nasi rodzice o "ilosci"naszych dzieci

1. beamama Dodane ponad rok temu,

   [quote=awkaminska](acha znam cudowną rodzinę 4 córki, mieszkanie 3-pokojowe, rodzice nauczyciele akademiccy z niezbyt dużym wynagrodzeniem, dziewczyny są rewelacyjne i bardzo zdolne,[/quote]

   Też takich znam, z Poznania, Roosevelta 5

   Odpowiedz
2. kantalupa Dodane ponad rok temu,

   kochane, chyba zbyt czesto mierzymy innych wlasna miara

   jesli ktos nie ma gwarnych rodzinnych swiat, to wcale nie znaczy, ze nalezy nad tym kims plakac – istnieja wybory ludzkie, ktorych nijak nie jestesmy w stanie pojac, bo nie przystaja do naszych systemow wartosci

   samotnosc moze byc wyborem i mimo ze uparcie pietnowana spolecznie (sam jak palec to dobry przyklad), moze byc akurat tym, co owemu samotnemu palcowi najbardziej na swiecie odpowiada

   mam przyklad mojej wlasnej tesciowej, matki piatki dzieci, ktora mieszka sama (maz zmarl 4 lata temu) i ciagle nie moze wyjsc z podziwu nad faktem, ze po tylu latach ciazkiej sluzby przy piatce dzieci i mezu w pracy a potem mezu chorym i potrzebujacym opieki, nareszcie moze zjesc sniadanie nad gazeta, siedzac przed telewizorem!

   tesciowa jest przy tym cudowna kobieta, co roku organizuje zloty dla wszystkich swoich dzieci i wnukow, cieszy sie nimi, ale widze, ze ten wielki gwar jej nie sluzy

   jej przyklad otworzyl mi oczy na wiele spraw

   sama lubie halas rodziny, ale przeciez to nie znaczy, ze swieta w ciszy i spokoju nie maja znamion swiat rodzinnych

   robmy to, co nam odpowiada najbardziej na swiecie, jednoczesnie innyum przyznajac prawo do celebrowania samego siebie w taki sposob, jaki mu odpowiada!

   pamietam jedne swieta w moim zyciu, przed moja matura, kiedy moi rodzice i mlodszy brat pojechali odwiedzic moja siostre w niemczech a ja zostalam w domu
   zostalam zmuszona do wyprawy do sasiedniego miasta do ciotki na wigilie, zupelnie wbrew mojej woli
   ucieklam natychmiast rano w pierwsze swieto, ale bog mi swiadkiem, ze gdyby wowczas byl jakis nocny pociag, tez bym w niego wsiadla i wracala do domu
   to byly fajne swieta: zadnego wzmozonego obzarstwa, telewizja, czytanie ksiazek w wannie… ale mi bylo dobrze wowczas!

   Odpowiedz
3. reno Dodane ponad rok temu,

   Nigdy nie myślałam, że mam dzieci po to, żeby miał się kto mną zająć na starość. Niech idą w świat, dla świata je mamy, nie dla siebie. Pewnie jednak na święta na przykład będą się wszyscy zjeżdżać, tak, jak moje rodzeństwo. Jest nas na tyle dużo, że nawet jeśli ktoś akurat nie przyjeżdża i tak jest gwarno i wesoło.

   Odpowiedz
4. figa Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez awkaminska
   I myślę że dziecko które z wyboru rodziców jest jedynakiem też żalu mieć nie będzie, ale może przyjść czas że będzie się czuło bardzo samotne bo nikt poza nim nie będzie w stanie czuć tego co ono i tej samotności niezabije bogate życie, certyfikaty rewelacyjnych uczelni, przyjaciele, podróże… Nawet jeśli ma się rodzeństwo, z którym brak kontaktu, którego się nie lubi to wiecie się że ono jest, nawet jeśli jest tak samo daleko od rodziców i od siebie to zawsze poprostu jest.

   I jaki z tego rzekomy zysk?

   Myślę że egoizmem jest świadome skazywanie dziecka na ten rodzaj samotności.

   A ja myślę, że odwracając sytuację,
   egoizmem jest powoływanie na świat kolejnych dzieci,
   dla których nie ma się czasu i serca.

