zastanawiam się
czy z tego można wyjść tak “raz na zawsze”?
nie pytam o siebie, bo wiem, że ja sama sobie winna jestem. jeśli już zaczynam leczenie, to przerywam od razu, kiedy jest lepiej, zamiast doprowadzić sprawę do końca.. człowiek uczy się na błędach, może i ja się nauczę..
ale interesuje mnie, czy można się z tego całkiem wyplątać, zupełnie wyleczyć? czy może jest inaczej – że jak ktoś już ma tendencje depresyjne, to zawsze musi liczyć się z tym, że TO może wrócić, nawet po pełnym leczeniu i dobrych jego efektach?
Strona 13 odpowiedzi na pytanie: depresja
Mi tez sie wydawalo, ze moze ciaza mi rozregulowala gospodarke hormonalna organizmu I zbadalam tarczyce (usg plus krew) jednak wszystko jest praktycznie w normie. U mnie dochodzi tez otylosc, migreny.
Ja bym na twoim miejscu zrobila badania w koncu nic to nie zaszkodzi a moze pomoc.
P. S. Tez dlugo siedzialam z ta pierwsza tabletka…
Nie pamiętam już, kiedy brałam jakieś leki… Psychiatra nie sugerowała żadnych badań, teraz w rozmowie z mężem mi się to o tarczycy przypomniało. On tak dość sceptycznie podchodzi do diagnozy i leczenia.
Trudno mi się po prostu pogodzić z tym wszystkim:(
Ania a jakie miałas wartości- jeśli można zapytać?
domolka podpiszę się pod dziewczynami – brawo za pierwszy krok 🙂
No i tarczycę zbadaj koniecznie, zarówno nadczynność jak i niedoczynność mogą skutkować skłonnościami do depresji (zbadaj TSH i hormony obwodowe – fT3 i fT4). Dodatkowo możesz morfologię sprawdzić, czy anemii nie masz.
Z pierwszą tabletką też się bujałam, w sumie kilka dni.
Żałuję teraz, że tak zwlekałam
A sceptyczne podejście męża? No cóż, nie rozumie tego co się dzieje w Twojej głowie. Daj mu chwilę. Ale nie czekaj z leczeniem. Mój jak mu powiedziałam o depresji najpierw stwierdził, że wymyślam. Później kilka dni struty chodził, martwił się. W końcu przyjął do wiadomości, że jest jak jest, a leki pomagają, więc nie będzie ze mną dyskutował 😉
Wróć do życia, do dzieci, które bardzo Cię potrzebują i na pewno tęsknią.
Słowa Twojego Synka mną wstrząsnęły, co on musi czuć, że tak mówi Jak już się poczujesz lepiej, to wytłumacz, że przez chorobę byłaś taka a nie inna, ale że już będzie lepiej 🙂
Trzymam za Ciebie mocno kciuki
ash a Ty masz problemy z tarczycą?
Lepiej Ci ciut?
Mój doktorek mówił, że antydepresanty czy inne neuroleptyki też wpływają na gospodarkę hormonalną – serotonina – a o nią w tym wszystkim biega – jest hormonem właśnie i uderzanie w nią może w innych hormonach namieszać.
Może.
Tak jak inne hormony (nie tylko tarczycy) mogą wpływać na sekrecję serotoniny i innych neuroprzekaźników.
Dzięki:)
Z dziećmi trochę dziś porozmawiałam. Tzn. powiedziałam, że jestem chora i przez to zmęczona, poprzytulałam na ile mogłam, nawet pomogłam zabawki pozbierać. Córeczka niewiele rozumie, ma trzy lata i dla niej choroba to kaszel:) A synek, sześciolatek już, czekał na mnie z herbatą z piankami… Szczerze – nie poszłabym do lekarza ani dziś, ani może wcale, gdyby nie oni… i Wy:)
A tabletkę wezmę, pomimo obaw, bo jutro mogłoby być bardzo kiepsko.
Cieszą takie małe kroczki co? Najważniejsze, że to są kroki do przodu:) Zanim łyknęłam pierwszą tabletkę też uskuteczniałam “modlitwy”, a jak już decyzję podjęłam to tabletka zaczęła mi uciekać z rąk – kilka razy mi się wymsknęła co oczywiście zapaliło u mnie lampkę – może to jakiś znak, sygnał, że jednak nie mam jej brać
Teraz weszło mi w nawyk – łykam wieczorem i kładę się spać.
Gorzej jest z Coaxilem – te tabsy muszę łykać 3 x dziennie, najlepiej przed posiłkiem, a tak jak wczoraj pisałam – u mnie posiłki włączają się w okolicach 15-16 godziny więc bywa, że łykam to 2 x dziennie, ale działanie widać więc nie panikuję. Postanowiłam sobie od kolejnego opakowania pilnować dawki 3×1. Zobaczymy jak mi pójdzie.
