro już w kilku postach tłumaczysz co autor miał na myśli.
no właśnie i wymieniłaś tez mnie
nie odwracam kota ogonem, po prostu prostuje, a raczej protestuje jeżeli ktoś próbuje pisać o moich poglądach chociaż ich nie zna
można powiedzieć, że to klasyczna pomyłka jeśli chodzi o dyskusje w necie
ale można powiedzieć, że brak tu czytania ze zrozumieniem
lub może jasnowidztwo ;))
H.
a jeszcze pytanie
A masz przypuszczenia skąd ta niechęć?
Czy zawsze pojawia się po dłuższej przerwie, czy po każdej przerwie.?
A córeczką pewnie się babcia opiekuje, czy babcia odprowadza twojego synka razem z twoją córką a potem z córcia wraca do domu?
Może pójść w kierunku takiego prestiżu, że on jest duży i może chodzić do przedszkola, a córka mała i nie może chociaż pewnie by chciała.
Tak czy siak życzę odkrycia przyczyny bo tylko wtedy można próbować zaradzić niechęci.
H.
Popełniliśmy kilka błędów przy odprowadzaniu.
Najczęściej Dominika odprowadza babcia i często z Natalką. Dziadek dwa razy wrócił z nim do domu więc Dominik wie, że jak nie chce i zrobi scenę to może nie będzie musiał zostawać.
Do znudzenia już go pytam czy lubi panią i kogo lubi a kogo nie, z kim się bawi, co się działo w przedszkolu. Ma swoich ulubionych kolegów i często rano sprawdza czy już są czy ich jeszcze nie ma. Z tego co sam mówi to bardzo lubi swoją panią Olę, nikt go nie bije ani mu nie dokucza.
Od września chodził bardzo ładnie, nawet jak w grudniu byłam na L4 to nie chciał zostawać ze mną w domu, tylko jechał z tatą do przedszkola. Kryzys przyszedł w styczniu przed feriami. Przez ferie został w domu myśleliśmy, że sam zatęskni, ale nie. Kilka dni szedł “na siłę” i potem już w miarę, ale bez takiego entuzjazmu jak na początku. Jego pani Ola nie zauważyła żadnej przyczyny takiej zmiany. Zawsze też nam mówi, że on tak marudzi tylko przy wejściu a potem już się ładnie bawi. Od września zmienię mu grupę, bo będzie zostawał 8 godzin a nie 5 jak w tym roku. Może taka zmiana wyjdzie mu na dobre, ale boję się, że będzie jeszcze gorzej…
sadze ze naprawde dziecko w tej sytuacji wyczuwa ze moze sobie pozwolic pomanipulowac doroslymi i uleganie mu moglo wyjsc na zle wszystkim
skoro ma kolegow
skoro po rozstaniu bawi sie ladnie to jest to chyba dosc jasne ze juz potem dzien jest ok
moje znajome przdszkolanki czesto opowiadaly mi takie sceny wlasnie zanim jeszcze mialam dziecko w ogole a nie tylko w wieku przedszkolnym, ze dzieci uwielbiaja wzbudzac w rodzicach poczucie winy ze je zostawiaja – litosci i takie tam 😉 wlasnie ryczac rano i niektore nawet po poludniu przy wychodzeniu mowia jak bylo zle
a od momentu znikniecia doroslego do momentu pojawienia sie go po poludniu nie ma chwili zapasci 😉
na pewno tak nie jest zawsze ale to czeste przypadki
na pewno pozostawanie w domu w chorobie u nas nasilalo te sceny
i powiem jeszcze ze zdecydowanie latwiej mi bylo jak szymon chodzil juz na caly dzien
wczesneij odbieralam go w okolicy poludnia i gorzej nam to wszystko sie ukladalo – to jesli chodzi o moje osobiste doswiadczenia – ale oparte tylko na jednym moim dziecku
Znasz odpowiedź na pytanie: Nie chce chodzić do przedszkola…