   Wtedy będa jeszcze bardziej samotne,
   bo dzieci potrzebują PRZEDE WSZYSTKIM rodziców.
   A nie starszej siostry w zastępstwie.
   A tak jest w wielu rodzinach, które mają więcej niż jedno dziecko
   i rzekomo te dzieci będą szczęśliwsze?

   I tak może się zdarzyć, gdyby rodzice pragnący mieć jedno dziecko,
   nie odczuwający pragnienia posiadania następnego
   dla wygody społęcznej i akceptacji sąsiadek
   mieli dzieci następne – nieupragnione – więc być może nie byłyby kochane.

   Czy tak na pewno byłoby lepiej?
   Szczerze wątpię.

   Proponuję wszystkim krytykującym cieszyć się tym co się samemu ma
   zamiast rozpaczać na losem jedynaków 😉

   Odpowiedz
5. reno Dodane ponad rok temu,

   Kantalupa, przyznam, że ja też najbardziej lubię święty spokój ale i teściowie i rodzice wolą co innego, zawsze ktoś z rodzeństwa jest i im to zapewnia ;). Moje dzieci też nie podzielają mojego upodobania do świętego spokoju, niestety ;).
   Co do reszty absolutnie się zgodzę.
   Gdzieś tu Figa napisała mądrze, że ilość dzieci ma tak naprawdę marginalne znaczenie. I pewnie większość by się z tym zgodziła, gdyby nie tłumaczenie innym ile kto mam mieć pokoi i pieniędzy, żeby mieć dzieci.

   Odpowiedz
6. reno Dodane ponad rok temu,

   O, Figa, o wilku mowa :). Mądrze prawisz.

   Odpowiedz
7. figa Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez Reno
   Ja myślę, że to raczej norma niż wyjątek, że jedynaki bardziej trzymają się rodziców. I na to liczę – że moje dzieci podrosną i ruszą w świat.

   Probloem z ruszeniem w świat dzieci to maja głownie nie jedynacy lub niejedynacy.
   Problem z wyruszeniem w świat dzieci to mają przede wszystkim rodzice
   i to oni swoje dzieci trzymają przy orderach
   lub pozwalają wyfrunąć.

   Dzietność to nie ma zbyt wiele do roboty
   raczej zaborczość i słynna pępowina 😉

   Odpowiedz
8. awkaminska Dodane ponad rok temu,

   ci co piszę są z Olsztyna :)…. znam też rodzinę z 8 dzieci, pierwsze 7 w ciągu 10 lat (chyba) a oststnia jak juź?*najstarsza miała 18. te starsze studiują, jedna ma juź 2 własnych dzieci, skończyła 2 kierunki studiów dziennych, równolegle, dzieciaki pokształcone muzycznie, językowo, rodzice z wyższym wykształceniem i to nie bylejakim…

   Odpowiedz
9. 2308 Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez ania_st
   Zauważacie, uściślę, ze jak 2 tej samej płci to teź otoczenie ma niedosyt

   Dokładnie…

   Zamieszczone przez Reno
   Nigdy nie myślałam, że mam dzieci po to, żeby miał się kto mną zająć na starość. Niech idą w świat, dla świata je mamy, nie dla siebie. Pewnie jednak na święta na przykład będą się wszyscy zjeżdżać, tak, jak moje rodzeństwo. Jest nas na tyle dużo, że nawet jeśli ktoś akurat nie przyjeżdża i tak jest gwarno i wesoło.

   Ja moje też oddaje światu. Każdy z moich chłopców ma robić to czego w życiu zapragnie. Wtedy będę szczęśliwa.

   Zamieszczone przez Reno
   …Gdzieś tu Figa napisała mądrze, że ilość dzieci ma tak naprawdę marginalne znaczenie. I pewnie większość by się z tym zgodziła, gdyby nie tłumaczenie innym ile kto mam mieć pokoi i pieniędzy, żeby mieć dzieci….

   W zupełności się z tym zgadzam.

   Odpowiedz
10. beamama Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez awkaminska
    ci co piszę są z Olsztyna :)…. znam też rodzinę z 8 dzieci, pierwsze 7 w ciągu 10 lat (chyba) a oststnia jak juź?*najstarsza miała 18. te starsze studiują, jedna ma juź 2 własnych dzieci, skończyła 2 kierunki studiów dziennych, równolegle, dzieciaki pokształcone muzycznie, językowo, rodzice z wyższym wykształceniem i to nie bylejakim…

    Awka, śmieję się 😀
    Pisałam o Borejkach

    Odpowiedz
11. jaga Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez Figa
    I jaki z tego rzekomy zysk?

