Starania po stracie

1. ikaika Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez evela
   Ika kochana Ty jesteś jeszcze na ‘świezo’..
   Ja 2 dni po poronieniu juz sie niby pogodziłam, a kolejnego dnia nie mogłam sie podniesc z lozka z rozpaczy..
   U mnie byly straszne wachania nastrojow..
   Mam żal, ze moja dzidzia odeszła w Wigillię, w moje urodziny i imieniny..
   Do poronienia doszło w Sylwestra..:(

   Byl tez kryzys..gdy z rozpaczy nie moglam zlapac powietrza..w klaatce piersiowej strasznie bolalo, myslalam ze juz po mnie..
   Od tamtej pory jestem nerwowa i wspomagam sie ziolami na uspokojenie..
   Ze strata moze sie nie pogodzilam, ale przyjełam do wiadomosci..

   Mialam tez przelom, rano wstalam i juz tak nie uwierało..

   oczywiscie zdarza sie, ze sie zamysle i lza splynie po policzku, ale moge powiedziec, ze jestem gotowa na starania o kolejną dzidzię..

   Jutro miną 4 miesiące..

   Kochana, przytulam Cie do serducha..Nie wiem czemu, ale wydaje mi sie, ze jak juz sie “dorobimy” pociech, to dopiero wtedy naprawde uda nam sie z tym pogodzic-tak na dobre..

   Odpowiedz
2. olesia Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez IkaIka
   Kochana, przytulam Cie do serducha..Nie wiem czemu, ale wydaje mi sie, ze jak juz sie “dorobimy” pociech, to dopiero wtedy naprawde uda nam sie z tym pogodzic-tak na dobre..

   nie wiem, czy uda się z tym pogodzić na dobre
   zarówno evela i ja mamy juz dziecko a tęsknota tak wielka, ze bywa, że całe dnie ryczę

   Odpowiedz
3. ikaika Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez Olesia
   nie wiem, czy uda się z tym pogodzić na dobre
   zarówno evela i ja mamy juz dziecko a tęsknota tak wielka, ze bywa, że całe dnie ryczę

   Olesia-moze taka jest prawda, ze serce kobiety, matki nigdy nie zapomina i nigdy tak do konca sie z tym nie godzi..Ja staram sie pocieszac, ze jak urodze w koncu dziecko, to bol minie..A przynajmniej oslabnie na tyle, ze da sie z tym normalnie zyc..

   Odpowiedz
4. aguq Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez Olesia
   nie wiem, czy uda się z tym pogodzić na dobre
   zarówno evela i ja mamy juz dziecko a tęsknota tak wielka, ze bywa, że całe dnie ryczę

   ja się nigdy nie pogodziłam…. i nie pogodzę:(

   Odpowiedz
5. bilia Dodane ponad rok temu,

   Evela to my w tym samym czasie… 🙁
   Ja w Sylwestra wyszłam po zabiegu ze szpitala. I to był najsmutniejszy Sylwester w moim życiu.
   Teraz już jest mi duuuużo lepiej. Jakoś to sobie poukładałam i z dużą dawką nadziei ale bez specjalnego ciśnienia podchodze do kolejnych staranek 🙂

   Odpowiedz
6. bilia Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez evela
   Bilia przykro mi..roniłyśmy w tym samym czasie

   Niedoczytałam wcześniej twojego posta i to samo napisałam.
   No nie było to łatwy Sylwester ale mam nadzieję, że następny będzie o wiele szczęśliwszy 🙂

   Odpowiedz
7. eveke Dodane ponad rok temu,

   Hej Bilia fajnie, że jesteś 🙂 cieszę się, choć szkoda, ze w takich okolicznościach.

   Aguś wiesz, że trzymam kciuki za Wojtusia.

   Co do pogodzenia się… mi wydaję się, że się nie da, że po prostu uczymy sie z tym żyć…

   Bilia a może dołączysz na wątek zawziętych?

   ps zaraz tam opiszę moją dzisiejszą wizytę u gin-endo

   Odpowiedz
8. aguq Dodane ponad rok temu,

   Zamieszczone przez eveke
   Hej Bilia fajnie, że jesteś 🙂 cieszę się, choć szkoda, ze w takich okolicznościach.

   Aguś wiesz, że trzymam kciuki za Wojtusia.

