my dzieci, tamtych rodziców

1. olesia Dodane ponad rok temu,

   Mój dziadek był stolarzem i na podwórku koło domu było pełno tzw sztapli drewna.
   My bawiliśmy sie we wspinaczkę z harpunem, były to dość wysokie składowiska desek.
   W ogóel w tych deskach dzieciństwo spędziłam. Domki były i nic na łeb sie nie zawaliło. 😉

   Odpowiedz
2. dziej Dodane ponad rok temu,

   Podoba mi się artykuł, choć miejscami (obiektywnie rzecz biorąc) nieco przerysowany.

   Ja byłem wersja miejska a w wakacje wiejska 🙂 (jako, że całe 2 miesiące siedziałem u babci na wsi pomagając w polu/żniwach itp)
   W dzieciństwie zbierałem butelki po piwie na stadionie po meczach piłkarskich. Za uzbierane w ten sposób pieniądze kupiłem sobie rower (oczywiście wystany w kolejce w sklepie).

   Teraz – na ile to możliwe nie chowam Mata pod kloszem.

   Np. zatrudniam go – tzn. roznosi faktury (ma do rozniesienia jedno osiedle) – i ma za to 5 zł. Oczywiście nie ma obowiązku, ale jak nie rozniesie – nie ma 5 zł.
   Uzbierał już całkiem sporą sumkę i wiecie co? Nie wydał tego na przysłowiowego bakugana, ale zaprosił mnie na pizzę w podziękowaniu za fajnie urządzone urodziny.

   Mnie mama odprowadziła do szkoły tylko 2 września. Potem chodziłem sam.
   Teraz nie miałbym kłopotu, aby puścić Mata samego, ale akurat jade do pracy i go podwożę, ale np. chodzi do kolegi, który mieszka kilka bloków i dwie ulice dalej. Nie obawiam się go puścić.

   Odpowiedz
3. narcowa Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez Mamrotka
   A jedliscie takie zrywane na trawnikach roslinki na ktore mowilo sie “bułeczki” bo mialy kształt i nacięcia jak na kajzerce?

   Jedliście:)
   U nas nazywaliśmy je chlebki:)

   Oprócz tego…robiłyśmy z dziewczynami “pamiętniki”
   Jak znalazłyśmy jakąś utłuczoną szybę,to wykopywałyśmy dołek w ziemi,tam robiłyśmy kompozycję z kwiatów na to wkładało się właśnie tą szybkę,apotem przysypywało ziemią… w planach miałyśmy odkopywać “te pamiętniki po kilku latach”:)

   Odpowiedz
4. pasiasta Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez millounia
   Jedliście:)
   U nas nazywaliśmy je chlebki🙂

   My też:)

   Odpowiedz
5. Anonim Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez millounia
   Jedliście:)
   U nas nazywaliśmy je chlebki:)

   Oprócz tego…robiłyśmy z dziewczynami “pamiętniki”
   Jak znalazłyśmy jakąś utłuczoną szybę,to wykopywałyśmy dołek w ziemi,tam robiłyśmy kompozycję z kwiatów na to wkładało się właśnie tą szybkę,apotem przysypywało ziemią… w planach miałyśmy odkopywać “te pamiętniki po kilku latach”:)

   U NAS TO SIE NAZYWALO SEKRET.WKLADALO sie sreberka z cuierkow i tp. pokazywalo tylko wybranym. A potem klotnie,jak sie okazywalo, ze ktos sie wlamal…: ZDRADZILAS MOJ SEKRET!

   Odpowiedz
6. goooosia Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez PKS
   U NAS TO SIE NAZYWALO SEKRET.WKLADALO sie sreberka z cuierkow i tp. pokazywalo tylko wybranym. A potem klotnie,jak sie okazywalo, ze ktos sie wlamal…: ZDRADZILAS MOJ SEKRET!

   a u nas to był WIDOCZEK 🙂
   robiony głównie z kwiatków, listków itp 🙂 fajne to były czasy

   Odpowiedz
7. superbasiek Dodane ponad rok temu,

   uwielbiałam je… i jeszcze z takiej roslinki podobnej do pokrzywy wysysało sie nektar z małych fioletowych kwiatków… i z bzu obowiązkowo 🙂 i z czerwonej koniczyny, słodkie to było 🙂 i morwy, taka wielka morwa rosła koło śmietnika 🙂 pycha to była 😀 a gdyby moje dziecko teraz to zjadło to chyba detoks od razu 😀