    A ja myślę, że odwracając sytuację,
    egoizmem jest powoływanie na świat kolejnych dzieci,
    dla których nie ma się czasu i serca.

    Wtedy będa jeszcze bardziej samotne,
    bo dzieci potrzebują PRZEDE WSZYSTKIM rodziców.
    A nie starszej siostry w zastępstwie.
    A tak jest w wielu rodzinach, które mają więcej niż jedno dziecko
    i rzekomo te dzieci będą szczęśliwsze?

    I tak może się zdarzyć, gdyby rodzice pragnący mieć jedno dziecko,
    nie odczuwający pragnienia posiadania następnego
    dla wygody społęcznej i akceptacji sąsiadek
    mieli dzieci następne – nieupragnione – więc być może nie byłyby kochane.

    Czy tak na pewno byłoby lepiej?
    Szczerze wątpię.

    Proponuję wszystkim krytykującym cieszyć się tym co się samemu ma
    zamiast rozpaczać na losem jedynaków 😉

    !awołs etęiwŚ

    Odpowiedz
12. awkaminska Dodane ponad rok temu,

    ja jestem jedynakiem a żyję daleko, nie uciekłam poprostu tak się ułożyło życie.. ale jedynakom trudniej podjąć decyzję o wyjeździe dlatego częściej zostają. Z rodzin wielodzietnych to nie musi być “ucieczka” po prostu łatwiej podjąć decyzję.

    ja nie mam dzieci by na starość mieć opiekę, choć miło będzie urządziś gawrne święta za te kilka lat… myślę o tym by jak mnie zabraknie miały siebie… cokolwiek się niezdaży będą siebie miały, nawet jeśli życie je rozrzuci po świecie. Oczywiście na wykształcenie też stawiam, ale to już kwestia mojego póświecenia i wysiłku by je poksztalcić, oraz doskonalej organizacji czasu pracy.

    no i wbrew pozorom nie jest łatwiej mieć jedynaka, by była to wartościowa osoba trzeba bardzo nad nią pracować. Bo jedynacy też są wartościowi, ale to wymaga odpowiedniego podejścia by tacy byli, wbrew pozorom jak jest kilkoro dzici one kształtują się częściowo między sobą. Edysiu generlanie mając jedynaka czeka Cie bardzo duźo rozumnje pracy bycórka była prawdziwym człowiekiem. Ja tu się?*rozpisałąm bo ten tekst że trzeba mieć peiniądze by mieć dzieci to jak byś?*pisała o inwestycji, a dzieci to nie inwestycja.

    Odpowiedz
13. anna-pl Dodane ponad rok temu,

    Moja mama wczoraj mi powiedziała
    (gdy jej wspomniałam o trzecim dziecku, że bym chyba nie chciała – a wspomniałam celowo
    ze względu na ten wątek), że Aniu a po co innego żyć? Was jest sześcioro, nie wyobrażam sobie inaczej.
    Ja mówię, że dziewczyny już duże i chyba bym pieluch nie chciała znowu. To tylko się tak dziwnie uśmiechnęła.
    I powiedziała, że dzieci to sens życia. Przecież po to ma się dzieci, żeby im się poświęcać.

    Potem oczywiście opowiedziała (jak to moja mama) o swoich samotnych znajomych, czy jak komuś zmarło jedyne dziecko itp…

    I ja się z tym częściowo zgadzam.

    Dzieci to sens życia, tylko, że mi brak cierpliwości na większą gromadkę.

    Moje rodzeństwo też się po świecie rozjechało. Tylko brat mieszka z mamą (no i my chwilowo 😉 )
    Ale mama wie, że w razie gdyby to nikt nie zostanie sam.

    Odpowiedz
14. nusiak Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez awkaminska
    mieszkasz rzut beretem bo tak Ci się życie ułoźyło, jesteś w komfortowej sytuacji, ale gdyby los rzucił Cię dalej niż ten beret najprawdopodobniej nie było by Ci łatwo myśleć że oprucz Ciebie niema nikogo.