   Co do pogodzenia się… mi wydaję się, że się nie da, że po prostu uczymy sie z tym żyć…

   Bilia a może dołączysz na wątek zawziętych?

   ps zaraz tam opiszę moją dzisiejszą wizytę u gin-endo

   Kciuków nigdy za mało :Buziaki:
   Ja też za was wszystkie trzymam!

   Dokładnie – uczymy się żyć…, bo chcąc nie chcąc będziemy z tym żyć do końca…

   Właśnie jestem na TYM etapie ciąży, w którym straciłam Kubusia. Jest bardzo ciężko…

   Odpowiedz
9. rea Dodane ponad rok temu,

   Agus za chwile miniesz TA granice i bedzie z górki..
   Wojtus z kazdym dniem bedzie blizej wyjscia na swiat..
   Tez przezyjesz happy end…tak jak Wasyl, Soul i Paulinka

   Odpowiedz
10. ewelina--13 Dodane ponad rok temu,

    dziewczyny wszystkie was mocno mocno
    ja już podniosłam się po stratach ale nie znaczy to że zapomnę o nich. Może trudniej mi by było gdybym widziała moje aniołki albo słyszała serduszko nie wiem sama. Teraz walczę i mam nadzieje.

    Odpowiedz
11. ikaika Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez ewelina__13
    dziewczyny wszystkie was mocno mocno
    ja już podniosłam się po stratach ale nie znaczy to że zapomnę o nich. Może trudniej mi by było gdybym widziała moje aniołki albo słyszała serduszko nie wiem sama. Teraz walczę i mam nadzieje.

    Ewelinko gratuluje pogody ducha i zycze wytrwalosci!!! I tez -z calego serca!!!

    Odpowiedz
12. bilia Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez eveke
    Bilia a może dołączysz na wątek zawziętych?
    ps zaraz tam opiszę moją dzisiejszą wizytę u gin-endo

    Dopiero się tu rozkręcam i zapoznaję z wątkami więc może i tam zawitam 🙂

    Odpowiedz
13. eveke Dodane ponad rok temu,

    Od razu ostrzegam, ze nie odpowiadam za wkręcenie się, ciągłe czytanie, zaglądanie i świrowanie z zawziętuszkami

    Odpowiedz
14. wasyl Dodane ponad rok temu,

    Cześć Dziewczyny, ja tak króciutko tylko napiszę, że jeszcze spotka Was w życiu szczęście, jakie daje macierzyństwo. Straciłam córeczkę w wieku 9,5 miesiąca, potem byłam w krótkiej ciąży, bo na przełomie 6/7tc samoistnie poleciało, a teraz jestem mamą dwójki dzieciaczków, które mogę przytulać do woli. I jestem mega szczęśliwa.
    Trzymam za Was wszystkie mocno kciuki i życzę jak najszybszego wydłużania się listy z datami II kresek!!:)
    P o w o d z e n i a !!!!

    Odpowiedz
15. olesia Dodane ponad rok temu,

    Takie historie jak Twoja, Wasylku, dają nadzieję.
    Też wierzę, że się uda.
    Jest jednak też ogromny strach – najpierw, czy uda się zajść- to nie jest takie pewne, potem, czy uda się donosić. Dwie kreski na teście wcale nie będą radością, tylko strachem i niepewnością, jak te dalsze miesiące przetrwać.

    U mnie mineło ponad 3 miesiące, ale smutek wraca często. Ja wiem, ze nie miaam wpywu na to, co się stało, ale z tyłu głowy coś się kolacze, że gdyby iść do tego lekarza, gdyby lepsze badania zrobić….

    Odpowiedz
16. ewelina--13 Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez Wasyl
    Cześć Dziewczyny, ja tak króciutko tylko napiszę, że jeszcze spotka Was w życiu szczęście, jakie daje macierzyństwo. Straciłam córeczkę w wieku 9,5 miesiąca, potem byłam w krótkiej ciąży, bo na przełomie 6/7tc samoistnie poleciało, a teraz jestem mamą dwójki dzieciaczków, które mogę przytulać do woli. I jestem mega szczęśliwa.
    Trzymam za Was wszystkie mocno kciuki i życzę jak najszybszego wydłużania się listy z datami II kresek!!:)
    P o w o d z e n i a !!!!

