Dziś zaczynam cykl przygotowujący do IUI nr 2. Jestem lekko zdołowana niepowodzeniem, ale gotowa walczyć dalej… o nasz wymarzony, wyczekany CUD!!!
Postaram się już nie powodować takich jazd na maxa bez trzymanki, takiej adrenaliny jak na filmie sensacyjnym, ani doprowadzać do palpitacji serduszek i obgryzania pazurków… Tym razem podchodzę z rezerwą… Mam jednak nadzieję, że tym razem nie tylko dojdzie do zapłodnienia ale również do zagnieżdżenia Maleństwa!!!
Strona 12 odpowiedzi na pytanie: A jednak potrzebna IUI nr 2…
Nie mam, temp rano nadal 36,9 ale plamię brudnym śluzem… wiem, że @ przylezie! 🙁
Tylko coraz trudniej się podnieść po kolejnych upadkach… 🙁
Kajuś ale nasze parametry są ponoć całkiem całkiem do IUI a tu kolejna nieudana…. 🙁
Samuś zdaję sobie sprawę z tego, że są dużo cięższe przypadki i to o wiele, ale ciężko jest wierzyć w sukces, który za cholerę nie chce się zdarzyć, a nawet jak dochodzi do zapłodnienia to nastepuje poronienie… Z mojej perspektywy (kobiety pod trzydziestkę i bezdzietnej) sama wiara nie wystarcza… ona wręcz zanika, a jej miejsce zajmuje złość, gniew i ogromny żal… ten żal rozumie każda z WAS – dlaczego akurat Nas to spotkało, co jest z nami nie tak, dlaczego nie pomaga nam IUI, dlaczego jest to dla nas tak odległe i wręcz nieosiągalne marzenie? Przecież to tylko zajście w ciążę – jak powiedziała moja szfagierka – najprostrza rzecz jaką można zrobić bez wysiłku…
Ale ta walka jest nierówna… bo nawet nie wiemy na 100% z czym walczymy… mój M poza spermiogramem, urologiem i andrologiem nie jest zdiagnozowany zero leczenia jego tylko IUI… a ja tylko hormony i HSG… 🙁
Ginginku i co mi po łudzeniu się skoro ja poprostu wiem, że nie udało się poraz kolejny…. Gdyby to plamienie było innego koloru gdyby temp nie skakała tak gdyby była wyższa… ale to tylko gdybanie… a suma sumarum i tak kończy się na tym że kolejny cykl do niczego… we mnie jest coraz więcej gniewu i zwątpienia, coraz bardziej się izoluję i coraz częściej wpadam w rozpacz ale taką z efektami (Lzy, wycie, apatia, brak apetytu, kiepski sen, niechęć ogólna do wszystkiego i wszystkich)…
Zabulijko masz rację z tym moim charakterem… tylko mój krzyk mój gniew moja złość nie zmieni nic!!! Ulga jest tylko na moment, tylko na kruciutko po czym nawet podchodząc do kolejnej walki kolejnych starań moja wiara w powodzenie jest coraz płytsza coraz mniejsza i coraz bardziej obarczona wiedzą że mimo tak sprzyjających warunków i tak sa małe sznase ba nikłe… a moje zapytanie M na temat in vitro skończyło się na tym że poczekamy jeszcze kilka prób IUI a potem zmienimy klinikę (on nie chce in vitro – ja to wiem)… a prof powiedział że on nas skieruje max na 4 IUI potem musimy się zdecydować na in vitro albo się poddać…
mała mi, ja doskonale rozumiem Twojego męża…ja nigdy nie miałam tyle siły w sobie, żeby poddawać się leczeniu mając duże wątpliwości co do wyniku tegoż. Jestem słabym niedowiarkiem i tyle. U mnie to mój mąż podtrzymuje mnie na duchu – nie zawsze mu się to udaje.
Kochana, może to, co napiszę, będzie jakąś herezją tutaj. Jeśli nie masz siły i masz dość, i wiesz, że to nie przejdzie za chwilę, i jeśli wiesz, że danie sobie spokoju Ci pomoże – to daj sobie spokój. Na ile chcesz i na ile możesz. W najtrudniejszym przypadku szanse na cudowne, naturalne zapłodnienie są też, wszystko się może zdarzyć. Ale ja myślę, że najważniejsza jesteś teraz Ty – czego chcesz, i jak chcesz to osiągnąć. Jak będziesz miała siłę, to podejmiesz się na nowo leczenia.
Tylko się nie obwiniaj, nie zadręczaj.
No i nie dawaj ludziom, którzy nie wiedzą NIC o Twoich (i np. naszych też) trudnościach rządzić Twoim myśleniem, Twoją psychiką.