    Tamci co mają wiele dzici są sami tak teź się?*zadrzyć może że i 7 dzieci świat roześle po?*świecie, ale te dzieciaki, Ci ludzie będąc daleko zawsze mają świadomość że jest ich ileś wrazie co będzie im łatwiej niż gdyby byli daleko rzuconym od rodziców jedynakiem.

    nie zycie mi sie tak ulozylo, bo to ja ukladam sobie zycie i zawsze chcialam mieszkac gdzie mieszkalam cale dziecinstwo.

    Odpowiedz
15. nusiak Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez awkaminska
    jedynakom trudniej jest opuścić rodziców… jak to zrobią to potem trudno o tym myśleć…

    :).

    a skad o tym wiesz skoro jedynakiem nie jestes?
    edytuje bo doczytalam ze jestes 🙂
    widocznie inaczej skonstruowanym niz ja 🙂

    Odpowiedz
16. nusiak Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez Figa
    I jaki z tego rzekomy zysk?

    A ja myślę, że odwracając sytuację,
    egoizmem jest powoływanie na świat kolejnych dzieci,
    dla których nie ma się czasu i serca.

    Wtedy będa jeszcze bardziej samotne,
    bo dzieci potrzebują PRZEDE WSZYSTKIM rodziców.
    A nie starszej siostry w zastępstwie.
    A tak jest w wielu rodzinach, które mają więcej niż jedno dziecko
    i rzekomo te dzieci będą szczęśliwsze?

    I tak może się zdarzyć, gdyby rodzice pragnący mieć jedno dziecko,
    nie odczuwający pragnienia posiadania następnego
    dla wygody społęcznej i akceptacji sąsiadek
    mieli dzieci następne – nieupragnione – więc być może nie byłyby kochane.

    Czy tak na pewno byłoby lepiej?
    Szczerze wątpię.

    Proponuję wszystkim krytykującym cieszyć się tym co się samemu ma
    zamiast rozpaczać na losem jedynaków 😉

    lepiej bym tego nie ujela

    Odpowiedz
17. figa Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez awkaminska
    Edysiu generlanie mając jedynaka czeka Cie bardzo duźo rozumnje pracy bycórka była prawdziwym człowiekiem.

    Każdego rodzica czeka wiele rozumnej pracy, żeby wychować dziecko.
    Rodzeństwo dziecka nie wychowa.
    Rodzeństwo stwarza wiele sytuacji, któych jedynak nie doświadczy,
    tak jak jedynak doświadczy wielu sytuacji, które dzieciom posiadającym rodzeństwo nie będzie dane.
    Ale wychowują (a przynajmnioej powinni) nadal i wciąż rodzice.

    Odpowiedz
18. anna-pl Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez majowamama
    No z tym się nie zgodzę.
    O ile jedynaka moga pewnie wychowywać tylko rodzice, o tyle dziecko posiadające rodzeństwo może wychować brat, czy siostra, w zależności od tego, jak potoczą się losy rodziny.
    Wychowanie to lekko złożony proces. Wychowuje przedszkole, szkoła i niestety relacje z rodzeństwem są również istotnym elementem w procesie wychowawczym. Gry, zabawy, rozmowy przed zaśnieciem również wychowują.

    Tu bym się podpisała 🙂
    Nikt tak jak siostra nie potrafił mnie uświadomić w sprawach dojrzewania czy seksu.
    Ponieważ byłam dość wstydliwa to z nikim innym nie potrafiłam o tym rozmawiać.

    Odpowiedz
19. awkaminska Dodane ponad rok temu,

    tak czy inaczej czy jedno wychować czy kilkoro nie jste łatwo ;)… ale napweno nie trzeba mieć pieniędzy by decydować się na dzicko kolejne i by je wychować?*i nawet wykształcić, tylko trzeba dużo pracy tego się nieuniknie…

    Odpowiedz
20. anna-pl Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez awkaminska
    tak czy inaczej czy jedno wychować czy kilkoro nie jste łatwo ;)… ale napweno nie trzeba mieć pieniędzy by decydować się na dzicko kolejne i by je wychować?*i nawet wykształcić, tylko trzeba dużo pracy tego się nieuniknie…

    Święte słowa 🙂

    Odpowiedz

• « Poprzednie
• 1
• ...
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15
• Następne »

Znasz odpowiedź na pytanie: nasi rodzice o "ilosci"naszych dzieci