    Tak jak napisała Olesia takie historia jak Twoja daja wielka nadzieje 😉

    Odpowiedz
17. ikaika Dodane ponad rok temu,

    Zamieszczone przez Olesia
    Takie historie jak Twoja, Wasylku, dają nadzieję.
    Też wierzę, że się uda.
    Jest jednak też ogromny strach – najpierw, czy uda się zajść- to nie jest takie pewne, potem, czy uda się donosić. Dwie kreski na teście wcale nie będą radością, tylko strachem i niepewnością, jak te dalsze miesiące przetrwać.

    U mnie mineło ponad 3 miesiące, ale smutek wraca często. Ja wiem, ze nie miaam wpywu na to, co się stało, ale z tyłu głowy coś się kolacze, że gdyby iść do tego lekarza, gdyby lepsze badania zrobić….

    Olesia-rozumiem Twoj bol, ale pamietaj-nie mozna miec do siebie pretensji, mysle, ze tak naprawde niewiele mozemy oprocz dbania o siebie..Reszta w rekach Boga i lekarzy.. Sa kobitki, ktore pija i pala i jedza same fast-foody, nie biora witamin, a maja bezproblemowa ciaze i rodza zdrowe bobasy..Jak ciaza jest silna to wiele przetrwa, a jak jest cos nie tak z dzieciaczkiem, to nic go nie uratuje.. Tak wiec nie lam sie Kochana, pomysl o przyszlosci i o tym, ile pozytywnych rzeczy moze sie jeszcze zdarzyc!!!

    Odpowiedz
18. choinka Dodane ponad rok temu,

    Ja już się pogodziłam ze stratami. Choć u mnie pewnie dużo dało miejsce na cmentarzu, gdzie mogę pojechać, kiedy mam smuta.

    Po pierwszym poronieniu dłuuuugo nie mogłam dojść do siebie. Po drugim już tak bardzo tego nie przeżyłam. Wiedziałam, że to nie jest taki ból z którego się nie podniosę, więc się w niego nie zagłębiałam. Bardziej doceniłam mojego synka tu na ziemi, za to, że jest. I po drugim poronieniu nie traktuję już tych dzieci jako dzieci, które teraz miałyby tyle i tyle i kim by były za x lat. To były potencjalne szanse na moje dzieci ziemskie, ale tak się nie stało. Były światełkiem przez moment w moim życiu i bardziej się z tego cieszę, niż tym martwię. Nie żałuję tego, że były i nie zamieniłabym tego na brak poronień. Tak miało być i nic na to nie mogłam poradzić. Zrobiłam wszystko, żeby te ciąże utrzymać, zwłaszcza w ciąży z Blanką. Dzięki tym płomykom jestem silniejsza i mniej naiwna, ale nie rozpaczam i już ich odejście mnie nie boli. Czasami wraca smutek, ale wiem, że za chwilę po nim nadejdzie słońce:)

    Odpowiedz
19. rea Dodane ponad rok temu,

    Zazdroszcze Ci Choinka takiego podejscia..
    Wczoraj się spłakałam, bo mijały 4 miesiące..
    Nie wiem, może ulgę przyniesie jak juz minie data porodu…
    Na dzien dzisiejszy jeszcze sobie marze, ze Adas mogl byc w brzuszku..
    Wiem, jednak, ze te poronienie mnie zmienilo..
    Czy na lepsze? Nie wiem? Jestem bardziej nerwowa, latwiej mnie wyprowadzic z rownowagi..
    Z drugiej strony przestalam zwracac uwage na “pierdoły”..
    Zaczęli mnie draznic ludzie, kobiety, dla ktorych najwazniejsze sa pieniadze, “a na dziecko jeszcze przyjdzie czas”…moze przyjdzie, a moze nie..

    Odpowiedz
20. eveke Dodane ponad rok temu,

    evela ja mam podobne podejście… a u mnie za 2 tyg będzie 4 miesiące… i za te 2 tygodnie wypada mi testowanie… ciekawe czy się los usmiechnie…

    Mnie jak nachodzi myśl, że to byłby już ten tydzień ciąży… że wieczorem było by mi już może niewygodnie leżeć… staram sie raz dwa to odganiać… bo przecież jakby miało tak być to by było! a nie jest…

    Odpowiedz

• « Poprzednie
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• ...
• 11
• Następne »

Znasz odpowiedź na pytanie: Starania po stracie