Nie pytaj;) wiedząc, że powinnam poowoli wchodzic z dawka- walnęłam sobie całe 20mg a co tam:D
I….myslałam, że zdechne z bólu żołądka!
Przeczyściło mnie i górą i dołem itd.
Teraz wyhrzebałam jakieś ostatki escitio- i będe schodzic na zakładkę ( poradziłam sie lekarza)
Schodzić z escito i wchodzic jednocześnie z fluoksetyną. No zobaczymy…
tarczyca- no jakiś tam jest problem ale nie lecze tego. 3,8 tsh nie nadawało sie do leczenia wg endykronolog. No to ok.
Mati za to leczy sie non stop- od 5 rż.
Mam też problem z tym porannym jedzeniem – od dziecka, no może nie zawsze było tak, że jadłam dopiero po 15 (teraz tak), ale śniadania w domu przed szkołą to była katorga, łącznie z wymiotami i innymi atrakcjami. A Alvente mam brac rano po jedzeniu więc muszę wymyślić jakiś przełykalny posiłek… bo mam zachować większy odstęp pomiędzy tym lekiem i tym na noc.
Dziś spać pójdę późno, kończę jakieś papierki pracowe, które muszą jutro rano trafić do kontroli, ale liczę, że się jednak wyśpię:)
pytasz o wartości leków czy tarczycowe?
🙂
Szpilki, dzięki!
Oj tak. Bez przygotowania ciężko zmagać się z problemem bliskiej osoby, a co mniej odporni są ciągnięci w dół (co kończy się dla nich niewesoło)
Trzeba trochę wiedzieć, żeby sobie radzić. Czasem trzeba wręcz siebie ratować.
ash – mądre słowa. nie można jechać 300 km, żeby potrzymać za rączkę. są tacy ludzie, którzy czepiają się rękawów wszystkich wokół i ciągną się za nimi.
każdy człowiek ma granice, a na pytanie: “ileż można patrzeć na takie stany” każdy bliski musi sobie odpowiedzieć sam. strasznie trudno jest udzielić sobie tej odpowiedzi
takie długotrwałe działanie powoduje konieczność zadania sobie pytania o którym wyżej
a mówienie “o co chodzi”, czy szerzej – rozmowa to klucz. skąd bliscy mają wiedzieć co siedzi w środku?
i to jest właśnie troszkę konsekwencją “niemówienia”. wizerunek osoby twardej nie daje podstaw sądzić, że coś jest nie tak
zawsze najtrudniej jest zmieniać siebie.. jesteśmy swoim najtrudniejszym przeciwnikiem, znamy go na wylot, i niby wiemy jakie ma słabe punkty a tak trudno wygrać.
na jutro mam umówioną wizytę
i poczułam stres
Z tym trzymaniem za rączke to mi dałeś do pieca;)
NIGDy chyba jeszcze nie poprosiłam nikogo o pomoc- to tak jest, niestety.
Ale właśnie teraz sytuacja chyba nie wymaga jeszcze takich poświęceń:D
Niemniej- rozumiem zupełnie. Nie obraziłam sie etc. na nikogo:)
Mąż….. No medal mu sie należy! Malo tego- sam sie teraz leczy.
Więcej rozumie, choc zawsze mnie wspierał! sam namawiał na jakies działania- bo tu problem był, że ja NIE chciałam sie leczyc. I to jest dramat. Dla rodzin też- jeśli jest problem a osoba chora odmawia leczenia.
Potem zobaczyłam co z nim zaczyna sie dziac i sama go wykopałam do lekarza:D
Ale ja juz zaczęłam sie leczyc ( juz-po 7 latach hehe)
Anet- kicukam!!!!!
Ja też zaczęłam od badania tarczycy, z którą jako dziecko miałam
problemy,
ale wszystkie hormony i przeciwciała w idealnej normie
poza guzem w cieśni,
robiłam patomorfologię i wyszła ok.
pół tabletki biorę raz dziennie rano,
żołądek lepiej, a nawet jak boli to mnie to już
nie stresuje, nie skacze też mi ciśnienie,
a to było okropne.
Aneta – wszystko będzie ok. lekarz doda Ci odwagi i wiary,
zobaczysz!
Szalona 😉
A jak obwodowe tarczycowe (fT3, fT4)? Bo czasem samo TSH jest niby w normie (choć wg mojej endo powinno być max ok 2,5), a obwodowe szaleją. Zmień endo
wiecie co, ja się boję, że mi lekarz powie, że wymyślam, że nic mi nie jest, że po prostu jestem leniwa i egoistyczna
za wizyte!
Znasz odpowiedź na pytanie: depresja