Moja sąsiadka (jak byłam po pierwszym USG, które się średnio mojej gince spodobało) powiedziała, że kto to widział tak wcześnie na USG chodzić…ma za sobą dwie absolutnie bezproblemowe ciąże i zdrowe dzieci. Zero złych doświadczeń. Powiedziałam jej tylko, że nie wie, co mówi. I tyle. Przyznała mi rację, nie jest złym człowiekiem, ale nie wie nic o strachu o ciążę.
Tak samo Twoja szwagierka. Ona nie wie nic. Więc nawet nie masz o czym z nią dyskutować.
Mala, jeśli potrzebujesz odpoczynku, odpocznij. Jak Cię bezczynność zacznie wykańczać, zacznij coś robić. Zadbaj o siebie. Przede wszystkim.
Ja nie uważam tego za żadną herezję. Masz po prostu rację. Tylko to każda z nas musi znaleźć w sobie tyle siły żeby podjąć decyzję. A taka decyzja jest chyba najtrudniejsza – odpuścić na jakiś czas, czy walczyć dalej? Ale też uważam, że czasem warto przestać na jakiś czas, żeby móc nabrać siły do dalszej walki.
Także Mała Mi życzę Ci podjęcie dobrej decyzji i siły i konsekwencji. Zobaczysz wszystko Wam się ułoży :). A my będziemy Cię tu zawsze wspierały, cokolwiek nie będziesz robiła :D.
Mala mi, trzymaj się kochana. Wiem, że to zabrzmi naiwnie, ale ja zawsze wierzę, że wszystko się dzieje po coś, że to że tak długo czekam na dziecko jest też po coś. Może żebym więcej rozumiała, mniej wymagała, może…sama nie wiem. Ale po coś. I jestem pewna, że pewnego dnia nasze dzieci pojawią się na świecie. A to teraz to po prostu TRUDNY OKRES PRZEJŚCIOWY. Przed Wami jescze dwie próby IUI. Nie można z góry zakładać, że nieudane bo każdy cykl to szansa. Trzymam za Ciebie kciuki i życzę Ci dużo siły. Nie poddawaj się, my musimy być wojowniczkami!
Malami trzymam kciuki za jutro
Mala5mi nigdy nie wolno sie poddawać,wiem co czujesz bo sama też przezyłam nie jedno rozczarowanie ale poczekaj jeszcze do jutrzejszego testowania,jutro bedziemy przeżywać twoje wyniki.Ale póki co kochana kobitko ja naprawde byłam beznadziejnym przypadkiem naprawde nie wierzyłam ze kiedykolwiek dane mi bedzie być w ciąży i miec bobaska,a jednak medycyna zdiałała cuda i wierze że tobie też sie uda jak nie iui to ivf ale nie poddawaj się,naprawde daj sobie czas,ja wiem że to strasznie boli jak Ci ktoś w kółko gada “””czemu nie macie jeszcze dzieci chcecie dziadkami na wywiadówki chodzić?””””i przyznam ze w takich momentach byłam w stanie tych wiecznie pytających rozerwać. Bo moje dziecko urodziło sie 7 lat po slubie miałam 27 lat jak urodziłam ale przez te 7 lat wylałam morze łez, zadałam miliony pytan Bogu,męzowi i zaznałam wiele innych przykrości z powodu braku dziecka i bardzo to bolało.I naprawde kochana,naprawde wiem co czujesz i bede cie wspierać i jak sie uda to kibicować.A teraz głowa do góry i nie pisz wiecej ze niemasz juz siły. Pozdrawiam i trzymam kciuki!!!!
Mała5_mi trzymam kciuki za twój pozytywny wynik !!!!
Nadii wczoraj podjęliśmy decyzję o przerwaniu starań… nie wiem jak poczuję się gdy minie 4 dc a ja nie przyjmę stymulantów.. ale taką decyzję podjęliśmy – moja psychika ma dość!
@ się rozkręciła?
Syranka nie brzmi to naiwnie! Wiem, że coś powoduje taki stan rzeczy ale ja nie pogodziłam się z tym faktem… patrząc na WAS odnosze wrażenie że nigdy nie następuje to pogodzenie się calkowite…
Nie Ginginku, plamienia ustały jak narazie i jajniki bolą… ale to kwestia czasu… 🙁
Ewuś nie robię bety, nie biorę leków więc nie zatrzymam sztucznie @, a ja po tych plamieniach i po spadku temp wiem, że to kwestia czasu… jak zwykle czasu…
Relinka skąd bierzesz (brałaś) taką siłę i wiarę? Reyzgnujemy z IUI przynajmniej na jakiś czas… Zmieniam lekarza klinikę i wszystko ale nie teraz… teraz mam dość badań kucia zabiegów i tak w koło!
Tina nie robię bety, czekam na @… Jakie to okrutne że poraz kolejny przylezie niwecząc depcząc nasze marzenia i starania… 🙁
Znasz odpowiedź na pytanie: A jednak potrzebna IUI nr 2…