zastanawiam się
czy z tego można wyjść tak “raz na zawsze”?
nie pytam o siebie, bo wiem, że ja sama sobie winna jestem. jeśli już zaczynam leczenie, to przerywam od razu, kiedy jest lepiej, zamiast doprowadzić sprawę do końca.. człowiek uczy się na błędach, może i ja się nauczę..
ale interesuje mnie, czy można się z tego całkiem wyplątać, zupełnie wyleczyć? czy może jest inaczej – że jak ktoś już ma tendencje depresyjne, to zawsze musi liczyć się z tym, że TO może wrócić, nawet po pełnym leczeniu i dobrych jego efektach?
Strona 41 odpowiedzi na pytanie: depresja
Są różne rodzaje depresji. Mnie doskwierała depresja poporodowa, ale pokonałam ją dzięki światłoterapii, a dokładniej [edycja]. Jednak w przypadku bardzo ciężkiej depresji konieczne jest leczenie. Na pewno trzeba ustalić przyczynę i dobrać leczenie indywidualnie do każdego pacjenta.
Najlepiej to się podjąć specjalistycznemu leczeniu w jakimś dobrym centrum zdrowia psychicznego bo z tym nie ma żartów, często zwykła depresja może się zamienić w nerwice lękową a to prowadzić do problemów z nadciśnieniem i dalej i dalej. Także najpierw wizyta u psychologa a on już zaleci co dalej, czasami może się obejść bez tabletek i leczenia psychiatrycznego u specjalisty, ale warto też o tym pomyśleć, jak się już zacznie taką terapie nie wolno samemu urywać, najgorsze jest “myślałem że juz jest ok to po co się leczyć”.
Depresja to powazna chorba, zależy czym jest spowodowana, leczyć się można u psychologa itd, ale my musimy sami stanąc na nogi, ja np: miałem depresje straciłem prace i rzuciła mnie żona, nie wiedziałem co robić siedziałem tylko w domu, czułem się jak wrak człowieka, ale postanowiłem się ogarnąć ruszyłem przed siebie znalazłem drugą żonę i teraz jestem szczęśliwy, trzeba tylko mocno chcieć i nie udręczać się zbędnymi problemami. Odpowiednia dieta pomaga oczyścić organizm oraz dać nam energi na pokonywanie kolejnego dnia w swoim życiu:)
Jak masz depresję to idź się zrelaksować. Ja na przykład chodzę na masaże do . Wychodzę po nim w lepszym humorze. 🙂
Depresja to poważna sprawa i z tym każdy powinien walczyć z pomocą specjalistów.
wyciągam z doła ten wątek
albowiem od kilku dni zaznajamiam sie z jego treścią
bo chwyciło i mnie…
oczekuję na wizyte u lekarza – mam ją za miesiąc
Nunaku, trzymam kciuki i nie daj się 🙂
polecam konsultację z lekarzem z całego serca!! a także słuchanie grzecznie poleceń i ich wykonywanie, przynajmniej na początku 🙂
gdybyś potrzebowała pogadać na priv – wal śmiało 🙂
jak już jestem w wątku to jeszcze napiszę odnośnie mojego tu ostatniego posta na temat uzupełniania niedoborów, zdrowego jedzenia, zdrowego trybu życia itp – to jest faktycznie super, ale!
na pewnym etapie konieczna jest pomoc lekarza i wspomożenie się lekami, żeby w ogóle móc myśleć zmianach trybu życia i o zadbaniu o siebie. bo tego chyba nie napisałam wcześniej 🙂
Nunak nie daj się.
Wiem wiem, łatwo powiedzieć.
Warto z lekarzem pogadać, obyś na takiego trafiła, który pomorze, zrozumie…
no postaram się nie dać….
fobie i lęki juz nie dają mi normalnie funkcjonować…..
musze sobie pomóc….
Nunak – jakby co to jestem!
będę pamietać
dzięki:)
Mój tata miał taki problem przez kilka ale na szczęście jest lepiej. Również przeżył typowe załamanie.
w oczekiwaniu na wizytę u świrologa….. pobieram nerwomix…i oczekuję chociaz lekkiego odpuszczenia…..
jeszcze 4 dni w robocie i urlop…..
Depresja zabrala Robina Williamsa [‘]
nie bagatelizujcie swojej choroby prosze 🙁
no…. zasmuciło mnie….
szukam psychiatry z wcześniejszym terminem….. nie ma…..
dotrwam do 10 września???
nie masz dyzuru szpitalnego?
tak zeby z buta wieczorem uderzyc?
raz byłam… w nocy….. w Kościerzynie w zimie…..
pani pielęgniarka skwitowała mój stan dzowniąc po lekarza “doktorze atak histerii mamy na dole”
dostalam relanium w dupe i hydroksyzynę w syropku na wynos…..
komentarza piguły nie komentuję
Ale dyżur to nie bardzo, on bardziej od pomocy nagłej/szybkiej/doraźnej stąd to relanium i hdyroksyzyna
Jeśli jest źle, nie chcesz dłużej czekać, nic szybciej nie można załatwić to lekarz pierwszego kontaktu też może pomóc.
Próbowałaś dzwonić do L. i przedstawić sytuację?
Nunaku, tak źle? Kurcze to powinno być na cito 🙁
Muszę się przyznać, że dostałam skierowanie na terapię i się nie zgłosiłam. Było na cito, ale nie miałam odwagi podnieść słuchawki i zadzwonić. W sumie to nawet z łóżka nie miałam odwagi i ochoty wtedy wstawać. A teraz właśnie kończę mój pseudo-macierzyński urlop i czuję się OK. Oby tak było dalej, gdy wrócę do normalnego trybu życia.
Znasz odpowiedź na pytanie: depresja