   Odpowiedz
8. pasiasta Dodane ponad rok temu,

   i jeszcze jadło się kwiaty akacji

   Odpowiedz
9. superbasiek Dodane ponad rok temu,

   jeszcze mi się przypomniało jak koło śmietnika, gdzie z kanału wychodziły szczury po ulewie zrobiła się gigantyczna kałuża, głęboka po łydkę… lato było, każdy miał wtedy tzw plastiki, oj brodziło się w tek kałuży… rewelacyjnie było… albo zapuszczałyśmy się z koleżanką Magdą (
   [*]12/04/2007 ) na niebezpieczne zakątki stadionu miejskiego, pokrzywa tam rosła po pachy, a my byłyśmy indianami przedzierającymi się przez dżunglę… oj z Madzią vel Wiedźmą przeżyłyśmy wiele fajnych chwil… a teraz jej nie ma….. miałyśmy swoje drzewo, na którym podarłam owe zielone spodenki, Magda była prymuską w szkole ale nie zadzierała nosa, była fantastyczna… jak kiedyś jej rodziców nie było stwierdziłyśmy że usmażymy popcorn… zostało na dnie kilka niewystrzelonych ziaren no to czekałyśmy aż wystrzelą i garnek nam się obkopcił… Magda wpadła w panikę że starzy ją zabiją za ten garnek a ja zachowawszy zimną krew, poszperałam w łazience, znalazłam jakiś proszek do szorowania wuceta i odszorowałam ten nieszczęsny garnek…. kupę lat później śmiałyśmy się z tego jeszcze :)…. oj były czasy, chyba ciekawsze, a na pewno mniej zmanierowane 🙂

   Pozdrówki 🙂

   Odpowiedz
10. Anonim Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez PKS
    U NAS TO SIE NAZYWALO SEKRET.WKLADALO sie sreberka z cuierkow i tp. pokazywalo tylko wybranym. A potem klotnie,jak sie okazywalo, ze ktos sie wlamal…: ZDRADZILAS MOJ SEKRET!

    U nas też był to sekret 🙂

    Odpowiedz
11. superbasiek Dodane ponad rok temu,

    u nas też nazywaliśmy to sekret 🙂

    Odpowiedz
12. Anonim Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez SuperBasiek
    u nas też nazywaliśmy to sekret 🙂

    🙂

    Z okazji tego wątku przypomniały mi się szkolne “Zabawy”….

    Jak to koleżanka ganiała na przerwie kolegę z cyrklem w dłoni, poślizgneła się i wbiła mi cyrkiel w oko.
    Ja zamiast iśc do domu z okiem zalanym krwią stałam jeszcze godzinę w kolejce w sklepiku szkolnym po “rzucili” trampki 🙂

    W tym czase owa kolezanka i kolega juz zdazyli spanikowani isc wykablowac mojej mamie o calym zajsciu….szycie oka, 3 miesiace opatrunkow, 30% ubytek wzroku w jednym oku…
    Wrocilam do szkoly….tego samego dnia w ktorym wrocilam po zwolnieniu do szkoły…. ten sam kolega (chyba mnie kochał – takie końskie zaloty 😉 ) wepchnał mnie w krzaki z wielkimi kolcami z ktorych wyszlam z cala podrapana twarza (kolo TEGO oka również).
    Jak mnie matka zobaczyła to usiadła na podłodze w przedpokoju…..bo pare godzin wczesniej przywiezli jej ze szkoły mojego brata ze złamną nogą 🙂

    Jak mi sie pocharatana twarz wygoiła – ten sam kolega przyfasolił mi z cegłówki w łeb (szyć trzeba było)….

    Po dziś dzień – z tym kolegą bardzo się lubimy 🙂

    Odpowiedz
13. yoko Dodane ponad rok temu,

    Mamro, to ja byłam takim kolegą właśnie;)
    a moj brat to był takim Tobą, co jak gdzieś cos spadło, leciało, to zawsze w niego trafiało:)
    On wiecznie pobity, połamany, poturbowany.
    Ja wiecznie na karze za różne wybryki, za te na szczeście lajtowe – bo te sie doniosły.
    Kaliber jakoś udało się zataić;)

    Odpowiedz
14. pasiasta Dodane ponad rok temu,

    Brunka no opowiadaj no

    nono;)

    Odpowiedz
15. yoko Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez Kasiasta
    Brunka no opowiadaj no

    nono;)

    juz kiedyś gdzieś opisywałam cześć wybryków:)
    to akurat na moim bracie:)

    lałam sie z chłopakami regularnie.
    biłam koleżanki jak się nie chciały ze mną bawić.
    jedno milimetr od oka trafiłam z procy. miała lajpo jak Tyson:)
    wybiłam z procy na takie hacele szyby w oknach i klatkach.
    podpaliłam sąsiadce wycieraczkę, bo mnie wkurzyła…
    parę razy zgubiłam brata, poza tym że mu setki razy wtłukłam,
    to czyhałam na jego życie również – nie znał dnia ani godziny.
    jak się odwracał wrzucałam mu babole do zupy:)
    po latach dowiedziałam się, że on mi też
    chodziłam z chłopakami na robaki nad pobliski “staw” i traszki.
    Piłam spirytus dorabiany z wodą po ogórkach kiszonych,
    bo nic innego nie znalazłam w lodówce, żeby drinka dorobić;)
    Paliłam już w wieku 7lat i zmuszałam 5letniego brata, zeby nie kablował:)
    Rzucalismy z bratem z balkonu w ludzi kamieniami (takimi wydłubanymi z elewacji bloku)…
    Na wykopach pod budowe pawilonu bawiłam sie w szklanej wacie.
    Potem na tych samych fundamentach spadłam i nadziałam się na wystający drut zbrojeniowy – przebił mnie na wylot z lewej strony, ale się wydostałam, otrzepałam. Mamie nie powiedziałam, bo się bałam że umrę.
    Nawet nie zdezynfekowałam i żyję. DO dziś mnie to zastanawia:)
    Dużo jeszcze…
    A moj brat spadł z 2go pietra i sobie tylko obojczyki połamał:)
    and many more:)

    Odpowiedz
16. aborka Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez PKS
    U NAS TO SIE NAZYWALO SEKRET.WKLADALO sie sreberka z cuierkow i tp. pokazywalo tylko wybranym. A potem klotnie,jak sie okazywalo, ze ktos sie wlamal…: ZDRADZILAS MOJ SEKRET!

    raz sie takim szkłem pochlastałam – całą dłoń przecięta 🙂

    Zamieszczone przez Kasiasta
    i jeszcze jadło się kwiaty akacji

    mi keidyś u babci na podwórku strasze kolezanki kazały jesć kwiatki forsycji… I jeszcze zatrzymywałay winde jak jechałysmu… brrr

    bruni – ja pamiętam jak pisałaś ze wykopałaś dół z pokrzywami na brata…

    ja pamiętam łazenie po osiedlu, jedną zabawe w zaczarowaną kraine. przechodziło sie do niej przez takie wąskie przejscie pomiędzy smietnikami i garazami.. teraz to by mi nawet ręka nie przeszła…

    pamiętam zbieranie pocztówek i wymiany 🙂

    Odpowiedz
17. yoko Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez aborka

    bruni – ja pamiętam jak pisałaś ze wykopałaś dół z pokrzywami na brata…

    tak, to ja…
    a jesli mowa o szybach w domu i cięciu się, to…
    kiedyś były w blokach takie drzwi z szybami – działo się…
    wlasnie sobie obejrzalam dłoń i mam bliznę:D

    Odpowiedz
18. pasiasta Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez bruni

    jak się odwracał wrzucałam mu babole do zupy:)
    po latach dowiedziałam się, że on mi też

    ‘słodka’ zemsta

    Odpowiedz
19. asik Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez SuperBasiek
    jeszcze mi się przypomniało jak koło śmietnika, gdzie z kanału wychodziły szczury po ulewie zrobiła się gigantyczna kałuża, głęboka po łydkę… lato było, każdy miał wtedy tzw plastiki, oj brodziło się w tek kałuży… rewelacyjnie było… albo zapuszczałyśmy się z koleżanką Magdą (
    [*]12/04/2007 ) na niebezpieczne zakątki stadionu miejskiego, pokrzywa tam rosła po pachy, a my byłyśmy indianami przedzierającymi się przez dżunglę… oj z Madzią vel Wiedźmą przeżyłyśmy wiele fajnych chwil… a teraz jej nie ma….. miałyśmy swoje drzewo, na którym podarłam owe zielone spodenki, Magda była prymuską w szkole ale nie zadzierała nosa, była fantastyczna… jak kiedyś jej rodziców nie było stwierdziłyśmy że usmażymy popcorn… zostało na dnie kilka niewystrzelonych ziaren no to czekałyśmy aż wystrzelą i garnek nam się obkopcił… Magda wpadła w panikę że starzy ją zabiją za ten garnek a ja zachowawszy zimną krew, poszperałam w łazience, znalazłam jakiś proszek do szorowania wuceta i odszorowałam ten nieszczęsny garnek…. kupę lat później śmiałyśmy się z tego jeszcze :)…. oj były czasy, chyba ciekawsze, a na pewno mniej zmanierowane 🙂

    Pozdrówki 🙂

    My jak robiłyśmy z koleżankami popcorn
    to sąsiad z góry przyszedł zaniepokojony smrodem i kopcącym się dymem

    Odpowiedz
20. morena Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez aborka

    pamiętam zbieranie pocztówek i wymiany 🙂

    a ja zbieranie karteczek z notesików
    i naklejek z takiej gumy – “Chabel” się chyba nazywało – miałam cały album poza jedną – z tenisem 😉

    o, tak to wyglądało:

    Odpowiedz

• « Poprzednie
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• Następne »

Znasz odpowiedź na pytanie: my dzieci, tamtych rodziców